باب ۲۷
1
۱۔ جدوں دِن چڑھیا تاں سبھے سردار کاہناں اتے قوم دے وڈیریاں نے یسوع دے برخلاف صلاح پکائی پئی اوہنوں جانوں مارن۔
2
۲۔ اتے اوہنوں بنھ کے لے گئے اتے پیلاطوس حاکم دے ہتھ حوالے کیتا۔
3
۳۔ تد اوہنوں پھڑواؤن والے یہوداہ نے ویکھیا پئی اوہ جرم وار مِتھیا گیا تاں ڈاھڈا پشتایا۔ اتے اوہ تِیھ مثقالاں سردار کاہناں اتے وڈیریاں کول پرتاؤن آیا۔
4
۴۔ اتے آکھیا؛ میں گناہ کیتا پئی بے قصور نوں مرواؤن لئی پھڑوایا۔ اوہناں آکھیا؛ سانوں کیہ؟ توں جان۔
5
۵۔ تد اوہ مثقالاں ہیکل وچ سُٹھ کے چلا گیا۔ اتے جا کے پھا لَے لئیا۔
6
۶۔ پر سردار کاہناں نے اوہ مثقالاں چُگ کے آکھیا؛ ایہناں نوں خزانے وچ پاؤنا روا نئیں۔ کیوں جو ایھ لہؤ دا مُل اے۔
7
۷۔ تد اوہناں نے صلاح پکا کے اوہناں مثقالاں توں کمھیار دی پیلی، پردیسیاں دے دفناوے لئی خریدی۔
8
۸۔ ایس پاروں اج تائیں اوہ پیلی "لہؤ دی پیلی" اکھواؤندی اے۔
9
۹۔ تد اوہ لِکھت پوری ہَوئی، جہڑی ارمیاہ نبی دی راہِیں آکھی گئی سی پئی؛ "اوہناں نے اوہ تِیھ مثقالاں لئیاں مطلب اوہ لگان، جہڑا اوہدے اُتے لائیا گئیا جنھاں لائیا، اوہ بنی اسرائیل وچوں سن۔
10
۱۰۔ اتے اوہنوں کمھیار دی پیلی جوگی دِتا جیویں رب نے حکم کیتا سی۔
11
۱۱۔ اتے یسوع حاکم دے مُنھ درُوئیں کھلوتا سی اتے حاکم نے اوہنوں پُچھیا؛ کیہ توں یہودیاں دا راجا ایں؟ یسوع نے اوہنوں آکھیا پئی توں آپ ای آکھدا ایں۔
12
۱۲۔ اتے جدوں سرادار کاہن اتے وڈیرے اوہدے اُتے الزام لا رہئے سن تاں اوہنے کُجھ وی جواب نا دِتا۔
13
۱۳۔ تد پیلاطوس نے اوہنوں آکھیا؛ کیہ توں نئیں سُندا پئی ایھ تیرے برخلاف کِنیاں گواہیاں دیندے پئے نیں؟
14
۱۴۔ پر اوہنے اوہنوں کِسے اِک گل دا وی جواب نا دِتا۔ ایس گلوں حاکم ڈاھڈا حیران ہَوئیا۔
15
۱۵۔ حاکم دا وسیب سی پئی عید اُتے لوکائی دی خاطر اِک قیدی، جنھوں اوہ منگن، چھڈ دیندا سی۔
16
۱۶۔ اوس ویلے اِک مشہور قیدی سی، جہدا ناں برابّا سی۔
17
۱۷۔ مُکدی گل ایھ پئی جدو اوہ کٹھے سن، پیلاطوس نے اوہناں نوں آکھیا پئی تسی کنھوں چاہؤندے او پئی میں تہاڈے جوگی چھڈ دیواں۔ برابّا نوں یاں یسوع نوں، جہڑا مسیح اکھواؤندا اے۔
18
۱۸۔ کیؤں جو اوہنوں پتا سی پئی اوہناں نے وَیر نال اوہنوں پھڑوایا اے۔
19
۱۹۔ اتے جدوں اوہ عدالت دی گدی اُتے بیٹھا سی تاں اوہدی ووہٹی نے اوہنوں سنیہا گھلیا پئی توں ایس نیک بندے نال کجھ نا کرِیں۔ کیؤں جو میں اج سُفنے وچ ایہدے پاروں ڈاھڈا دُکھ جریا اے۔
20
۲۰۔ پر سردار کاہناں اتے وڈیریاں نے جتھ نوں ورغلایا پئی برابّا نوں منگن اتے یسوع نوں جانوں مرواؤن۔
21
۲۱۔ اتے حاکم نے اوہناں نوں آکھیا؛ تسیں ایہناں دونواں وچوں کنھوں منگدے او پئی میں اوہنوں چھڈ دیواں؟ اوہناں نے آکھیا؛ برابّا نوں۔
22
۲۲۔ پیلاطوس نے اوہناں نوں آکھیا؛ فیر یسوع نال میں کیہ کراں، جہڑا مسیح اکھواؤندا اے؟ سبھناں نے آکھیا پئی اوہنوں سولی چاڑھیا جاوے۔
