1
۔تے مور ؔ دے بادشاہ جرام ؔ نے داؤد ؔ دے کول ایلچی گھلے تے دیوداردی لکڑی تے راجؔ تے ترخان ؔ دی ۔ تان جو اوہدے لئی محل بنان۔
2
۔ تے داؤد ؔ جان گیا پئی خُداوند نے اوہنوں اسرائیل ؔ تے بادشاہ بنادِتا ۔ تے اپنی قوم اسرائیلؔ دے سببوں اوہدی بادشاہی نوں وڈیائی بخشی اے ۔
3
۔ تے داؤد ؔ نے یروشلیم ؔ چہ وی زنانیاں کیتیاں ۔ تے داؤد ؔ دے ہور پُتر دے دھیاں جمیاں ۔
4
۔ تے اوہدے پُتر جیہڑے یروشلیم ؔ چہ اوہدے توں جمّے ۔ اوہناں دے ناں ایہہ نیں ۔ سموعؔ تے سوباب ؔ تے ناتن ؔ تے سُلیمان ؔ ۔
5
۔ تے ابحارؔ تے الیسوعؔ تے الفاطؔ۔
6
۔ تے نَوجہؔ تے نفج ؔ تے یفیعہؔ
7
۔ تے الیسع تے یعلیدعؔ تے الیفاطؔ
8
۔ تے جیہدوں فلستیاں ؔ نے سُنیا پئی داؤد ؔ نوں مسح کرکے سرے اسرائیل ؔ تے بادشاہ بنایا گیا اے ۔ تے سبھّے فلستی ؔ داؤد ؔ کردیاں ہوئیاں آئے ۔ تے داؤد ؔ نُوں ایہہ خبر اپڑی تے اوہو اوہناں دے خلاف باہر نکلیا۔
9
۔ تے فلتیِنی رفائیم ؔ دی وادی چہ کھِلر گئے ۔
10
۔ تَدھ داؤد ؔ نے خُداوند نُوں پُچھیا تے آکھیا ۔ کیہ میں فلستیاں ؔ دے خلاف چڑھائی کراں ؟ کیہ تُوں اوہناں نُوں میرے ہَتھ وِچ کر دئیں گا ؟ خُداوند نے آکھیا تُوں اوہناں تے چڑھائی کر ۔ کیوں جو میں اوہناں نوں تیرے ہَتھ چہ کر دیاں گا ۔
11
۔ تے حرمون ؔ اوہو یعل پرافیم ؔ تیِک آ گئے ۔ تے داؤُؔد نے اوہناں نوں اوتھے ماریا ۔ تے آکھیا خُدا نے میرے ویریاں نوں میرے ہَتھ چہ ڈِگدے ہوئے پانی وانگوں توڑ دِتا۔ ایس لئی اوس تھاں دا ناں بعل پرافیمؔ ہو گیا ۔
12
۔ تے اوہو اوتھے اپنے بُت وی چھڈ گئے ۔ تے داؤُؔ د نے حُکم دِتا پئی ایہہ اَگ چہ ساڑ دِتے جان۔
13
۔ تے فلستی ؔ فیر آئے تے ودی چہ کھِلر گئے ۔
14
۔ تے داؤُؔ د نے خُدا نوں فیر پُچھیا ۔ تے خُداوند بے آکھیا ۔ پئی تُوں اوہناں مگر ناں جا۔ سگوں اُتلے پاسیوں پَرت ۔ تے تُوت دیاں رُکھاں دے اَگے اوہناں تے حملہ کر۔
15
۔ تے جیہدوں تُوں تُوت ،رُکھاں دیاں ٹاہنیاں تے ٹُرن دی آواز سُنے تے اوس ویلے نکلیں ۔ کیوں جو خُداوند تیرے اَگے اَگے نِکلے گا ۔ تاں جو فلِستیاں ؔ دے لشکر نوں مارے ۔
16
۔ تدھ داؤُدؔ نے خُدا دے حُکم دے مطابق کیتا تے فلستیاں ؔ دے لشکرنوں جبعون ؔ تے جزرؔ تیِک قتل کیتا ۔
17
۔ تے داؤُدؔ دی شُہرت سارے دیساں تیِک اَپڑ گئی تے خُداوند نے سبھ قوماں دے اوہدا خوف نَٹھا دِتا ۔