Salmo de Asaf ¹ O Deus poderoso, o Señor, falou, e convocou a terra, dende o amencer do sol até o solpor. ² Dende Sión, perfección de fermosura, resplandeceu Deus. ³ Que o noso Deus veña e que non cale; diante del o lume consome, é grande a tempestade ao seu redor. ⁴ El convoca os ceos dende o alto, e a terra, para xulgar o seu pobo. ⁵ E di: Xuntade os meus santos os que comigo fixeron pacto con sacrificio. ⁶ Os ceos declaran a súa xustiza porque Deus mesmo é o xuíz. ⁷ Ouve, pobo meu, e vou falar; ó Israel!, eu protestarei contra ti. Eu son, Deus, o teu Deus. ⁸ Non te reprendo polos sacrificios, nin polos teus holocaustos, presentes sempre diante miña. ⁹ Non tomarei becerro da túa casa, nin godallos*(castrón en celo) dos teus rebaños. ¹⁰ Porque é meu todo animal do bosque, e o gando sobre mil montañas. ¹¹ Toda ave dos montes coñezo, e meu é todo o que no campo se move. ¹² Se tivese fame, non cho diría a ti, porque o mundo enteiro é meu, e todo o que hai nel. ¹³ Comerei eu carne de touros, ou beberei sangue de chibos? ¹⁴ Ofrece a Deus sacrificio de louvor e cumpre os teus votos ao Altísimo; ¹⁵ E invócame no día da angustia; eu librareite e ti honrarasme. ¹⁶ Porén dille Deus ao impío: que dereito tes ti, de falar dos meus estatutos e de tomar o meu pacto nos teus beizos? ¹⁷ Pois ti aborreces a disciplina, e ao teu lombo botas as miñas palabras. ¹⁸ Cando ollas un ladrón, consentes con el, e asóciaste cos adúlteros. ¹⁹ Soltas a túa boca para o mal, e a túa lingua para argallar engano. ²⁰ Séntaste e falas contra o teu irmán, calumnias o fillo da túa propia nai. ²¹ Estas cousas fixeches e eu calei; pensaches que eu era como ti; pero reprendereite, e exporei os teus delitos diante dos teus ollos. ²² Entendede agora isto, os que vos esquecedes de Deus, non sexa que vos desfaga en cachos e non haxa quen vos libre. ²³ O que ofrece sacrificio de louvor, hónrame; e ao que segue o bo camiño mostrareille a salvación de Deus.