Fermosura e gloria de Sión. Cantiga e salmo dos fillos de Coré ¹ Grande é o Señor e moi digno de ser louvado na cidade do noso Deus, o seu monte santo. ² Fermoso o seu outeiro, o gozo de toda a terra é o monte de Sión, no extremo norte, a cidade do Gran Rei. ³ Deus deuse a coñecer nos seus palacios coma baluarte. ⁴ Pois, velaí, xuntáronse os reis; pasaron xuntos.

⁵ Eles vírona e ficaron abraiados, turbáronse e fuxiron a présa.

⁶ Un tremor encheunos; e dor como de parturiente. ⁷ Con vento oriental esnaquizas as naves de Tarsis. ⁸ Tal como ouvimos, así o vimos na cidade do Señor dos Exércitos, na cidade do noso Deus; Deus afirmaráa para sempre. ⁹ Na túa misericordia, ó Deus!, meditamos, no medio do teu templo. ¹⁰ Ó Deus!, así como o teu nome, é a túa louvanza, até os confíns da terra; a túa destra está chea de xustiza. ¹¹ Alédese o monte Sión, relouquen as fillas de Xudá polos teus xuízos. ¹² Andade por Sión e ide arredor dela; numerade as súas torres. ¹³ Considerade con coidado as súas murallas percorrede os seus pazos*palacios, para contarllo á seguinte xeración. ¹⁴ Porque este é Deus; o noso Deus para sempre. El será o noso guía até a morte.