1
۱۔ تے اینج ہویا۔ جد خداوند نے چا ہا آکھیا ایلیاہ نوں اک ہَوا دے چھونکے وچ آسمان دے ول لے جائے۔ تد ایلیاہ الیشع دے نال جِلجال توں چلیا۔
2
۲۔ تے ایلیاہ نے الیشع نوں آکھیا ۔ تُو ایتھے رُک ۔ کیوں جے مینوں خدا وند نے بیِت ایل نوں گھلیا اے۔ الیشع نےآکھیا ۔ جیوندے خداوند دی قسم تے تیری جان دی قسم میں تینوں نہ چھڈا ں گا ۔ تے او بیتِ ایل نوں گئے۔
3
۳۔ تے انبیاں دے پتر جیہڑے بیتِ ایل دے وچ سن نِکل کے الیشع دے کول ائے تےآکھیا ۔ کی تُو جاننا ں ایں؟ کہ خداوند آج تیرے امالک نوں تیرے کولوں لیا جائے گا۔ او بولیا ہاں جانناں ہاں۔ بس تُوں چُپ رہ
4
۴۔ فیر اِیلیاہ نے اِلیشع نوںآ کھیا ۔ تُوں اِیتھے رُک ۔ کیوں جے خداوند نے مینوں یریحو گھلیا اے۔ اونےآکھیا جیوندے خدا وند دی قسم تے تیری جان دی قسم میں تینوں نہ چھڈا ں گا۔ تے اُو دویں یریحو وچ آئے۔
5
۵۔ تد نبیاں دے پتراں نے جیہڑے یریحو وچ سن اِلیشع دے کول آئے ۔ تے اونوں آکھیا۔ کی تُوں جانناں اے؟ کہ خداوند اج تیرے مالک نُوں تیرے کولوں چُک لیا جائے گا۔ اُو بولیا۔ ہاں میں جانناں آں ۔ تُوں چُپ رہ۔
6
۶۔ فیر اِیلیاہ نے اونوں آکھیا۔ تُو اِیتھے رُک۔ کیوں جے مینوں خداوند نے اُردن نوں گھلیا اے۔ اُو بولیا زِندہ خداوند دی قسم تے تیری جان دی قسم میں تینوں نہ چھڈاں گا۔ تے اُو دویں کٹھے گئے۔
7
۷۔ تے نبیاں دے پتراں وچوں پنجاہ بندے گئے ۔ تے اوناں دے سامنے دورکھلو گئے۔ تے اُو دویں اُردن دے کنڈے کھلوتے سن۔
8
۸۔ تد اِیلیاہ نے اودی چادر پھڑی تے لپیٹی تے پانی اُتے ماری۔ تے اُو اِدھر اُدھر ونڈیا گیا۔ تے اُو دویں سُکی زمین تے پار ہو گئے۔
9
۹۔ جدو ں اُو پار چلے گئے ۔ تے اِیلیاہ نے اِلیشع نُوںآکھیا اِس تُوں پہیلاں کےمیں تیرے توں لے لیا جاواں ۔ تُوں منگ کہ میں تیرے لئی کی کراں؟۔ اِلیشع نے آکھیا ۔ کہ تیری روح چوں میرے لئی دُوناں حصہ ہووے۔
10
۱۰۔ اُونے آکھیا ۔ تُو اُوکھی گل کیتی ۔ بس جیہڑے ویلے میں تیتھوں لیا جاواں جے تُوں مینوں ویکھیں تاں ایہہ تیرے لئی ہو جاوے گا۔ نیں تاں نیں ۔
11
۱۱۔ تے جدو ں اُو دویں ٹرے جاندے تے گلاں کردے جاندے سن ۔ تے ویکھو اک اگ دے رتھ تے آگ دےگھوڑیاں نے اُوناں دواں نوں وکھ کر دِتا۔ تے اِیلیاہ ہوا دے چھونکے وچوں آسمان ولے چڑھ گیا۔
12
۱۲۔ تے اِلیشع نے اُنوں وکھیا ۔ تے چیکیا۔ اے میرے پیو۱! اے میرے پیو ! اے اِسرئیل دی رتھ تے اُدے سوار! تے اُونے اُونوں فیر نہ وکھیا۔ تے اُونے اودے لیڑے پھڑے ۔ تے اُوناں نُوں دو حصیاں چے پاڑ دِتا۔
