¹ ۱۔ اسمان دی بادشاہی اوس مالک وانگ اے جہڑا تڑکے نِکلیا تاں جو اپنے تاکستان وچ مزدور لاؤے۔ ² ۲۔ اتے اوہنے مزدوراں نال اِک دینار دیہاڑی مِتھ کے اوہناں نوں اپنے تاکستان ول گھلیا۔ ³ ۳۔ اتے اوہنے تیجے پہر دے نیڑے باھر جا کے ہوراں نوں وی بازار وچ بیکار کھلوتا ویکھیا۔ ⁴ ۴۔ اتے اوہناں نوں آکھیا پئی تُسی وی میرے تاستان ول جاؤ اتے جو کجھ واجب اے، تہانوں دیواں گا۔ ⁵ ۵۔ اوہ ٹُر گئے۔ فیر اوہنے چھیویں اتے نوویں پہر دے نیڑے باھر جا کے اُنج ای کیتا۔ ⁶ ۶۔ اتے یارہویں پہر دے نیڑے فیر باھر گیا، اتے ہوراں نوں وی کھلوتا ویکھیا اتے اوہناں نوں آکھیا پئی تُسی ایتھے ساء دیہاڑی بیکار کیؤں کھلوتے ہو؟

⁷ ۷۔ اوہناں نے اوہنوں آکھیا پئی ایس لئی کیؤں جو کِسے نے سانوں دیہاڑی اُتے نئیں رکھیا۔ اوہنے اوہناں نوں آکھیا پئی تُسی وی مییرے تاکستان ول چلے جاؤ۔

⁸ ۸۔ جدوں شام ہوئی تاں تاکستان دے مالک نے اپنے کامے نوں آکھیا پئی مزدوراں نوں سد اتے پہلیاں توں لے کے پِچھلیاں تیکر، اوہناں نوں اوہناں دی دیہاڑی دے دے۔ ⁹ ۹۔ جدوں اوہ آئے، جہڑے یارہویں پہر دے نیڑے لگے سن، تاں اوہناں نوں اِک دینار ای ملیا۔ ¹⁰ ۱۰۔ پر جہڑے پہلوں آئے سن، اوہناں سوچیا پئی خؤرے سانوں چوکھا ملے گا۔ پر اوہناں نوں وی اِکو ای دینار ملیا۔ ¹¹ ۱۱۔ تد اوہ مالک دے برخلاف کُڑ کُڑ کرن لگ پئے۔

¹² ۱۲۔ ایھ آکھ کے پئی ایہناں پِچھلیاں نے تاں اِکو ای گھنٹا کم کیتا اے اتے توں اوہناں نوں ساڈے بروبر کر دِتا، جنھاں نے ساء دیہاڑی بھار ڈھَویا اتے ڈاھڈی دُھپ سہی۔

¹³ ۱۳۔ پر مالک نے اوہناں وچوں اِک نوں جواب دے کے آکھیا پئی او میاں! میں تیرے نال بے انصافی نئیں پیا کردا۔ کیہ توں میرے نال اِکو دینار اُتے نئیں مُکایا سی؟ ¹⁴ ۱۴۔ جِنا تیرا بن دا اے، پھڑ، اتے چلا جا۔ ایھ میری مرضی اے پئی جِنا تینوں دِتا اے، اونا ای اوہناں پِچھلیاں نوں وی دیواں۔

¹⁵ ۱۵۔ یاں کیہ میں پابند ہاں پئی اپنے مال نال جو چاہواں نا کراں؟ کیہ توں مینوں ایس لئی بُری نگاہ نال ویکھیا اے پئی میں نیک ہاں؟ ¹⁶ ۱۶۔ ایسے طراں ای پِچھلے پہلے ہو جاؤن گے اتے پہلے پِچھلے۔ کیؤں جو بتھیرے سد لَئے گئے نیں، پر چُنے کجھ کجھ گئے نیں۔

