¹ ۔ فیر الیفز تیمانی نے جواب دِتّا: ² ۔ جے تینوں کو ئی بندہ تنیوں کُجھ کہنا چاہے تے کی تُوں دھیان نال سُنیں گا؟ کیوں جو کئی گلاں تے کہنیاں پیندیاں نیں ۔ ³ ۔ بھلا سوچ تُوں کئی وار لوکاں نُوں کیویں نصیحت کیتی، کیوں تُوں کمزور ہتھ دا زور بنیوں ۔ ⁴ ۔ تیریاں گلاں نیں لڑکھڑاندیاں ہوویاں نُوں سہارا دِتا؛ تُوں کمبدے ہووئے گوڈیاں نُوں طاقت دِتی۔ ⁵ ۔ پر ہُن تیرے تے بنی اے تے آپ ہی دِل چھڈ گیاں ایں، اوہنے تینُوں ہتھ ہی لایا اے تے گھبرا گیاں۔ ⁶ ۔ کی تینوں اپنی راستبازی تے بھروسا نئیں، تے اپنے پاک صاف طریقیاں تے کوئی آس نئیں؟ ⁷ ۔ بھلا سوچ تے سہی پئی کدی کوئی بے دوسا وی ماریا گیا اے؟ یا کدی راستباز وی تباہ ہویا اے؟ ⁸ ۔ میں ویکھیا اے پئی جیہڑے بَدی جوندے نیں تے رنج دا بیہ لاندے نیں ، اوہ اوہنوں وَڈدے وی نیں ۔ ⁹ ۔ اوہ خُدا دے دم نال برباد ہوجاندے نیں ؛ تے اوہدے غضب دِیّاں تیز ہواواں نال فنا ہو جاندے نیں۔ ¹⁰ ۔ شیر جنا ں مرضی دھاڑن تے کھرکھان، تاویں اوہناں دے دند پن دِتّے جاندے نیں۔ ¹¹ ۔ شکار نہ لبھے تے شیر مر جاندا اے، تے شیرنی دے بچے تِتر بِتر ہو جاندے نیں۔ ¹² ۔ اِک گل چُپ چُپیتیاں میرے تک اَپڑی، میری کن وِچ اوہدی بھنک پئی۔ ¹³ ۔ جیس ویلے راتیں لوک دِکھی خواب ویکھدے ویکھدے، گُڑھی نیند رے سو ں جاندے نیں ۔ ¹⁴ ۔ ڈر تے کنبنی نیں مینوں آ دَبایا تے میریاں کُل ہڈیاں نُوں جھنجھو ڑیا ۔ ¹⁵ ۔ اِک رُوح میرے اگوں لنکھی، تے میرے لُو کنڈے کھلو گئے۔ ¹⁶ ۔ اوہ رُکی، پر میں اوہنوں سنجھیان نہ سکیا۔ بس میریاں اَکھاں اَگے اِک صورت جیہی سی، اُس سنّاٹے وِچ مینوں ہولی جیہی اِک آواز آئی: ¹⁷ ۔ کی فانی بندہ رَبّ توں بہتا نیک ہو سکدا اے؟ یا آدمی اپنے کڑھن والے توں ودھ کے پاک ہو سکدا اے؟ ¹⁸ ۔ جے اوہ اپنے بندیاں تے بھروسا نیئں کرسکدا، تے اپنے فرشتیاں نُوں خطا کرن والے ٹھہراندا اے۔ ¹⁹ ۔ تے فیر مِٹی دے گھراں وِچ رہن والیاں دی کی حقیقت اے، جنِہاں دی نیں مٹی وِچ اے ، تے جیہڑے کیڑے وانگ پھے دِتّے جاندے نیں ! ²⁰ ۔ سویل توں شام تائیں اوہ تروڑے مروڑے جاندے نیں۔ اوہ نیست تے نابود ہو جاندے نیں تے کسے دے کَنی خبر نیں پیندی ۔ ²¹ ۔ کی اوہناں دے تنبواں دیاں تناواں کسّیاں نیں جاندیاں، ایتھوں تک کہ اوہ نہ جاندیاں ہویاں موت دا لُکما بن جاندے نیں۔