1 ຄວາມອຶດຢາກອາຫານໃນແຜ່ນດິນນັ້ນຮ້າຍແຮງຫນັກຂຶ້ນ. 2 ຢູ່ມາເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ກິນເຂົ້າທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຊື້ມາຈາກອີຢິບຫມົດແລ້ວ, ພໍ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງໄປ; ແລະຊື້ອາຫານມາໃຫ້ເຮົາອີກ." 3 ຢູດາຕອບວ່າ, "ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກພວກເຮົາຢ່າງເດັດຂາດວ່າ, "ຢ່າໄປໃຫ້ເພິ່ນເຫັນຫນ້າ ຈົນກວ່າພວກເຮົາຈະນຳນ້ອງຊາຍຫລ້າໄປດ້ວຍ. 4 ຖ້າພໍ່ໃຫ້ນ້ອງຊາຍຂອງພວກເຮົາ ໄປກັບພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຈະລົງໄປຊື້ອາຫານມາໃຫ້ພໍ່. 5 ແຕ່ຖ້າພໍ່ບໍ່ໃຫ້ເຂົາໄປ, ພວກເຮົາກໍຈະບໍ່ລົງໄປ. ເພາະຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຮົາວ່າ, "ພວກເຈົ້າຢ່າມາໃຫ້ເຫັນຫນ້າ ຈົນກວ່າພວກເຮົາຈະພານ້ອງຊາຍຂອງພວກເຮົາໄປດ້ວຍ."" 6 ອິສະຣາເອນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຫຍຸ້ງຍາກກັບເຮົາ ດ້ວຍການບອກຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ ພວກເຈົ້າຍັງມີນ້ອງຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງ?" 7 ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ,"ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ຖາມລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບພວກເຮົາ ແລະຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາ. ເຂົາໄດ້ຖາມວ່າ, "ພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່ບໍ? ພວກເຈົ້າມີພີ່ນ້ອງອີກຄົນຫນຶ່ງບໍ?" ພວກເຮົາໄດ້ຕອບຕາມຄຳຖາມເຫລົ່ານີ້. ພວກເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ຢ່າງໃດວ່າ ເພິ່ນຈະເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງນໍານ້ອງຊາຍຂອງພວກເຈົ້າລົງມາ?"" 8 ຢູດາເວົ້າກັບ ອິສະຣາເອນພໍ່ຂອງຕົນວ່າ, "ຈົ່ງໃຫ້ເດັກນັ້ນໄປກັບລູກ. ພວກເຮົາຈະລຸກຂຶ້ນແລະໄປ ເພື່ອພວກເຮົາຈະມີຊີວິດ ແລະບໍ່ຕາຍ,ທັງພວກເຮົາ, ພໍ່, ແລະລູກທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ. 9 ລູກຂໍເປັນຕົວປະກັນເພື່ອເຂົາເອງ.ພໍ່ໃຫ້ລູກຮັບຜິດຊອບໄດ້. ຖ້າລູກບໍ່ນຳເຂົາກັບມາໃຫ້ພໍ່ແລະຈະມອບເຂົາຕໍ່ຫນ້າພໍ່ກໍຂໍໃຫ້ລູກໄດ້ຮັບການປະນາມຕະຫລອດໄປ. 10 ເພາະຖ້າພວກເຮົາບໍ່ຊັກຊ້າຢູ່, ແນ່ນອນປານນີ້ ພວກເຮົາກໍຄົງຈະກັບມາທີ່ນີ້ເປັນຖ້ຽວທີສອງແລ້ວ." 11 ອິສະຣາເອນພໍ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຖ້າເປັນຢ່າງນັ້ນກໍຈົ່ງເຮັດເລື່ອງນີ້ດຽວນີ້. ຈົ່ງນຳສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນນີ້ບາງສ່ວນ ໃສ່ໃນກະສອບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ. ແບກລົງໄປໃຫ້ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຂອງຂວັນຄື: ນ້ຳມັນພືດທີ່ມີກິນຫອມ, ແລະນໍ້າເຜິ້ງ, ເຄື່ອງເທດ, ແລະຢາງໄມ້ຫອມຫມາກກໍ່. ແລະອາມອນ. 