13
۱۳۔ تے اِیلیاہ دی چادر جہڑی اُودے توں ڈِگ پئی سی اُونے چُک لئی تے پیچھاں چلا گیا۔ تے اُردن دے کنڈے اُتے کھلوتا۔
14
۱۴۔ تے اُونے اِیلیاہ دی چادر جہڑی اُدے توں ڈِگ پئی سی پھڑی تے پانی اُتے ماری پر اُو وکھ نہ ہویا تے اُونے اکھیا کہ خداوند اِیلیا ہ دا خدا ایس ویلے کیتھے اے۔ تے اُونے اُونوں پانی تے ماریا ۔ تے اُو دو حصے ہو گیا۔ تے اِلیشع پار ہو گیا۔
15
۱۵۔ تے یریحو دے نبیاں دے پتراں نے جیہڑے اُدے اگے سی اُونوں ویکھیا تے آکھیا ۔ کہ اِیلیاہ دی روح اِلیشع تے اُتری تے اُو اُونوں ملن نوں آئے۔ تے زمین تیک اُودے اگے جُھکے۔
16
۱۶۔ تے اُوناں نے اُونوں آکھیا ۔ ویکھ تیرے خدمت کرن و الیا دے نال پنجاں طاقتور بندے نیں۔ اُو جاون تے تیرے نوں مالک نوں لبن۔ ہو سکدا اے کہ خداوند دی روح نے اُونوں چُکیاہوئے۔ تے کِسے پہاڑ یا کسی وادی وچ سُٹ دتا ہووے ۔ اُو بولیا ۔ اُوناں نوں نہ گھلو۔
17
۱۷۔ تے اُوناں نے ضد کر کے اُونوں تنگ کِیتا ۔تے اُونے آکھیا گھل دِیو۔ تے اُوناں نے پنجاہ بندے گھلے۔ جناں نے تین دن تیک لبیا ۔پر اُو نہ لبا۔
18
۱۸۔ تد اُو مڑکے اُودے کول آئے جیہڑے ویلے اُو یریحو وچ سی۔ تے اُونے اوناں نوںآکھیا ۔ کی میں تہانوں نہیں کہہ سی؟ کہ نہ جاؤ۔
19
۱۹۔ تے شہر دے لوکاں نے اِلیشع نوں آکھیا کہ شہر دی حالت تاں چنگی اے۔ جیوں کہ ساڈا امالک ویکھدا اے ۔ پر۔ اِیتھوں دا پانی چنگا نئی۔ تے زمین بنجر اے۔
20
۲۰۔ تے اُونے آکھیا ۔ میرے کول اک نوا ں پیالہ لیاؤ۔تے اُودےوچ لون پاؤ۔اُو اُودے کول لیائے۔
21
۲۱۔ تے اُو پانی دے چشمے اُتے گیا۔ تے اُودے وچ لون پایا تے آکھیا ۔خداوند ایویں فرماندا اے ۔ کہ میں اِیس پانی نوں چنگا کیتا۔ تاں ایس توں موت تے بنجر پن نہ ہووے گا۔
22
۲۲۔ تے اِلیشع دے کلام دے مطابق جہڑا اُونے آکھیا ۔تے اُو پانی چنگا ہو گیا تے آج دے دن تیک اے ۔
23
۲۳۔ تے اُوتھوں اُو بیتِ ایل ول گیا۔تے جیہڑے ویلے اُو راہ وچ جاندا سی ۔ تے ویکھو شہر وچوں نِکے منڈے نکلے تے اُودا مذاق بنایا تے آکھیا ۔ چڑھیا چلا جا اے گنجے!چڑھیا چلا جا اے گنجے۔
24
۲۴۔ تاں اُونے اودے پچھا ں مڑ کے اُوناں ول ویکھیا۔ تے خداوند دے ناں توں اُوناں اُتے لعنت پائی۔تد جنگل وچوں دو ریچھنیاں نکلیاں۔ تے اُوناں وچوں بتالیاں منڈیاں نوں پاڑ دِتا۔
25
۲۵۔ فیر اُو اُوتھوںکرمل دے پہاڑ ول گیا۔تے اُوتھوں سامریہ ول مڑیا۔