1
ایبار سَبَّت روزِ رِه، عیسی ایتِه گندم زارِ جَه شوئون دوبو، اونِ شاگردان گندمِ خوشه یانَ چِئِد و خوشَأنِ دستِ اَمرَه ساوِستِدِه و خوردِد.
2
بعضی جی فریسیان اوشَأنَ بوگوفتد:«چره کاری کونید، کی سَبَّت روزِ رِه جایز نیه؟»
3
عیسی جواب بدَه:«مگر نِخَاده دَأرید کی داوود چی بوکود وختی کی خودشُ اونِ یارانَ ویشتا بو؟
4
اون بوشو خدا خانه دورون، و تقدیس بوبَستِه نانَ کی فقط کاهنان مُجاز بود بوخوردَه اوسَأد و بوخورد، و خو یارانم فَأدَه کی بوخورد.»
5
و عیسی ایدامه بدَه و بوگوفت:«اِنسانِ پسر، روزِ سَبَّتِ اِختیارم دَأره»
6
و ایتَه سَبَّت روزِ دیگر بوشو کنیسه و شروع بوکود تعلیم دَئَن. ایتَه مردای اویَ ایسَه بو کی اونِ راستِ دس خوشکَ بوستِه بو.
7
فریسیان و شریعتِ معلمان اونَ پاستَأن دوبود و چوم بودوخته بُد کی بیدینِد آیا شنبه روزِ رِه، کسیَه شفا دِهِه یا نه، چون ایتَه بهانه دونبال گردستِد تا اونِ جَه مدرکی بدس بَأورد.
8
اما عیسی اوشَأنِ فکرِ جَه آگاهَ بوست و اون مردایَ کی اون دس خوشکَ بوسته بویَ بوگوفت: «ویریز و اَشَأنِ میَأن به پا بِئس» اونم ویریشت و به پا بِئسَه.
9
عیسی اوشَأنَ بوگوفت: «شیمی جَه وَأورسم؛ روزِ سَبَّتِ دورون کای تَه کار روایِه، خوبی کودَأن یا بدی کودَأن؟ انسانِ جانَ نجات دَئَن یا اونَ هلاک کودَأن؟»
10
بأزن همه تَه یَه فَأندِرِست و وَأگردست اون مردایَ بوگوفت:«تی دسَ راستَ کون» اونم هَ کارهَ بوکود و فوری اونِ دس اوی تَه دسِ مَأنَستَأن چَأکوده بوبَست.
11
اما اوشَأن عصبانی بوبستد و همدیگرَ گوفتِد:«عیسی مرَه چی بوکونیم؟»
12
ایبار جی اون روزَأن عیسی بوشو کوه جُر تا عبادت بوکونه، و او شبَ اویَ بِئسَه و تا صبح خدایَ عبادت بوکود.
13
وختی روزَ بو، خو شاگردانَ بِخَأست و اوشَأنِ میَأنِ جَه دوازده نفرَ انتخاب بوکود و اوشَأنَ رسول دِخَأد.
14
یعنی شَمعون، کی اونَ پطرس هم دِخَأدِه، شمعونِ برَأر اندریاس، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس، برتولما،
15
متی، توما، یعقوب حلفی پسر، شمعونِ معروف به غیور،
16
یهودا یعقوبِ پسر، و یهودای اِسخَریوطی کی عیسی یَ خیانت بوکود.
17
و اوشَأنِ اَمرَه جی کوه بیجیر بأمو و ایتِه صافِ جا بِئسَه، مردمِ زیادی همۀ یهودیه و اورشلیم، و صور و صیدونِ دریا کنارِ جَه بأمو بود تا اونِ گَبَانَ بیشتَأوِد و خوشَأنِ مریضیانِ جَه شفا پیدا کوند.
18
کسایی کی اَرواح خبیث اوشَأنَ اذیت کودد، شفا پیدا کودد،
19
مردم همه تَه خَأستِد اونَ لمس بوکوند، چون هَطو کی اونَ دس زَئِد، اونِ جَه قوّتی صادر بوسته و همه تَه یَ شفا دَئِه.
20
بأزن خو شاگردانَ فَأندِرِست و بوگوفت:«خوشا به حالِ شومَأن کی فقیرید، چره کی خدا ملکوت، شیمی شینِه.
21
خوشا به حالِ شومَأن کی هَسَه ویشتائید، چره کی سِئرَ بید. خوشا به حالِ شومَأن کی هَسَه گریه کونید، چره کی خندان بیهیدی.
22
خوشا به حالِ شومَأن وختی کی مردم، انسانِ پسرِ وَسی جی شومَأن کینه بیگیرِد، و شمره جی خوشَأنِ جمع بیرونَ کوند، و شمره فُحش بِدد و اِفترا بزند.
23
او زمان ذوق بوکونید و شاد بیبید، و بدَأنید کی پیلِه اَجر آسمانِ میَأن دَأرید، چره کی اوشَأنِ پئرَأنم، پیغمبرَأنِ اَمرَه هَجو رفتار بوکودد.
24
ولی، وای بر شومَأن ای ثروتمندان، چره کی شیمی دورانِ خوشی هَ دونیا میَأنِه،
25
وای بر شومَأن کی هَسَه سِئرَ بوستید، چون شیمی ویشتایی اَیام فَأرِسِه. وای بر شومَأن کی هَسَه خندانیدی، چون گریه و ماتم شیمی رأفا ایسَه.
26
وای بر شومَأن وختی کی مردم شیمی خوش اَمونِ وَسی شیمی جَه تعریف کونِیدی، چون اوشَأنِ پئرَأنم دوروغِ پیغمبرَأنِ اَمرَه، هَ کارَه بوکودید.