12 ຈົ່ງຖືເງິນໄປນຳສອງເທົ່າ. ເງິນທີ່ໄດ້ຖືກນຳກັບມາໃນກະສອບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າກັບໄປ. ບາງທີອາດຈະເປັນຄວາມຜິດພາດ. 13 ພານ້ອງຊາຍຂອງພວກເຈົ້າໄປດ້ວຍ. ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະໄປຫາຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນອີກຄັ້ງ. 14 ຂໍພຣະເຈົ້າອົງຊົງຣິດອຳນາດປຣະທານຄວາມເມດຕາແກ່ພວກເຈົ້າຕໍ່ຫນ້າຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ, ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ປົດປ່ອຍພີ່ນ້ອງອີກຄົນຂອງພວກເຈົ້າ. ຖ້າເຮົາຖືກເຮັດໃຫ້ສູນເສຍລູກທັງສອງຂອງເຮົາ, ເຮົາກໍຖືກເຮັດໃຫ້ສູນເສຍ." 15 ພວກລູກຊາຍໄດ້ນຳຂອງຂວັນນີ້, ແລະໃນມືຂອງພວກເຂົາມີເງິນຈຳນວນສອງເທົ່າ, ໄປພ້ອມກັບເບັນຢາມິນ. ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະລົງໄປຍັງອີຢິບ ແລະໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໂຢເຊັບ. 16 ເມື່ອໂຢເຊັບໄດ້ເຫັນເບັນຢາມິນມາກັບພວກເຂົາ, ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າກັບພໍ່ບ້ານຂອງເພິ່ນວ່າ, "ຈົ່ງນໍາພວກຜູ້ຊາຍເຂົ້າມາໃນເຮືອນ, ຂ້າສັດໂຕຫນຶ່ງ ແລະຈັດຕຽມອາຫານ, ເພາະພວກຜູ້ຊາຍນັ້ນຈະກິນອາຫານກັບເຮົາທ່ຽງນີ້." 17 ພໍ່ບ້ານນັ້ນໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ໂຢເຊັບສັ່ງ. ເຂົາໄດ້ນໍາພວກຜູ້ຊາຍນັ້ນເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງໂຢເຊັບ. 18 ພວກຜູ້ຊາຍນັ້ນກໍຢ້ານກົວ ເພາະວ່າພວກເຂົາຖືກນຳເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງໂຢເຊັບ.ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ,"ມັນເປັນເພາະເງິນນັ້ນທີ່ກັບເຂົ້າມາຢູ່ໃນກະສອບຂອງພວກເຮົາ ຄັ້ງແລກທີ່ເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ຖືກນຳເຂົ້າມາ, ບາງທີເຂົາອາດຈະຫາໂອກາດຫາເລື່ອງພວກເຮົາ ເຂົາອາດຈະຈັບພວກເຮົາ, ແລະເອົາພວກເຮົາໄປເປັນທາດ, ແລະຢຶດລໍທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ." 19 ພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປຫາພໍ່ບ້ານຂອງໂຢເຊັບ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັບເຂົາທີ່ປະຕູບ້ານ, 20 ເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພວກເຮົາໄດ້ລົງມາຄັ້ງແລກເພື່ອຊື້ອາຫານ. 21 ມັນກໍເກີດຂຶ້ນ, ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ໄປເຖິງທີ່ພັກ, ພວກເຮົາໄດ້ເປີດກະສອບເຂົ້າຂອງພວກເຮົາ, ແລະ ເບິ່ງເຖີດເງິນຂອງທຸກຄົນໄດ້ຢູ່ຄົບໃນກະສອບຂອງແຕ່ລະຄົນ. ພວກເຮົາໄດ້ນຳມັນກັບມາໃນມືຂອງພວກເຮົາ. 22 ເງິນອື່ນໆພວກເຮົາກໍໄດ້ຖືມານຳເພື່ອຊື້ອາຫານ. ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າໃຜໄດ້ເອົາເງິນຂອງພວກເຮົາໃສ່ໃນກະສອບຂອງພວກເຮົາ." 23 ພໍ່ບ້ານນັ້ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີແກ່ພວກທ່ານ, ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງພໍ່ພວກເຈົ້າຕ້ອງເປັນຜູ້ນຳເງິນຂອງພວກເຈົ້າໃສ່ໃນກະສອບເຂົ້າຂອງພວກເຈົ້າ. ເຮົາໄດ້ຮັບເງິນຂອງພວກເຈົ້າແລ້ວ." ຈາກນັ້ນພໍ່ບ້ານໄດ້ນຳຊີເມໂອນອອກມາຫາພວກເຂົາ. 24 ພໍ່ບ້ານຂອງໂຢເຊັບໄດ້ນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງໂຢເຊັບ. ລາວໄດ້ໃຫ້ນໍ້າແກ່ພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ລ້າງຕີນຂອງພວກເຂົາ. ລາວເອົາເຟືອງໃຫ້ລໍຂອງພວກເຂົາກິນ. 25 ພວກເຂົາໄດ້ຕຽມຂອງຂວັນທັງຫລາຍສຳລັບການມາຂອງໂຢເຊັບໃນເວລາທ່ຽງວັນ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າເພິ່ນຈະມາກິນອາຫານທ່ຽງທີ່ນັ້ນ. 26 ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາຂອງຂວັນຊຶ່ງຢູ່ໃນມືຂອງພວກເຂົາເຂົ້າມາໃນບ້ານ, ແລະໂຄ້ງຄຳນັບລົງເຖິງພື້ນຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນ. 27 ເພິ່ນໄດ້ຖາມພວກເຂົາເຖິງຄວາມເປັນຢູ່ຂອງພວກເຂົາ ແລະໄດ້ເວົ້າວ່າ,"ພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າ, ຄົນແກ່ທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເວົ້າເຖິງນັ້ນສະບາຍດີບໍ? ເພິ່ນຍັງມີຊີວິດຢູ່ ແລະສະບາຍດີບໍ?" 28 ພວກເຂົາໄດ້ຕອບວ່າ, "ພໍ່ຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານສະບາຍດີ. ເພິ່ນຍັງມີຊີວິດຢູ່." ພວກເຂົາໄດ້ກົ້ມ ແລະ ຫມອບຂາບລົງ. 29 ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຫລຽວຂຶ້ນເພິ່ນໄດ້ເຫັນເບັນຢາມິນນ້ອງຊາຍຂອງເພິ່ນ, ລູກຊາຍຂອງແມ່ຂອງເພິ່ນ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ນີ້ຄືນ້ອງຊາຍຫລ້າຂອງພວກເຈົ້າທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ບອກເຮົາບໍ? ຈາກນັ້ນເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ລູກຊາຍຂອງເຮົາເອີຍ?" "ຂໍພຣະເຈົ້າຊົງພຣະເມດຕາ, ແກ່ເຈົ້າ." 30 ເພາະວ່າເພິ່ນໄດ້ມີຄວາມຮູ້ສຶກສະເທືອນໃຈກ່ຽວກັບນ້ອງຊາຍຂອງຕົນ, ເພິ່ນໄດ້ຫາທີ່ໆຈະຮ້ອງໃຫ້. ເພິ່ນຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຂອງເພິ່ນ ແລະຮ້ອງໄຫ້ທີ່ນັ້ນ. 31 ເພິ່ນໄດ້ລ້າງຫນ້າຂອງເພິ່ນແລ້ວອອກມາ. ເພິ່ນໄດ້ລະງັບຈິດໃຈຕົວເອງ, ເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງຍົກອາຫານມາ." 32 ພວກຄົນຮັບໃຊ້ຈຶ່ງໄດ້ຍົກອາຫານມາໃຫ້ໂຢເຊັບໂດຍສ່ວນຂອງເພິ່ນເອງ ແລະຂອງພວກອ້າຍນ້ອງໂດຍສ່ວນຂອງພວກເຂົາເອງ. ພວກຄົນອີຢິບທີ່ນັ້ນໄດ້ກິນກັບເຂົາໃນສ່ວນຂອງພວກເຂົາ ເພາະວ່າຄົນອີຢິບ ບໍ່ສາມາດກິນເຂົ້າຈີ່ກັບຊາວເຮັບເຣີ, ເພາະວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດແກ່ຄົນອີຢິບ. 33 ພວກອ້າຍໄດ້ນັ່ງຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນ, ລູກຊາຍຫົວປີຕາມສິດທິລູກຫົວປີ, ແລະນ້ອງຄົນສຸດທ້ອງຕາມອາຍຸຂອງເຂົາ. ພວກຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍຖືກເຮັດໃຫ້ປະຫລາດໃຈດ້ວຍກັນ. 34 ໂຢເຊັບໄດ້ໃຫ້ສ່ວນຕ່າງໆແກ່ພວກເຂົາຈາກອາຫານທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງເພິ່ນ. ແຕ່ສ່ວນຂອງເບັນຢາມິນໄດ້ຮັບຫລາຍກວ່າຫ້າເທົ່າ. ຂອງພວກອ້າຍຂອງເຂົາພວກເຂົາໄດ້ດື່ມ ແລະສະນຸກສະຫນານກັບເພິ່ນ.