¹ Escribe ao anxo da igrexa en Sardis: O que ten os sete espíritos de Deus e as sete estrelas, di isto: sei das túas obras, que tes nome de que vives, pero estás morto. ² Sé vixiante e afirma as outras cousas, que estaban a piques de morrer, porque hacho que as túas obras non son perfectas diante do meu Deus. ³ Lémbrate, entón, do que recibiches e oíches; e gárdao e arrepíntete. Pois se non vixías, virei coma ladrón, e non saberás a que hora chegarei sobre ti. ⁴ Pero tes uns poucos en Sardis que non ensuciaron as súas vestiduras, e andarán comigo de branco, porque son dignos. ⁵ O que venza deste xeito vestirase con vestiduras brancas e non borrarei o seu nome do libro da vida, e confesarei o seu nome diante do meu Pai e diante dos seus anxos. ⁶ O que ten oído, oia o que o Espírito di ás igrexas. ⁷ Escribe ao anxo da igrexa en Filadelfia: o Santo, o Verdadeiro, o que ten a chave de David, o que abre e ninguén fecha, e fecha e ninguén abre, di isto: ⁸ Es sei das túas obras. Velaí puxen unha porta aberta diante de ti que ninguén pode fechar, porque anque tes pouco poder, gardaches a miña palabra e non negaches o meu nome. ⁹ Mira, entrego a algúns da sinagoga de Satanás, dos que din ser xudeus e non son tal, senón que minten; eu farei que veñan e fagan reverencia aos teus pés, e saiban que te amei. ¹⁰ Porque gardaches a palabra da miña paciencia. Tamén eu te hei gardar da hora da proba que está a piques de vir sobre o mundo enteiro, para probar aos que vivan na terra. ¹¹ Veño decontado! Retén firme o que tes, para que ninguén bote man da túa coroa. ¹² Ao vencedor fareino columna do santuario do meu Deus, e endexamais sairá de alí; escribirei sobre el o nome do meu Deus, e o nome da cidade do meu Deus: a nova Xerusalem que descende do ceo, e o meu novo nome. ¹³ O que ten oído, oia o que o Espírito di ás igrexas. ¹⁴ Escribe ao anxo da igrexa en Laodicea: ¹⁵ o Amén, a Testemuña Fiel e verdadeira, o Principio da creación de Deus, di isto: Eu sei das túas obras, que nen es frío nen quente. Ai se foras frío ou quente! ¹⁶ Por canto es morno, e non frío nen quente, heite vomitar da miña boca. ¹⁷ Porque dis: son rico, enriquecín e non teño necesidade algunha! e non sabes que es un miserable, digno de compaixón, e pobre, cego e nu, ¹⁸ aconsélloche que merques de min ouro refinado no lume para que sexas rico, e vestiduras brancas para te cubrir, e non apareza a vergoña de verte espido, e colirio para unxir os teus ollos, para que vexas. ¹⁹ Eu reprendo e disciplino a todos os que amo; sé, pois, fervoroso e arrepíntete. ²⁰ Mira, Eu estou chamando na porta; se algún escoita a miña voz e abre a porta, entrarei a el, e cearei con el e el comigo. ²¹ Ao vencedor, concedereille sentar comigo no meu trono, como Eu tamén vencín e sentei co meu Pai no seu trono. ²² O que ten oído, oia o que o Espírito di ás igrexas.