17 ¹ Сўнг Исо Ўз шогирдларига деди: “Васвасалар келмаслиги мумкин эмас. Лекин булар ким орқали келаётган бўлса, ўшанинг ҳолига вой! ² Бу кичиклардан биронтасини васвасага солгандан кўра, унинг бўйнига тегирмон тоши осилиб, денгизга ташланиши у учун яхшироқ бўлар эди. ³ Ўзингизни назорат қилинглар! Агар биродаринг сенга қарши гуноҳ қилса, унга танбеҳ бергин. Агар тавба қилса, уни кечиргин. ⁴ Агар бир куннинг ўзида сенга қарши етти марта гуноҳ қилса-ю, етти марта сенга қайта келиб: Тавба қилдим,- деса, уни кечиргин”. ⁵ Ҳаворийлар эса Раббийга: “Бизнинг имонимизни кўпайтир”,- дедилар. ⁶ Аммо Раббий жавобан деди: “Агар хантал уруғидай имонингиз бўлиб, шу анжир дарахтига: Илдизинг билан қўпорилиб, денгизга кўчиб ўтқазил,- десангизлар, у сизларга бўйсунар эди. ⁷ Сизлардан ким қўш ҳайдовчи ёки подачи қулга эга бўлиб, у даладан қайтганида, унга: Тез келиб, дастурхонга ўтир,- дейди? ⁸ Аксинча: Кечки овқатимни тайёрла, овқатланиб бўлганимча бел боғлаб, менга хизмат қилиб тур, ундан кейин ўзинг еб-ичасан,- демайдими? ⁹ Буюрган ишларни бажаргани учун у қулига ташаккур билдирадими? Ўйлайманки, йўқ. ¹⁰ Шундай қилиб, сизлар ҳам буюрилган ҳамма ишни бажарганингиздан кейин: Биз арзимайдиган қуллармиз, чунки қилишимиз керак бўлган ишни қилдик,- денглар”. ¹¹ Исо Йерусалим томон йўл олиб, Самария билан Галиленинг орасидан ўтаётган эди. ¹² У бир қишлоққа кираётганида, Унга ўнта мохов учради. Улар узоқда туриб, ¹³ баланд овоз билан сўзладилар: “Устоз Исо, бизга раҳм қил!” ¹⁴ Уларни кўргач, Исо уларга: “Бориб, ўзларингизни руҳонийларга кўрсатинглар”,- деди. Улар эса йўлда кетаётиб, моховдан покландилар. ¹⁵ Улардан бири шифо топганини кўриб, баланд овоз билан Худони улуғлаб орқага қайтди. ¹⁶ У Исонинг оёқларига ўзини ташлаб, Унга миннатдорчилик билдирди. Бу одам эса самариялик эди. ¹⁷ Ўшанда Исо деди: “Покланган ўн киши эмасми? Қолган тўққизтаси қани? ¹⁸ Худони улуғлаш учун шу бегона қабилаликдан бошқа ҳеч ким қайтиб келмадими?” ¹⁹ Кейин Исо ўша одамга деди: “Ўрнингдан туриб боравер, имонинг сени қутқарди”. ²⁰ Фарзийлар: “Худонинг Шоҳлиги қачон келади?”- деб Исодан сўраганларида, У уларга шундай жавоб берди: “Худонинг Шоҳлиги кўзга кўринадиган бўлиб келмайди. ²¹ Шунингдек: Қара, у бу ерда ёки у ерда,- деб айтмайдилар. Чунки, мана, Худонинг Шоҳлиги сизларнинг ичингиздадир”. ²² Сўнг Исо шогирдларига яна деди: “Шундай кунлар келадики, Инсон Ўғлининг биргина кунини кўришни истайсизлар ва кўрмайсизлар. ²³ Шунда сизларга: Мана, У бу ерда ёки у ерда,- деб айтадилар. Борманглар ва уларнинг орқасидан қувманглар. ²⁴ Чунки чақмоқ чақиб, фалакнинг бир томонидан бошқа томонигача ярқирагандай, Инсон Ўғли ҳам Ўз кунида худди шундай бўлади. ²⁵ Бироқ аввало У кўп азоб чекиши ва шу авлод томонидан рад қилиниши керак. ²⁶ Шунда Нуҳнинг кунларида қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғлининг кунларида ҳам шундай бўлади. ²⁷ Нуҳ кемага кирган кунига қадар ейишди, ичишди, уйланиб турмушга чиқишди. Тўфон эса келиб, ҳаммани ҳалок қилди. ²⁸ Лут кунларида ҳам шундай бўлди: ейишди, ичишди, сотиб-олишди, экишди ва бинолар қуришди. ²⁹ Лекин Лут Садўм шаҳридан чиққан кунида осмондан олов ва олтингугурт ёғилиб, ҳаммани ҳалок қилди. ³⁰ Инсон Ўғли зоҳир бўладиган кунида ҳам шундай бўлади. ³¹ Ўша кунда томнинг устида бўлган киши ўзининг анжомларини олиш учун уйига кирмасин. Шунингдек, далада бўлган ҳам қайтиб келмасин. ³² Лутнинг хотинини эслаб туринглар. ³³ Кимки ўз жонини қутқармоқчи бўлса, уни йўқотади. Кимки ўз жонини йўқотса, уни сақлаб колади. ³⁴ Сизларга айтаманки, ўша кеча икки киши бир тўшакда бўлади: бири олинади, бошқаси эса қолдирилади. ³⁵ Икки аёл бирга тегирмонда янчаётган бўлади: бири олинади, бошқаси эса қолдирилади. ³⁶ Икки киши далада бўлади: бири олинади, бошқаси эса қолдирилади”. ³⁷ Шунда шогирдлар Исодан: “Ҳазрат, қаерда бўлади?”- деб сўрадилар. Исо эса уларга: “Мурда қаерда бўлса, калхатлар ҳам ўша ерда тўпланадилар”,- деди.