10 Porque el olla os sabios morrer; o torpe e o necio de igual xeito perecen e deixan as súas riquezas a outros. 11 As súas tumbas son para sempre as súas moradas, por todas as xeracións: dan ás súas terras os seus nomes propios. 12 Porén o home, non permanecerá na súa opulencia é como os animais que perecen. 13 Este é o camiño dos insensatos, e dos que despois deles aproban as súas palabras. 14 Como ovellas son enviados ao Seol; guiaraos a morte, e os rectos rexirán pola mañá; Os seus corpos consumiraos o Seol, Por non teren onde morar. 15 Mais Deus redimirá a miña alma da man do Seol Pois el recibirame. 16 Cando alguén se enriquece, non temas, cando se enche a riqueza da súa casa; 17 porque nada ha levar consigo cando morra nin a súa riqueza descenderá tras el. 18 Aínda que mentres viva se felicite a si mesmo ( e aínda que as persoas che dean os parabéns ao prosperar) 19 iráse xuntar coa xeración dos seus pais; eles nunca han ver a luz. 20 O home que está en honra e non ten entendemento, é semellante aos animais que perecen.