27 ¹ خداوند می نور و می نجاته، کی جَه بترسم؟ خداوند مرَه همۀ خطرانِ جَه محافظت کونه، کی جَه وَأستی هراسان بوبوم؟ ² وختی شروران مرَه دؤرَ کوده بود و خَأستد مرَه بوکوشد، بلغزستد و بکفتد. ³ اگر ایتَه لشکر هم مرَه فوتورکه، نترسم، حتی اگر می دوشمنان بَأید کی می اَمرَه جنگ بوکوند، بازم خدایَ توکل کونم. ⁴ ایتِه چی خداوندِ جَه بخَأستم فقط ایتَه چی، و اون اَنه کی همۀ می عُمرَ خداوندِه خانه دورون بِئسَم و دربارۀ اون فکر بوکونم و اونِ جمالَ فَأندرم. ⁵ چره کی روز سختی دورون اون مرَه خو خانه دورون پناه دِهه، اون خو خیمه پرده دورون مرَه جیگا دِهه و مرَه ایتَه بلندِ صخره رو دَأره تا مطمئن و اُستوار بوبوم. ⁶ بازن می دوشمنانی کی می دؤرَ بیگفته دَأردِ ورجَه می سرَه راستَ کونم، و خوشحالی مرَه فریاد زنم و اونِ خیمه دورون قربانی تقدیم کونم، و اونِ رِه سرود خَأنم و اونَ ستایش کونم. ⁷ خداوندا، می دوعایَ بیشتَأو و مرَه رَحم بفرما و می دوعایانَ مُستجاب بوکون. ⁸ تو بفرماستی می طالب بیبید، ای خداوند، جی تَه دیل گویم کی تی طالبم. ⁹ تی رویَ می جَه جیگا ندن، می جَه عصبانی نوبون و تی بنده یَ تی درگاه جَه بیرون تَأنوَأد، تو می یاور بویی، ای خدایی کی می نجاتی مرَه ردَه نوکون، مرَه ترکَ نوکون. ¹⁰ حتی اگر می پئر و مار مرَه ترکَ کوند، خداوند مرَه ترکَ نوکونه. ¹¹ ای خداوند خودتِ راهَ مرَه نیشان بدن و می دوشمنانِ وَسی مرَه راهِ راستَ هدایت بفرما. ¹² مرَه می دوشمنانِ دس فَأندن، اوشَأن شهادتِ دوروغ و کلکِ اَمرَه بر ضدِ من قیام بوکوده دَأرد. ¹³ اگر مطمئن نوبوسته بِم کی بازم خداوندِه رحمتَ دینم، تا هَسَه جی میَأن بوشو بوم. ¹⁴ خداوندَه توکل بوکون، ایمان بدَأر و نااُمیدَ نوبون، بله خداوندِه رَأفأ بِئس.