1
۔ تے داؤُد ؔ اوتھوں نِکل کے جدیؔ محفوظ تھاواں چہ آ وڑھیا ۔
2
۔ جیہدوں ساؤلؔ فلسطیناں ؔ دا پِچھا کر کے پچھاں پرتیا تے اوہنوں سوُہ دِتی گئی تے آکھیا گیا ۔ ویکھو داؤُؔدؔ جدیؔ دے ویرانیاں چہ اے ۔
3
۔ تدھ ساؤل ؔ نے سارے اسرائیلؔ چہ تِن ہزار چونویں مرد لئے تے داؤُؔد تے اوہدے نال دیاں نُوں لبھن لئی کوہی بُزکیؔ پہاڑاں تے گیا ۔
4
۔ تے بھیڈاں دے واڑے دے کول جیہڑے راہ تے سَن ،آیا۔ اوتھے اِک غار سی ۔ تے ساؤل ؔ جنگل پانی لئی غار چہ وڑھیا ۔ تے داؤُدؔ تے اوہدے نال دے غار دے وِچ بیٹھے ہوئے سَن ۔
5
۔ تدھ داؤُؔ د نال اوہدے نال دیاں نے آکھیا ایہہ اوہ دیہاڑہ اے جیہدے سببوں خُداوند نے آکھیا ۔ ویکھ ! میں تیرے ویری نُوں تیرے ہَتھ چہ کر د ئیاں گا ۔ پئی تُوں اوہدے توں جو کُجھ تیریاں نظراں چہ چنگا لگے واہ کریں ۔ تدھ داؤُؔد نے اُٹھ کے ۔ چوری چھُپے ساؤل ؔ دے چوغے دی نُکر کٹ لئی ۔
6
۔ اوہدے مگروں داؤد ؔ دا دِل وِس چہ ناں رئیا پئی اوہناں ساؤلؔ دے چوغے دی نُکر کٹی ۔
7
۔ تے اوہنے اپنے نال دیاں نُوں آکھیا ۔ خُداوند ناں کرے میں اینج آقا نال کراں جیہڑا خُداوند دا مسحّ کیتا ہویا اے ۔ تے اَپنا ہَتھ اوہدے تے چُکاں کیوں جو اوہ خُداون د ا مسحّ کِتیا ہوئیا اے ۔
8
۔ تے داؤُؔد نی ایس کلام توں اپنے نال دیاں نُوں ڈھکیا ۔ تے اوہناں نُوں ساؤل ؔ تے حملہ ناں کرن دِتا ۔ فیر ساؤل ؔ اُٹھیا ۔ فیر غار چوں نکلیا۔ تے اگاں ودھیا ۔
9
۔ اوہدے مگروں داؤُؔ د اُٹھیا تے غار چوں نکلیا ۔ تے ساؤل ؔ نُوں آواز دِتی تے آکھیا ۔ اے میرے آقا ! بادشاہ تدھ ساؤلؔ نے اپنے مگر پوؤ نہہ کے ویکھیا ۔ تے داؤُؔداپنے مُونہہ بھار دھرتی تے ڈِگ کے متھا ٹیکیا ۔
10
۔ تے داؤُؔ د نے ساؤلؔ نُوں آکھیا تُوں کیوں لوکاں دیاں گلّاں باتاں سننا ایں ۔ پئی داؤُؔد تیرا نُقصان چاؤندا اے ۔
11
۔ تیریاں اکھاں نے اِج ویکھ لیا اے پئی خُداوند نے غار وِچ تینوں میرے ہَتھ چہ کر دِتا ۔ تے تینوں آکھیا پئی تینوں جانو ماردیا پَر میں تیرے تے بھلا کیتا تے آکھیا ۔ پئی میں اَپنے آقا اُتے اپنا ہَتھ ناں چُکاں گا ۔ کیوں جو اوہ خُدا وند دا مسحّ کیتا ہویا اے ۔
12
