1
۔ قادِرِمُطلق توں زمانے کیون لُکے رہے ۔ تے اوہدے جانن والے اوہدے دیہاڑیاں نُوں کیوں نئیں ویکھدے ۔
2
۔ ایہو جئے لوک وی ہے نیں ۔ جیہڑے خُدا نُوں پِشاں ہٹا دیندے نیں ۔ تے ایِجڑ تے اجڑی نُوں د ھکے نال لے جاندے نیں ۔ تے رنڈی دے ڈھگے نُوں گِروی رکھدے نیں ۔
3
۔ اوہ یتیم دے کھوتے نُوں چُک کےلے جاندے نیں۔ تے رنڈی دے ڈھگے نُوں گِروی رکھدے نیں ۔
4
۔ اوہ مسکیِناں نُوں راہ چوں پَراں کر دیندے نیں ۔ کتے دھرتی تے سبھے غریب لُک جاندے نیں ۔
5
۔ ویکھو! اوہ جنگلی کھوتیاں وانگوںاَپنے کماں تے جاندے نیں ۔ تے مِحنت کرکے ٹُکرلبھدے نیں ۔
6
۔ اوہ اوہناں دی فصل وَڈدے نیں ۔ جیہڑی اوہناں دی نئیں تے شرارت کرن والیاں دے انگوُر کھٹے نیں ۔
7
۔ اوہ ساری رات ننگے پئے رہندے نیں ۔ تے سردی توں بچن لئی اوہناں کول کوئی کپڑا نئیں ۔
8
۔ اوہ پہاڑاں وَلوں آؤندے منیہ چہ بچے رہندےنیں ۔ تے چٹاناں نال چمبڑدے نیں ۔ کیوں جو کوئی لُکن دی تھاں نئیں ہُندی ۔
9
۔ ایہو جئے لوک وی ہے نیں جیہڑے دودھ پیندیاں یتیم نُوں ماں توں پراں ہٹا دیندے نیں ۔ تے غریباں تُوں سُود لیندے نیں ۔
10
۔ اوہ لیڑے ناں ہون توں ننگے پھِردے نیں ۔ تے تھکے رہ کے کٹھیاں چُگ دے نیں ۔
11
۔ اوہ لوکاں دے ویہڑیاں چہ تیل کڈھ دے نیں ۔ تے اوہناں دے کڑاہواں چہ انگُور پھیندے نیں تے تریہائے رہندے نیں ۔
12
۔ شہراں دے لوکاں دیاں ہاواں اُٹھدیاں نیں ۔ تے زخمیاں دا رونا ۔ فیر خُدا ایس ظُلم دا خیال نئیں کردا ۔
13
۔ ایہہ اوہو نیں جیہڑے لو دے ویری نیں ۔ تے اوہدیاں راہواں نُوں نئیں جاندے ۔ تے ناں اوہدیاں راہواں چہ کھلوندے نیں ۔
14
۔ خُونی دِن چڑھدیا ں ای اُٹھدا اے ۔تے غریباں تے مُحتاجاں نُوں قتل کر دیندا اے ۔ تے رات نُوں اوہو چور وانگوں ہُندا اے ۔
15
۔ زِنا کرن والے اَکھ دِن ڈُبن نُوں اُڈیکدی اے ۔ اوہ کہندا اے پئی کوئی اَکھ مینوں ناں ویکھے گی ۔ تے اوہ اَپنا مُونہہ ڈھک لیندا اے ۔
16
۔ ہنیرے چہ اوہ گھراں نُوں سَن لا ندا اے ۔ تے دِن دے ویلے اَپنے آپ نُوں لُکائی رکھدا اے ۔ تے اوہ لو نُوں نئیں جاندا ۔
17
۔ اوہدے لئی سویر تے جیویں موت دا پرچھاواں ۔ ایس لئی پئی اوہنوں موت دے پرچھاویں دا ڈر کیہ اے ۔
18
۔ اوہپانی تے کاہل نال لڑدے نیں ۔ تے زمین تے اوہناں دا حصّہ لعنت وانگوں اے ۔ اوہ انگوراں دے باغ دی راہ تے نئیں ٹُردے ۔
19
۔ خُشکی تے گرمی برف دے پانی نُوں لنگا جاندی اے ۔ اسیراں مرجان والے پاپیاں نُوں لنگا جاندا ے۔
20
۔ ترس اوہنوں بھُلا جاوے گا ۔ تے کیِڑا اوہنوں سواد لے کے کھائے گا ۔ اوہدی یاد فیر ناں رہوے گی ۔ تے اوہدی بدی رُکھ وانگوں پُٹ دِتی جا وے گی ۔
21
۔ اوہ پھنڈر نُوں جیہڑی اولاد نئیں جمدی لنگا جاندا اے ۔ تے رنڈی نال کوئی بھلیائی نئیں کردا ۔
22
۔ خُدا اپنی طاقت نال تگڑیاں نُوں وی کھِچ لیندا اے ۔ جیہدوں اوہ اُٹھ دا اے کِسے نُوں جنڈری دا بھروسہ نئیں ۔ رہندا ۔
23
۔ خُدا اوہنوں سُکھ دیندا اے ۔ جیہڑا اوہدے چہ قائم رِہندا اے ۔ تے اوہدیاں اَکھاں اوہدی راہ تے لگیاں رہندیاں نیں ۔
24
۔ اوہ اُچا تے ہُندا اے پَر فیر جاندا رہندا اے ۔ اوہ نیواں کیِتا جاندا اے ۔ تے سبھے دوُجیاں وانگوں راہواں چوں ای چُک لیا جاندا اے ۔
25
۔ جے ایہہ ایسراں نئیں تے ! تے کیہڑا اے جیہڑا مینوں جھُوٹھیاں آکھے ۔ تے میرے اَکھراں نُوں وَکھ کرے گا ۔