16 ¹ Шаббат куни тугагач, магдалалик Мирйам, Ёқубнинг онаси Мирйам ва Саломия бориб, Исога суртиш учун атирлар сотиб олдилар. ² Сўнг ҳафтанинг биринчи куни эрта тонгда, қуёш чиқаётганида, қабрга келиб, ³ бир-бирига: “Бизга ким қабр оғзидаги тошни олиб ташлайди?”- дедилар. ⁴ Шунда қарашсаки, мана, тош олиб ташланган экан. У эса жуда катта эди. ⁵ Улар ғорга кириб, ўнг томонда ўтирган оппоқ кийимли йигитни кўргач, қўрқиб кетдилар. ⁶ У эса уларга: “Қўрқманглар,- деди,- Сизлар михланган нозарий Исони қидиряпсизларми? У тирилди, У бу ерда йўқ. Мана Унинг қўйилган жойи! ⁷ Шунинг учун боринглар, Унинг шогирдларига ва Петъёрга: Раббий сизларга айтганидек, сизлардан олдин Галилега боради. Ўша ерда Уни кўрасизлар,- деб айтинглар”. ⁸ Аёллар тезда ташқарига чиқиб, қабрдан югуриб кетдилар. Уларни қалтироқ ва даҳшат босган эди. Улар қўрққанлари учун ҳеч кимга бирон нарса айтмадилар. ⁹ Ҳафтанинг биринчи куни эрта тонгда тирилган Исо биринчи бўлиб ичидан еттита жинни қувган магдалалик Мирйамга зоҳир бўлди. ¹⁰ У эса бориб, илгари Исо билан бирга бўлган, энди эса мотам тутиб йиғлаётган одамларга хабар етказди. ¹¹ Бироқ улар Мирйам Исони кўрганини эшитиб, Унинг тирик эканига ишонмадилар. ¹² Шундан сўнг, Исо йўлда қишлоққа кетаётган иккита шогирдига бошқа қиёфада зоҳир бўлди. ¹³ Улар эса қайтиб келиб, буни бошқаларга етказдилар, лекин уларга ҳам ишонмадилар. ¹⁴ Ниҳоят, дастурхон атрофида ёнбошлаб ўтирган ўн бир шогирдига зоҳир бўлди. Уни тирилган ҳолда кўрганларга ишонмаганлари учун, яъни уларнинг имонсизликлари ва юраклари қаттиқлиги учун уларга таъна қилди. ¹⁵ Сўнг Исо шогирдларига деди: “Бутун дунё бўйлаб юринглар. Ҳамма тирик жонга Хушхабарни воизлик қилинглар. ¹⁶ Ким имон келтириб сувга чўмдирилса, нажот топади, ишонмаган эса маҳкум бўлади. ¹⁷ Имон келтирганларга бундай аломатлар ҳамроҳ бўлади: Менинг номимдан жинларни қувиб чиқарадилар, янги тилларда сўзлайдилар. ¹⁸ Илонларни ушлайдилар, заҳарли нарса ичсалар ҳам, уларга зиён етказмайди. Беморларга қўлларини қўйганларида, улар шифо топадилар”. ¹⁹ Шундай қилиб, Раббий улар билан суҳбатлашганидан кейин, осмонга кўтарилди ва Худонинг ўнг томонига ўтирди. ²⁰ Улар эса кетдилар ва ҳар ерда воизлик қилиб юрдилар. Раббий эса уларга кўмаклашар ва мўъжизалар орқали Ўз сўзини тасдиқлар эди. Омин.