Pasal 13

1 Amun aku dapat bapanir dalam bala bahasa mansia dahan para malaikat, tapi ntah ada kasih, aku ni tatawak nya babunyi dahan dahan canang nya gamarincing. 2 Amun aku ada karunia banubuat dahan mangatahuai samua rahasia dahan samua pangatahuan, dahan amun aku ada samua iman akai maminahan bala gunung, tapi ntah ada kasih, aku bukainya apa-apa. 3 Amun aku mangonyu samua harotaku akai mangoyuai makan ka urang jara, dahan manyorahan tubuhku akai dicucul, tapi ntah ada kasih, sadikit pan ntah ada gunanya bagiku. 4 Kasih inyan basabar dahan murah hati, kasih inyan tidak camburu, ntah mamegahan diri, dahan ntah somong, 5 ntah malabuhan nya tidak pantas, ntah mangoyap kapentingan diri siku, ntah mudah godi, ntah mamperhitukan kasalahan urang bukai, 6 ntah bersukscita dalam katidakbonaran, tapi bersukacita sasama agan kabonaran. 7 Kasih inyan tahan manangung sagala jolu, mempercayaai sagala jolu, dahan sabar manangung sagala jolu. 8 Kasi ntah kala barahir. Tapi, amun ada bala nubuatan, pacaan diantahan; amun ada bahasa-bahasa, pacaan ditongaan; dahan amun ada pangatahuan, pacaan dilenyapan. 9 Sobab, kita mangatahuai sabagian ma dahan kita banubuat pan sabagian ma jam. 10 Tapi, pas nya sampurna datang, nya sabagian inyan pacaan dilenyapan. 11 Waktu aku ija babiak, aku bapanir uba bala biak, aku bapikir uba bala biak, dahan mahiting-hitung uba bala biak. Pas aku nyadi dewasa, aku maningalan bala jolu nya babiak inyan. 12 Obai inini kita maniat dalam caromin sacara samar-samar, tapi jadi inyan matamuha agan matamuha. Inini, aku baya mangenal sabagian ma, tapi jadi inyan aku pacaan mangenal saponuhnya. 13 Jadi,inini katiga jolu ini nta totap tingal, inyaam iman, pengharapan, dahan kasih; tapi nya tabosar dari katiganya inyaam kasih.