1
۔ عُوض دی دھرتی تے ایُو ب ناں دااک بندہ رہندا سی ۔ اوہ بندہ کامِل تےنیک سی۔ اوہ رب کولوں ڈردا تے بدی توں دُور نَسدا سی۔
2
۔ اوہدے سَت پُتر تے تِن دِھیاں سن۔
3
۔ اوہ سَت ہزار بھیڈاں ، تِن ہزار اُوٹھاں ، بلداں دیا ں پنج سو جوڑیاں تے پانچ سو کھوتیاں دا مالک سی۔ اوہدے کول اَن گِنت کامے سن۔ پُورب دے لوکاں وِچ اوہدا رُتبا بہت ہی اُچا سی۔
4
۔ اوہدے پُتّر اپنے اپنے گھراں وِچ وارو واری ضیافت کردے ہندے سن تے اپنیاں بھہناں نوں وی سَد لیندے سن تاں جو اوہ وی اوہناں نال رَل مِل کے کھان پین۔
5
۔ جَدُوں ضیافت مُک جاندی تے ایُوب سَد کے اوہناں دی طہارت دے بعد، سرگی ویلے اُٹھ کے ، ہر اِک ولوں سوختنی قُربانی چڑھانداسی۔ کیوں جو اوہ سوچدا سی پئی کِتے میرے بالاں کولوں کوئی بُھل چُک نہ ہو گئی ہووے یاں کِتے اوہناں نے خُدا دی شان وِچ کوئی کُفر نہ کیِتا ہووے۔ اے ایُوب دا دستُور بَن گیا ہویا سی۔
6
۔ اک دِ ن ربّ دے پُتر یعنی فرشتے رَب دے اَگے حاضر ہون لئی آئے تے اوہناں نال شیطان وی آرَلیا۔
7
۔ رَبّ نے شیطان نوں پُوچھیا، تُون کِتھوں آرہیا ایں؟ شیطان نے رَبّ نوں جواب دِتّا پئی دھرتی دی سیل کردا تے ایدھر اوہدھر پھردا ٹُردا آ گیاں واں۔
8
۔ فیر رَبّ شیطان نُوں آکھیا، کدی تُوں میرے بندے ایُوب دے حال وَل دھیان ماریا اے؟ دھرتی تے اوہدےجِہیا کامِل تے نیک ہور کوئی بندہ نیئں جہیڑا رَبّ توں ڈردا تے بَدی توں نَسدا ہووئے۔
9
۔ شیطان نے آکھیا، کی ایُوب ایویں خُدا توں ڈردا اے؟
10
۔ کی تُوں اوہدے، اوہدے ٹبّر دے تے اوہدی ہر شے دے، دوالے واڑ نئیں لائی ہوئی؟ تُوں اوہدے ہتھ دے کماں وِچ برکت پائی اے۔ جہدے سببوں اوہدے وگ ودھ کے سارے ملک چہ پھیل گئے نیں ۔
11
۔ پر اپنا ہتھ ودھا کے اوہدا سب کُجھ برباد کردے تے اوہ پکا تیرے مُنہ تے کُفر تولے گا۔
12
۔ خُداوند نے شیطان نُوں آکھیا، ہلا، میں تینوں اوہدی ہر شے تے اِختیار دیناں ہاں پر اوہنوں ہتّھ نہ لائیں۔ تے فیر شیطان خُدا دے حضوروں ٹُر گیا۔
13
۔ اِک دِن جد ایوب دے بال اپنے وڈھے بھرا وَل روٹی کھاتے مے پی رہے سن۔
14
۔ اِک بندہ ایوب کول آیا تے آکھن لگا، ٹگے ہل وِچ جُتے سَن تے کھوتے کول گھاہ پئے چر دے سَن۔
15
۔ پئی صبا دے لوکی آئے تے اوہناں تے ہلّا بولیا تے اوہناں نوں لے گئے تے کامیاں نوں تلوار نال مار مُکایا۔ تے بس میں اکلا تینوں خُبر دین لئی بچ گیا ہاں۔
16
۔ اوہدی گل ہجے مُکی وی نئیں سی تے اک ہور بندہ آ کھلوتا تے اوہنے ایہہ آکھیا: آسماناں توں بجلی پئی تے بھیڈاں تے کامیاں نوں سواکر گئی تے بس میں اکلا تینوں خُبر دین لئی بچ گیا ہاں۔
17
۔ اوہدی گل ہجے مُکی وی نئیں سی ، اِک ہور بندہ آ کے کہن لگا: کسدی چھاپے ماراں دے تِن ٹولے تیرے اُوٹھاں تے آ پئے تے اوہناں نوں اَگے لا کے لے گئے۔ تے کامیاں نوں تلوار نال مار مُکایا تے بس میں اکلا تینوں خُبر دین لئی بچ گیا ہاں۔
18
۔ اوہدی گل ہجے مُکّی وی نئیں سی تے اِک ہور بندہ آکے کہن لگا۔ تیرے پُتر تے تیاں اپنے وڈھے پائی ول روٹی کھا تے مے پی رہے سن۔
19
۔ تے اِک دم بیابان ولوں اِک ہنیری آئی تے گھر دیّاں چوّاں گُٹھاں نوُں ٹکرائی تے گھر اوہناں تے ڈگ پیا تے اوہ سارے مر گئے۔ تے بس میں اکلا تینوں خُبر دین لئی بچ گیا ہاں۔
20
۔ فیر ایُوب اُٹھ کھلوتا تے اپنے کپڑے پھاڑ دِتے سر مَنّایا تے بھئو یں تے ڈگ کے سجدہ کیتا
21
۔ تے آکھیا: میں اپنی ماں دے پیٹ وچوں ننگا ہی نکلیا، تے ننگا ہی مڑ کے جاواں گا۔ خُداوند نے دِتا تے خُداوند نے لِتا خُدا دے ناں دی وڈایائی ہووئے۔
22
۔ ایوب نے ایس حال وِچ وی نہ گُناہ کیتا تے نہ خُدا نوں ایس ظُلم دا ذمے وار ٹھہرایا۔