ជំពូក ៥
1
ឥឡូវនេះ លោកណាម៉ាន់ជាមេទ័ពរបស់ស្ដេចស្រុកអារ៉ាម ជាមនុស្សអស្ចារ្យ និងគួរឲ្យគោរពនៅចំពោះស្តេចរបស់លោក ដោយសារលោក ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានជ័យជម្នះដល់ស្រុកអារ៉ាម។ លោកក៏ជាមនុស្សខ្លាំងពូកែ និងក្លៀវក្លា តែលោកកើតឃ្លង់។
2
នៅពេលដែលជនជាតិអារ៉ាមបានចេញទៅច្បាំង គេបាននាំក្មេងស្រីម្នាក់ពីទឹកដីអ៊ីស្រាអែលមក។ នាងបានបម្រើប្រពន្ធរបស់លោកណាម៉ាន់។
3
ក្មេងស្រីនោះបាននិយាយទៅចៅហ្វាយស្រីថា៖ «នាងខ្ញុំចង់ឲ្យលោកម្ចាស់ទៅជួបលោកព្យាការីនៅឯស្រុកសាម៉ារី! នោះលោកនឹងប្រោសលោកម្ចាស់ឲ្យបានជាពីរោគឃ្លង់»។
4
ដូច្នេះលោកណាម៉ាន់ទៅទូលស្តេចពីអ្វីដែលក្មេងស្រីមកពីទឹកដីអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយ។
5
ដូច្នេះ ស្តេចស្រុកអារ៉ាមបានទូលថា៖ «ចូរទៅឥឡូវនេះ ហើយយើងនឹងផ្ញើសំបុត្រទៅស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល»។ លោកណាម៉ាន់ចេញទៅ ហើយបានយកប្រាក់ដប់ដួង មាសប្រាំមួយរយដុំ សំលៀកបំពាក់ដប់បន្លាស់ទៅជាមួយលោក។
6
លោកក៏បានយកសំបុត្រទៅជួបស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយទូលថា៖ «នៅពេលដែលសំបុត្រនោះដល់ព្រះករុណា នោះព្រះករុណានឹងឃើញថាទូលបង្គំបានបញ្ជូនណាម៉ាន់ជាអ្នកបម្រើរបស់ទូលបង្គំទៅព្រះករុណា ដូច្នេះ សូមព្រះករុណាព្យាបាលរោគឃ្លង់របស់គាត់ផង»។
7
នៅពេលដែលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានអានសំបុត្រនោះរួចហើយ ស្តេចក៏ហែកព្រះភូសាហើយទូលថា៖ «តើយើងជាព្រះឬ តើយើងអាចសម្លាប់ហើយអាចធ្វើឲ្យរស់ឡើងវិញឬ តើមនុស្សអាចព្យាបាលជំងឺឃ្លង់របស់មនុស្សបានឬ? វាហាក់បីដូចជាស្តេចចង់បង្កបញ្ហាជាមួយយើងហើយ»។
8
ដូច្នេះ នៅពេលដែលលោកអេលីសេបានឮថាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានហែកព្រះភូសារបស់ព្រះអង្គ លោកក៏ផ្ញើពាក្យទៅស្តេចទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាព្រះករុណាហែកព្រះភូសាដូច្នេះ? សូមឲ្យគាត់មកជួបខ្ញុំឥឡូវនេះ ហើយគាត់នឹងដឹងថាមានព្យាការីម្នាក់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមែន»។
9
ដូច្នេះ លោកណាម៉ាន់បានឡើងជិះសេះរបស់លោក និងរទេះចម្បាំងផង ហើយបានឈរនៅមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់លោកអេលីសេ។
10
លោកអេលីសេបានឲ្យគេទៅប្រាប់លោកថា៖ «ចូរទៅជ្រមុជទឹកទន្លឹយ័រដាន់ប្រាពីរដងទៅ នោះសាច់ឈាមរបស់លោកនឹងបានជាឡើងវិញ អ្នកនឹងបានជាស្អាតមិនខាន»។
11
ប៉ុន្តែ លោកណាម៉ាន់ខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយចេញទៅរួចនិយាយថា៖ «មើល ខ្ញុំគិតថាគាត់ពិតជាមកជួបខ្ញុំ និងឈរនៅមុខខ្ញុំទាំងប្រកាសហៅព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់គាត់ និងដាក់ដៃនៅលើខ្ញុំ ហើយប្រោសជំងឺឃ្លង់របស់ខ្ញុំមិនខាន។
