¹ مین هَمو روزاهُو یحیی غُسل دهنده ظهور کِرد، هُو مین بیاوونا یهودیه موعظه ایکِرد و ایگُو: ² توبه بُکُنین چونکه پادشاهی آسمون نزدیک وُویه. ³ یُو هَمُونه که اشعیای پیامبر دربارَهش ایگُو: صدای هُویی که مین بیاوون هِی جار ایزِِنه:" رَه خدان اُماده بُکُنین!" رَههاشِن واز بُکُنین!" ⁴ یحیی لِواسی اِز پشم شتر وَرِِش بی و کمربند چرمی وِِ کِمرش ایبست، و غذاش مِلخ و عسل کوهی بی. ⁵ مردمون اورشلیم و سرتاسر یهودیه و همه ی دُورُبا آورو اُردن ، هَمه ایرَن تِی هُو ⁶ و گناهاشون اعتراف ایکِردِن و مین آورو اُردن هُو غُسلِشون ایدا. ⁷ اما وقتی یحیی دی خیلی اِز فریسیان و صدوقیان که ایان اوچو که هُو غُسل ایدا، وِِ اونو گُو:( ای افعی زاده ها! کِه وِِ ایشا هُشدار دا که اِز بِلایی که جِلُوتونه، فِرار کُنین؟ ⁸ پَ یَچی بیارین که اَرزش توبه داشته بو، ⁹ تِی خوتون نَگُوین " بُو ایما ابراهیمه" ، چونکه وِِتون ایگُوم خدا قادره اِز هَمی بَردا بَچییَلی سی ابراهیم بیاره. ¹⁰ همین الان تیشه وِِ ریشه دِرَدا نادِه وُوی، هر دِرَدی که ثمره ی خو نَیه، ایبُرِِنِش و ایریزِِنِشون مین تَش. ¹¹ مُو ایشان سی توبه وا آو غُسل اییُوم؛ اما هُو که بعد مُو اییا جوندار تر اِز مُونه و مُو حتی لایق گِرِِدَن اُرُوسی یاشَم نیستُوم. هُو ایشان وا روح القدس وِِ تَش غُسل ایه. ¹² هُو چنگَکِش مین دستشِه و خرمن خوشِن پاک ایکونه و گندوماشِن مین انبار غَپون ایکونه، اما کَه هان مین تَشی که خاموش نیُوه ایسوزنِشون. ¹³ هَموسو عیسی اِز جلیل اِوِِی مین آورو اُردُن تا یحیی غُسلِش بِه. ¹⁴ اما یحیی تِلاش کِرد رَأ یشِن بِزِنه و وِِش گُو:تو وا مُون غُسلُوم بی، و حالا تو اِوِِیی تِی مُو؟ ¹⁵ عیسی مین جُوابش گُو: بِل وا ایطور وُوه، چونکه صِلاح یونه که ایما وا عدالت کامِلِن روشنا بُکُنیم. اوسو یحیی راضی وُویی. ¹⁶ تا عیسی غُسل کِرد، فوراً اِزاُو دِوِی. هَمُوسو آسِمون واز وُویی و هُو روح خُدان دی که مثل یِه کِموتَری اِوِِی دُووِِن و نِشَست ریش. ¹⁷ هَموسو یه صِدایی اِز آسِمون دِوِِی که یُو کُر عَزیزُمه که اِزِِش راضیُوم.