¹⁷ ۱۷۔ اتے یسوع یروشلیم نوں جاؤندیاں ہویاں باراں چیلیاں نوں وکھرا لے گئیا اتے رستے وچ اوہناں نوں آکھن لگا۔ ¹⁸ ۱۸۔ ویکھو! اسیں یروشلیم نوں جاؤندے ہاں۔ اتے ابنِ انسان سردار کاہناں اتے فقیہاں دے حوالے کیتا جاوے گا۔ اتے اوہ اوہنوں جانوں مارن دا حُکم دین گے۔ ¹⁹ ۱۹۔ اتے اوہنوں بیگانیاں قوماں دے حوالے کرن گے۔ تاں جو اوہ اوہدے ٹھٹھے اُڈاؤن اتے اوہنوں کوڑے مارن اتے اوہنوں سُولی اُتے چاھڑن۔ اتے اوہ تیجے دیہاڑے موئیاں وچوں جیو پؤے۔

²⁰ ۲۰۔ تد زبدی دے پُتراں دی ماں اپنے پُتراں نال اوہدے کول آئی اتے سِر نوا کے ترلا پاؤن لگی۔ ²¹ ۲۱۔ اوہنے اوہنوں آکھیا پئی توں کیہ چاہؤنی ایں؟ اوہنے آکھیا، ایہوای پئی میرے ایھ دونوِیں پُتر تیری بادشاہی وچ تیرے سجے کھبے بہؤن۔

²² ۲۲۔ یسوع نے جواب دِتا پئی تسی نئٰیں جان دے، جو کجھ منگدے اوہ؟ جہڑا پیالہ میں پِیئن والا ہاں، کیہ تُسی پی سکدے او؟ اوہناں نے آکھیا پئی ہاں، اسیں پی سکدے ہاں۔

²³ ۲۳۔ اوہنے آکھیا پئی تسی میرا پیالہ تے پی لؤو گے۔ پر کِسے نوں سجے اتے کھبے بٹھاؤنا میرا کم نئیں۔ ایھ کم میرے اسمانی باپ دے ہتھ وچ اے پئی کِنھوں سجے اتے کِنھوں کھبے بٹھاؤنا اے۔

²⁴ ۲۴۔ اتے باقی دس چیلے ایھ سُن کے اوہناں دونواں بھرانواں نال رِنج ہَوئے۔ ²⁵ ۲۵۔ پر یسوع نے اوہناں نوں اپنے کول سد کے آکھیا، تسی جان دے او پئی غیر قوماں دے سردار اوہناں اُتے حکم چلاؤندے نیں۔ اتے آگُو اوہناں اُتے اختیار رکھدے نیں۔ ²⁶ ۲۶۔ پر تہاڈے وچ انج نئیں ہَؤنا۔ سگوں جہڑا تہاڈے وچ اگوائی چاہؤے، اوہ تہاڈا خادِم بنے۔ ²⁷ ۲۷۔ اتے جہڑا تہاڈے وچ آگُو بننا چاہؤے، اوہ سبھناں دا غلام بنے۔ ²⁸ ۲۸۔ ایس کر کے ابنِ انسان ایس لئی نئیں آیا پئی خدمت کراؤے۔ سگوں ایس لئی پئی خدمت کرے۔ اتے اپنی جان بتھیریاں جوگی فِدیے وچ دیوے۔

²⁹ ۲۹۔ اتے جدوں اوہ یریحو وچوں نکل رہئے سن تاں اک وڈی بھِیڑ اوہدے مگر ٹُر پئی۔ ³⁰ ۳۰۔ اتے ویکھو! دو انھے، جہڑے راہ کنڈے بیٹھے سن، ایھ سُن کے پئی یسوع لنگھ رہیا اے، آکھن لگے پئی او داؤد دے پُتر! ساڈے اُتے رحم کر۔ ³¹ ۳۱۔ اتے لوکاں اوہناں نوں جھڑکیا پئی چُپ رہن۔ پر اوہ ہور وی کُرلاؤن لگ پئے پئی اے خداوند! داؤد دے پُتر! ساڈے اُتے رحم کر۔

³² ۳۲۔ اتے یسوع کھلو گیا۔ اتے اوہناں نوں سد کے آکھیا، تُسی کیہ چاہؤندے او پئی میں تہاڈے جوگی کراں؟ ³³ ۳۳۔ اوہناں نے اوہنوں آکھیا، اے خداوند اسیں ایہوئی چاہؤنے ہاں پئی ساڈیاں اکھاں کھُل جان۔ ³⁴ ۳۴۔ یسوع نے ترس کھا کے اوہناں دِیاں اکھاں نوں ہتھ لایا اتے اوہ یکدم ویکھن لگ پئے، اتے اوہدے مگر ٹُر پئے۔