12
តើទន្លេអាបាណា និងទន្លេផើផើរ នៅក្រុងដាម៉ាសមិនល្អជាងទន្លេទាំងប៉ុន្មាននៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលនេះទេឬ? ហេតុអ្វីខ្ញុំមុជមិនទៅក្នុងទន្លេទាំងនោះហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំបានជាទៅ»? ដូច្នេះ លោកបានចេញទៅទាំងក្រេវក្រោធ។
13
បន្ទាប់មក អ្នកបម្រើរបស់លោកណាម៉ាន់បានមកជិតលោក ហើយបាននិយាយទៅគាត់ថា៖ «លោកឪពុកអើយ តើលោកព្យាការីនេះបានបង្គាប់ឲ្យលោកធ្វើការអ្វីពិបាកមែនទេ ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនធ្វើតាមដូច្នេះ? លោកព្យាការីគ្រាន់តែនិយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា៖ «ចូរទៅងូតទឹកនោះអ្នកនឹងបានជា»?
14
បន្ទាប់មក លោកក៏ចុះទៅជ្រមុជទឹកប្រាំពីរដងនៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់ គឺស្តាប់តាមការណែនាំរបស់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់។ រូបកាយរបស់គាត់បានស្តារឡើងវិញដូចសាច់កូនក្មេង ហើយគាត់ក៏បានជា។
15
លោកណាម៉ាន់បានត្រឡប់ទៅជួបអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់វិញ គឺលោក និងអ្នករួមដំណើរជាមួយលោក បានមកហើយឈរនៅចំពោះមុខអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់។ លោកនិយាយថា៖ «មើល ឥឡូវនេះខ្ញុំដឹងថានៅលើផែនដីទាំងមូលគ្មានព្រះឯណាក្រៅពីព្រះរបស់អ៊ីស្រាអែលឡើយ។ ដូច្នេះ សូមទទួួលអំណោយនេះពីអ្នកបម្រើរបស់លោកផង»។
16
ប៉ុន្តែលោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «ដោយព្រះអម្ចាស់មានព្រះជន្មគង់នៅ ជាព្រះដែលខ្ញុំឈរនៅចំពោះព្រះអង្គ ខ្ញុំសូមស្បថថា ខ្ញុំនឹងមិនយកអ្វីទាំងអស់»។ លោកណាម៉ាន់ទទូចឲ្យលោកអេលីសេទទួលយកអំណោយនោះ ប៉ុន្តែ លោកបដិសេធ។
17
ដូច្នេះ លោកណាម៉ាន់និយាយថា៖ «បើលោកមិនទទួលទេ ខ្ញុំសូមយកដីដាក់លើលាពីរក្បាល ព្រោះចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំបាទជាអ្នកបម្រើរបស់លោកនិងមិនថ្វាយតង្វាយដុត ឬតង្វាយអ្វីទៀតទៅព្រះណាផ្សេងក្រៅពីព្រះអម្ចាស់ឡើយ។
18
គឺនៅពេលដែលស្តេចរបស់ទូលបង្គំចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះរីម៉ូន ដើម្បីថ្វាយបង្គំនៅទីនោះ ស្តេចតែងផ្អែកលើដៃរបស់ទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំឱនក្បាលនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះរីម៉ូន នៅពេលដែលទូលបង្គំឱនក្បាលនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះរីម៉ូន សូមឲ្យព្រះអម្ចាស់អត់ទោសឲ្យអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គក្នុងករណីនេះផង»។