۔ تے ویکھ اے میرے پیو تیرے چوغے دی نُکر میرے ہَتھ وِچ اے ۔ سو میں ایس گل توں پئی میں تیرے چوغے دی نُکر کٹی ۔ تے میں تینوں جانو ناں ماریا ۔ تے دھیان کر تے ویکھ میرے ہَتھ چہ کوئی بُریائی تے کوئی خُودی نئیں تے ناں میں تیرا کوئی پاپ کیتا ۔ تے تُوں میر ی جان لین لئی میرا پِچھا کرنا ایں ۔ پئی اوہناں لےَ لےَ۔
13
۔ سو خُداوند میرے تے تیرے وِچکار نیاں کرے ۔ تے خُداوند تیرے توں میرا انتقام لوے۔ پر میرا ہَتھ تیرے خلاف نےنئیں ہووے گا ۔
14
۔ جِس طرحاں پئی پُرانی اکھان چہ آکھیا جاندا اے ۔ بھیڑیاں چوں بھیڑی شے ای نِکلدی اے ۔ میرا ہَتھ تیرے خلاف نئیں ہووے گا ،
15
۔ اسرائیل ؔ دا بادشاہ کِس دے مگر نِکلیا ۔ تے کیہدے مگر پِچھا کرن آیا ۔ اِک مرے ہوئے کُتے دے مگر یاں اِک پِسو دے مگر ۔
16
۔ سو خداوند ای نیاں کرے تے میرے تے تیرے وِچکار نیاں کرے ۔ تے ویکھے ۔ تے میرے دعوےٰ دا فیصلہ کرے ۔ تے تیرے ہَتھوں مینوں چُھڈوائے ۔
17
۔ جیہدوں داوُؔد نے ایہہ گلاں ساؤل ؔ نال کر لیاں تے ساؤل ؔ نے آکھیا ۔ اے میرے پُتر داؤُؔ د کیہ اے تیری آواز اے ۔ تے ساؤلؔ اُچی آواز نال رویا ۔
18
۔ فیر اوہنے داؤُؔد نُوں آکھیا ۔ تُوں میرے توں بوہتا سچا ایں ۔ کیوں جو تُوں مینوں چنگا سلوک کیِتا ۔جیہدوں کہ میں تیرے نال بُریائی کیتی ۔
19
۔ تے تُوں اَج دے دیہاڑے ایہہ ظاہر کیِتا ۔ پئی تُوں میرے نال چنگا کیِتا ۔ کیوں جو خُداوند نے مینوں تیرے ہَتھ وِچ دِتا ۔ کیہ تُوں مینوں مار ناں دیندا ؟
20
۔ کیوں جو بھاویں کو ئی بندہ اَپنے ویری نُوں ویکھے تے کیہ اوہنوں اوہدی راہ چہ بھلیائی نال جان دیوے گا؟ سو ایس بھلیائی دے بدلے جیہڑی تُوں اَج دے دیہاڑے میرے کیِتی اے ۔ خداوند تینوں اَجر دیوے گا ۔
21
۔ تے ہُن میں جاننا آں پئی تُوں بادشاہ بنیں گا ۔ تے اسرائیلؔ دی قوم تیرےہَتھ چہ رہوے گی ۔
22
۔ تاں جو ایس ویلے تُوں میرے نال خُداوند دی سونہہ کھا۔ پئی میرے مگر تُوں میری اَل ّ نُوں جانوں نئیں مارے گا ۔ تے میرے پیو دے ٹبر چووں میرا ناں مُکا نئیں دیویں گا ۔ ۔ سو داؤُدؔ نے ساؤلؔ نال سونہہ کھاہدی ۔ تے ساؤل ؔ اَنے گھر پَرت گیا ۔ تے داؤُؔ د تے اوہدے نال دے محفوظ تھاں وَل ٹُر گئے ۔