23
۲۳۔ حاکم نے آکھیا۔ کیؤں؟ اوہنے کیہ بریائی کیتی اے؟ سگوں اوہ ہَور وی اُچی واج نال آکھن لگے پئی اوہنوں سولی چاڑھیا جاوے۔
24
۲۴۔ جدوں پیلاطوس نے ویکھیا پئی کوئی گل نئیں بن دی پئی سگوں فساد ہَؤندا اے۔ تاں پانی لے کے لوکاں دے ساہمنے اپنے ہتھ دَھوتے اتے آکھیا؛ میں ایس نیک بندے دے لہؤ توں بری ہاں۔ ہَؤن تُسیں جانو۔
25
۲۵۔ سبھے آکھن لگے؛ ایہدا لہؤ ساڈے اتے ساڈی اولاد اُتے۔
26
۲۶۔ ایس گل مگروں اوہنے برابّا نوں اوہناں جوگی چھڈ دِتا اتے یسوع نوں کَوڑے مروا کے سولی چاڑھن جوگی گھل دِتا۔
27
۲۷۔ تد حاکم دے سپاہیاں نے یسوع نوں قِلعے وچ لیجا کے ساری منڈلی اوہدے آل دوالے کٹھی کیتی۔
28
۲۸۔ اتے اوہدے لیڑے لاہ کے اوہنوں چوغا پؤایا۔
29
۲۹۔ اتے کنڈیاں دا تاج بنا کے اوہدے سِر اُتے دھریا اتے کانھا اوہدے سجے ہتھ پھڑایا۔ اتے اوہدے اگے گوڈے پرنے ہو کے اوہدی کھِلّی کردے آکھیا؛ اوئے یہودیاں دے راجیا! سلام۔
30
۳۰۔ اتے اوہدے اُتے تھُکیا اتے اوہوئی کانھا لے کے اوہدے سِر اُتے مارن لگ پئے۔
31
۳۱۔ اتے جدوں اوہناں نے اوہدی کھِلّی کر لئی تاں چوغا لاہ کے فیر اوہدے ای لیڑے اوہنوں پؤا دِتے اتے سولی چاڑھن نوں لے گئے۔
32
۳۲۔ جدوں اوہ باھر آئے تاں اوہناں نے شمعون ناں دے اِک قیروانی بندے نوں آکھیا پئی بنا اجرت اوہدی سولی چُکے۔
33
۳۳۔ اتے جدوں اوہ اوس تھانویں اپڑے، جہڑا جُلجُتا یعنی کھوپڑی دی تھاں اکھواؤندا اے۔
34
۳۴۔ تاں اوہناں نے پت رلیا انگوری شِیرہ اوہنوں پِین جوگی دِتا۔ اتے اوہنے اوہ چکھنی وی پسند نا کیتی۔
35
۳۵۔ اتے جدوں اوہناں نے اوہنوں سولی چاڑھیا تاں اوہدے لیڑیاں اُتے قرعا پایا اتے آپو وچ ونڈ لئیا۔
36
۳۶۔ تاں جو جو کجھ نبی دی راہِیں آکھیا گیا سی، اوہ پورا ہووے پئی اوہناں نے میرے لیڑے آپو وچ ونڈ لَئے اتے میرے کُڑتے اُتے قرعا پایا۔
37
۳۷۔ اتے اوہ اوتھے بیھ کے اوہدی راکھی کرن لگے۔اتے اوہدا الزام لِکھ کے اوہدے سِر توں اُتے ٹنگ دِتا۔ پئی ایھ یسوع اے، یہودیاں دا راجا۔
38
۳۸۔ تد اوہدے نال دو ڈاکؤاں نوں وی سولی چاڑھیا گیا۔ اِک سجے اتے اِک کھبے۔
39
۳۹۔ اتے راہِی، جہڑے کولوں لنگھدے سن، سِر ہلا ہلا کے اوہنوں مندا آکھن لگے۔
40
۴۰۔ اتے آکھدے سن ؛ واہ! توں، جہڑا ہیکل نوں ڈھاؤندا اتے تِن دیہاڑے مگروں اوہنوں فیر بناؤندا ایں، اپنا آپ بچا۔ جیکر توں رب دا پُتر این تاں سولی توں لیھ کے تھلے آ۔
41
۴۱۔ ایسے طراں سردار کاہناں نے وی فقیہاں اتے وڈیریاں دے نال رل کے اوہنوں ٹھٹھے مار کے آکھیا۔
42
۴۲۔ ایہنے ہورناں نوں بچایا۔ اپنے آپ نوں نئیں بچا سکدا۔ جیکر ایھ اسرائیل دا راجا اے، تاں ہَؤن سولی اُتوں لیھ آوے اتے اسیں ایہنوں من لؤاں گے۔
43
۴۳۔ ایہدا بھروسا رب اُتے اے۔ جیکر اوہ ایہنوں چاہؤندا اے تاں ایہنوں بچاوے۔ کیؤں جو ایہنے آکھیا سی پئی میں "رب دا پُتر ہاں"۔
44