19
លោកអេលីសេក៏បានមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរទៅដោយសុខសាន្តចុះ»។ ដូច្នេះ លោកណាម៉ាន់ក៏ចេញទៅ។
20
នៅពេលលោកធ្វើដំណើរបានបន្តិច នៅពេលដែលកេហាស៊ីជាអ្នកបម្រើរបស់លោកអេលីសេជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់បាននិយាយមកកាន់ខ្លួនឯងថា៖ «មើល ចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំប្រកែកនឹងលោកណាម៉ាន់ជាអ្នកស្រុកអារ៉ាម ដោយមិនទទួលអំណោយពីដៃរបស់គាត់ ដែលគាត់បានយកមកសោះ។ នៅក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ ខ្ញុំសូមស្បថថាខ្ញុំនឹងរត់ទៅតាមក្រោយគាត់ ហើយយករបស់ខ្លះពីគាត់»។
21
ដូច្នេះ កេហាស៊ីបានទៅតាមក្រោយលោកណាម៉ាន់។ នៅពេលដែលលោកណាម៉ាន់ឃើញថាមានអ្នករត់តាមពីក្រោយគាត់ លោកក៏លោតចុះពីរទេះមកជួបអ្នកនោះ ហើយនិយាយថា៖ «តើមានរឿងអ្វី»?
22
កេហាស៊ីនិយាយថា៖ «មិនអីទេលោក។ ចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំបានបញ្ជូនខ្ញុំមក ប្រាប់ថា៖ «មើល ឥឡូវនេះមានបុរសពីរនាក់មកពីដំបន់ភ្នំនៃកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម ជាកូនៗរបស់លោកព្យាការិ។ សូមឲ្យប្រាក់ពួកគេមួយដួង និងសំលៀកបំពាក់ពីរបំលាស់ផង»។
23
លោកណាម៉ាន់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនឹងឲ្យអ្នកពីរដួង»។ លោកណាម៉ាន់ទទូចទៅកេហាស៊ី ហើយបានចងប្រាក់ពីរដួង ជាពីរកញ្ចប់ ជាមួយសំលៀកបំពាក់ពីរសម្រាប់ ហើយបានដាក់របស់ទាំងនោះនៅនឹងអ្នកបម្រើពីរនាក់របស់លោក ដែលបានយួរកញ្ចប់ប្រាក់នៅមុខកេហាស៊ី។
24
នៅពេលកេហាស៊ីបានមកដល់ភ្នំ គេក៏បានយកថង់ប្រាក់ទាំងពីរនោះពីដៃរបស់អ្នកទាំងនោះ ហើយបានលាក់របស់ទាំងនោះនៅក្នុងផ្ទះ គាត់បានឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ ហើយពួកគេក៏ចេញទៅ។
25
នៅពេលដែលកេហាស៊ីចូលទៅក្នុង ហើយឈរនៅមុខចៅហ្វាយរបស់លោក លោកអេលីសេនិយាយទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកទើបមកពីណា កេហាស៊ី»? គាត់ឆ្លើយថា៖ «អ្នកបម្រើរបស់លោកមិនទៅណាទេ»។
26
លោកអេលីសេបានមានប្រសាសន៍ទៅកេហាស៊ីថា៖ «តើវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំមិនទៅជាមួយអ្នកទេឬ នៅពេលដែលណាម៉ាន់ត្រឡប់រទេះរបស់គាត់ថយក្រោយដើម្បីជួបអ្នក? តើពេលនេះជាពេលគួរទទួលប្រាក់ និងសំលៀកបំពាក់ ឬផ្លែអូលីវ ផ្លែទំពាំងបាយជូរ ចៀម គោ ឬអ្នកបម្រើប្រុសស្រីឬ?
27
ដូច្នេះ ឃ្លង់របស់ណាម៉ាន់នឹងកើតលើអ្នក និងលើកូនចៅរបស់អ្នកជារៀងរហូត»។ ដូច្នេះ កេហាស៊ីក៏ចេញពីលោកទៅ លោកកើតឃ្លង់សដូចជាព្រិល។