64 ¹ ای خدا می آه و ناله یَ گوش بوکون، می آوازَه بیشتَأو و مرَه جی دوشمنِ دس نجات بدن. ² مرَه جی شریرانِ توطئه جیگا بدن و فتنه جَه مرَه خلاصَ کون. ³ اوشَأن خوشَأنِ زبانَ شمشیرِ مَأنستَأن تیزَه کودد و زرخ گبانَ تیرِ مَأنستَأن کمانِ رو نهد، ⁴ تا خوشَأنِ کمینگاه جَه مردِ عادلَ نشانه بیگیرد و ناخبره و بدونِ ترس اونَ حمله بوکوند. ⁵ اوشَأن همدیگرَه کارایِ زشتِ رِه تشویق کوند، و دربارۀ اَن کی کَ یَ دام پهنَ کوند همدیگرِ اَمرَه مشورت کوند و گوید: کی تَأنه اَمرَه بیدینه؟ ⁶ اوشَأنِ شومِ نقشه کشد و گوید: عجب فکری بوکودیم. آدمی دیل و فکرَه نشَه فهمستَأن. ⁷ ولی خدا اوشَأنَ خو تیرِ اَمرَه زنه و ناخبره همه تَه یَ زخمی کونه. ⁸ اوشَأنِ زبانَ بر ضدِ خودشَأن وَأگردَأنه و نابودَه کونه، و هر کی بیدینه اوشَأنَ مسخره کونه و خو سرَه تکان دِهِه. ⁹ اونموقع همۀ آدمان ترسد و اونچی کی خدا بوکوده یَ درک کوند و اونَ دیگرانِ رِه تعریف کوند. ¹⁰ دوروستکارِ مردای اونچی کی خداوند بوکوده دَأره رِه شادی کونه و اونَ توکل دَأره، و همۀ پاک دیلان خداوندِ وَسی شادمان بود.