۴۴۔ اتے ایسے طراں دِیاں گلاں نال اوہ ڈاکو وی، جہڑے اوہدے نال سولی چاڑھے گئے سن، اوہنوں مینھے ماردے سن۔
45
۴۵۔ ہَؤن چھیوِیں گھڑی توں نووِیں گھڑی تیک سبھ دیس وچ نھیر پَے گیا۔
46
۴۶۔ نووِیں گھڑی دے نیڑے یسوع نے اُچی واج نال آکھیا ؛ ایلی ایلی لما شبقتانی۔ جہدا مطلب اے، "میریا ربا! میریا ربا! توں مینوں کیؤں چھڈ دِتا؟"
47
۴۷۔ جہڑے اوتھے کھلوتے سن، اوہناں وچوں کجھ نے سُن کے آکھیا؛ پئی اوہ تاں الیاس نوں سددا اے۔
48
۴۸۔ اتے یکدم اوہناں وچوں اِک نے سفنج لئیا اتے سِرکے نال بھریا اتے کانھے اُتے رکھ کے اوہدے مُنھ نوں لا دِتا۔
49
۴۹۔ پر ہورناں نے آکھیا۔ کھلو جا۔ ویکھیئے تاں سہی پئی الیاس اوہنوں بچاؤن لئی آؤندا اے یاں نئیں۔
50
۵۰۔ اتے یسوع نے فیر اُچی واج نال ساہ دے دِتے۔
51
۵۱۔ اتے ویکھو۔ ہیکل دا پردہ اُتوں لے کے تھلے تیکر پاٹ کے دو ٹوٹے ہو گیا۔ اتے دھرتی کمبی اتے چٹاناں تِڑک گئیاں۔
52
۵۲۔ اتے قوَراں کھُل گئیاں اتے بتھیرے کلبوت، اوہناں نیک لوکاں دے، جہڑے مر گئے سن، جِیو پَئے۔
53
۵۳۔ اتے اوہدے جِیوؤن مگروں قوَراں وچوں نکل کے پاک شہر وچ جا کے بتھیریاں نوں وکھالی دِتے۔
54
۵۴۔ جدوں صوبے دار نے اتے اوہناں نے، جہڑے اوہدے نال یسوع دی راکھی کردے سن، بھُچال اتے ایھ انہونی ویکھی تاں ڈاھڈے ڈرے اتے آکھن لگے؛ بیشک ایھ رب دا پُتر سی۔
55
۵۵۔ اتے اوتھے بتھیریاں بیبیاں وی سن، جہڑیاں دُوروں ویکھدیاں پئیاں سن اتے جہڑیاں گلیِلؔ توں ای یسوع دی سیوا کردی ہوئیاں اوہدے مگر مگر آیاں سن۔
56
۵۶۔ اوہناں وچ مریم مجدلی سی۔ یعقوب اتے یوسف دی ماں مریم اتے زبدی دے پُتراں دی ماں۔
57
۵۷۔ جدوں دِن ڈُبیا تاں یوسف ناں دا اِک ارمتی دولت وند بندا آیا، جہڑا آپ وی یسوع دا چیلا سی۔
58
۵۸۔ اوہنے پیلاطوس کول جا کے یسوع دی لاش منگی۔ تد پیلاطوس نے لاش دین دا حکم دِتا۔
59
۵۹۔ یوسف نے لاش نوں سُتھری کتانی چادر وچ کفنایا۔
60
۶۰۔ اتے اپنی نوِیں قوَر وچ دھریا، جہڑی اوہنے چٹان وچ کڈھوائی ہوئی سی۔ اتے اِک وڈا پتھر قوَر دے منھ اُتے اُلرا کے چلا گیا۔
61
۶۱۔ اتے مریم مجدلی اتے دوجی مریم اوتھے قوَر دے ساہمنے بیٹھیاں سن۔
62
۶۲۔ دوجے دیہاڑے، جہڑا تیاری توں چھیکڑلا دن اے، سردار کاہناں اتے فریسیاں نے پیلاطوس دے کول کٹھے ہو کے۔
63
۶۳۔ آکھیا؛ مالک سانوں چیتے آیا اے پئی اوس جھوٹے نے اپنی حیاتی وچ آکھیا سی پئی میں تِن دیہاڑے مگروں جِیؤ پواں گا۔
64
۶۴۔ مُکدی گل ایھ پئی حکم دے پئی تیجے دیہاڑے تیکر قوَر دی راکھی کیتی جاوے۔ تاں جو اِنج نا ہووے پئی اوہدے چیلے آؤن تاں اوہنوں چوری لیجاؤن۔ اتے لوکاں نوں آکھن پئی اوہ مؤیاں وچوں جِیؤ پیا اے۔ تاں ایھ چھیکڑلا توکھا اگیترے توکھے توں وی ودھ ہووے گا۔
65
۶۵۔ پیلاطوس نے اوہناں نوں آکھیا؛ راکھے تہاڈے کول نیں۔ جاؤ۔ جیویں چنگا لگے، اوہدی راکھی کرو۔
66
۶۶۔ اوہناں نے جا کے اوس پتھر اُتے مُہر لا دِتی اتے چوکیدار بھا کے قوَر دی راکھی کیتی۔