2 ¹ چی وَسی قومَأن شورش بپا کوند؟ و مردم باطلِ رِه فکر کوند؟ ² جهانِ پادشاهان صف کشد و فرمانده یَأن همدیگرِ اَمرَه مشورت کوند بر ضدِ خداوند و بر ضدِ اونِ مسیح. ³ گویده: بأئید زنجیرانَ پأرَه کونیم و خودمانَ خداوندِه بندگی جَه آزادَ کونیم. ⁴ اونی کی آسمانِ میَأن خو تختِ رو نیشته خنده کونه، خداوند اَشَأنِ نقشه یانَ به مسخره گیره. ⁵ اونموقع خشمِ مرَه اوشَأنِ اَمرَه گب زنه و خو غضبِ اَمرَه اوشَأنَ به وحشت تَأوَأده، ⁶ و گویه: من می پادشاهَ انتخاب بوکودِم، و می کوهِ مُقدس صَهیونِ جَه تختِ رو بینیشَأنِم. ⁷ پادشاه گویه: هَسَه من خداوندِه حُکمَ اعلام کونم، اون مرَه بوگوفته دَأره؛ جی ایمروز من تی پئر بوبُسته دَأرم و تو می پسری، ⁸ می جَه بخواه، کی همۀ ملتانَ تی میراث کونم و تمامِ زمین تی شین بِهه. ⁹ آهنی عصا اَمرَه اوشَأنِ رو حکومت کونی و کوزه گرانِ کوزه مَأنستَأن اوشَأنَ خوردَه کونی ¹⁰ پس هَسَه عاقلَ بید ای پادشاهان، و اَدب بیبید ای رهبرأن. ¹¹ ترسِ اَمرَه خداوندَه عبادت بوکونید و لرزِ اَمرَه شادی بوکونید. ¹² پسرَ مَأچی بدید، نوکونه عصبانی بیبه و شمرَه هلاکَ کونه. چون اونِ خشم ایتَه لحظه دورون زیادَ بِه. خوش به حال همۀ کسانی کی اونَ پناه بورد.