27
اما ای کسایی کی می گبَأنَ ایشتَأوید شمره گوفتَأن دِرِم؛ شیمی دوشمنانَ مُحبت بوکونید و اوشَأنی یَ کی شیمی مرَه بد کوند، خوبی بوکونید.
28
هر کی شُمرَه نِفرین بوکود، اونِ رِه برکت بِخَأئید، و هر کی شمرَه اذیت بوکود، اونِ رِه دوعایِ خیر بوکونید.
29
و هر کی تی دیمَه سیلی بزَه، شیمی اوطرفِ دیمَم وَأگردَأنید. و اگر کسی تی رَدایَ بیگیفت، تی پیرهنم اونِ جَه دریغ ندَأر.
30
اگر کسی تی جَه چیزی بِخَأست اونَ بِبِخش، و اگر کسی تی مالِ جَه چیزی بوبورد، نِوَء خَأستِن کی ترَه وَأگردَأنِه.
31
مردمِ اَمرَه اوجور رفتار بوکونید کی خَأئید شیمی اَمرَه رفتار بیبِه.
32
اگر کسانی یَ مُحبت بوکونید کی شمره محبت کوند، چی برتری ئیی دَأرید؟ چره کی گوناهکارانم، خوشَأنِ دوستدارانَ مُحبت کوند.
33
و فقط کسانی یَ کی شمره خوبی کوندِه خوبی بوکونید، چی برتری ئی دَأرید؟ چره کی گوناهکارانم هَ کارَه کوند.
34
و اگر کسایی یَ قرض بدید کی دَأنید شُمره وَأگردَأند، چی برتری ئی دَأرید؟ چره کی گوناهکارانم، گوناهکارانَ قرض دِهِد، تا ایروز اوشَأنِ جَه عَوَض بیگیرِد.
35
اما شومَأن، شیمی دوشمنانَ مُحبت و خوبی بوکونید، و قرض بدید، بی اَن کی توقعِ بدَأرید عَوَض بیگیرید، چون شیمی اَجر پیلِدانه یِه و خدایِ مُتعالِ اولاد بیهیدی. چونکی خدا گوناهکاران و بیشِناقانِ مرَه هم مهربانِه.
36
پس شیمی پِئر آسمانی مَأنَستَأن مِهربان بیبید.
37
داوری نوکونید تا شیمی رو داوری نیبِه، محکوم نوکونید تا کی محکوم نیبید، ببخشید تا شُمرَم بِبِخشِد.
38
فَأدید تا شمره فَأدد، ایتِه جامِ پُر و فیشار بدَه بوبَسته، و لبریز و تکانبدَه بوبَستِه شیمی دامنِ دورون دوکوده بِه، چره کی هر جامِ مرَه دیگرانَ فَأدید، هو جامِ مرَه اونِ عَوضَ گیرید.»
39
بأزن عیسی میثالی بزَه و بوگوفت: «آیا کور تَأنِه کورَ راه نیشان بِده؟ آیا هر دو تَه دَنکِفِد چاله دورون؟
40
شاگرد خو اوستادِ جَه بوجُرتر نیِه، ولی هر کی خو تعلیم و تربیتَ تومامَ کونه، خو اوستادِ مَأنَستَأن بِهِه.
41
چره اون کوچدانه خیسَ تی برَأرِ چومِ دورون دینی، ولی اون چوبی کی خودتِ چومِ دورون نَهَه یَ نیدینی؟
42
و چوطو تَأنی تی برَأرَ بیگی؛ برَأر وَهَأل خیسَ تی چومِ جَه بیرون بأورم، ولی اون چوبَ کی تی چومِ دورون نَهَه جَه غافلی؟ ای ظاهرنما، اول چوبَ خودِتِ چومِ جَه بیرون بَأور، اونموقع بهتر دینی تا خیسَ تی برَأرِ چومِ جَه بیرون بَأوری.
43
چون هیچ خُرمِه داری، میوه بد نأوِره، و هیچ بد دار خُرمِه میوه نَأوِرِه.
44
هر داری یَ اونِ میوه جَه، شَه شناختن. نه خیسِ کِلِه جَه، شَه اَنجیر چِئِن، نه لیلیکی دارِ جَه اَنگور.
45
آدمِ خوب، خودِشِه خوش قلبی وَسی خوبی بار اَوره، و آدمِ بد، خودشِ بد دیلی وَسی بدی، چره کی زبان، جی اونچی کی دیل اونِ جَه پُره گب زِنِه.
46
چوطویِه کی مرَه، آقا آقا دِخَأنید، ولی اون چیه کی گویمَ عمل نوکونید؟
47
هر کی می ورجَه بَأیِه و می گبَأنَ بیشتَأوِه و اونَ عمل بوکونه، شمرَه نیشان دِهِم کیَه مَأنِه.
48
کسیَه مَأنِه کی خانه چَأکودَن وَسی، زمینَ بِکِد و گود بوکود و اونِ پیَ سنگِ رو بنَه. وختی سیلاب بأمو و سیل خانه یَ زور بَأورد، نِتَأنِست خانه یَ تِکان بدِه، چره کی قائِم چَأکوده بوبَسته بو.
49
اما اونی کی می گبَأنَ ایشتَأوِه، ولی اونَ عمل نوکونه، کسیَه مَأنِه کی خالی زمینِ رو، خانه ای بدونِ پی چَأکود، وختی سیلاب او خانه یَ زور بَأورد، درجا فوکوردس و خرابی زیادی به بار بَأورد.»