ជំពូក ៤
1
ព្រះបាទសាឡូម៉ូនជាស្តេចលើអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។
2
នេះជាមន្ត្រីទាំងអស់របស់ស្តេច៖ លោកអសារា ជាកូនរបស់លោកសាដុកដែលជាបូជាចារ្យ។
3
លោកអេលីហូរែប និងលោកអហ៊ីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកស៊ីសា ជាលេខាធិការ។ លោកយេហូសាផាត ជាកូនរបស់លោកអហ៊ីលូដ ជាអ្នកកត់ត្រា។
4
លោកបេណាយ៉ា ជាកូនរបស់លោកយេហូយ៉ាដា ជាមេទ័ព។ លោកសាដុក និងលោកអបៀថើរ ជាបូជាចារ្យ។
5
លោកអសារា ជាកូនរបស់លោកណាថាន់ ជាប្រមុខលើពួកអ្នកដឹកនាំ។ លោកសាប៊ូដ ជាកូនរបស់លោកណាថាន ជាបូជាចារ្យ និងជាមិត្តរបស់ស្ដេច។
6
លោកអហ៊ីសាជាអ្នកគ្រប់គ្រង់រាជវាំង។ លោកអដូនីរ៉ាម ជាកូនរបស់លោកអាប់ដា ជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើប្រុសៗដែលត្រូវធ្វើការធ្ងន់ៗ។
7
ព្រះបាទសាឡូម៉ូនមានអ្នកគ្រប់គ្រងដប់ពីរនាក់លើស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ដែលបានរៀបចំអាហារសម្រាប់ស្តេច និងរាជវាំងទាំងមូល។ ម្នាក់ៗត្រូវផ្គត់ផ្គង់មួយខែក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ។
8
នេះគឺជាឈ្មោះរបស់អ្នកទាំងនោះ៖ លោកបេន-ហ៊ើរជាអ្នកនៅតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម។
9
លោកបេន-ដេកើរនៅតំបន់ម៉ាកាស ស្អាលប៊ីម បេតសេម៉េស ហេឡូន និងបេតហាណាន
10
លោកបេន-ហេសេឌនៅតំបន់អារូបូត (ស្រុកសូកូ និងស្រុកអេភើរទាំងមូលក៏ជាកម្មសិទ្ធរបស់គាត់ដែរ)
11
លោកបេន-អប៊ីណាដាប់ នៅស្រុកដោរទាំងមូល (លោកបានយកព្រះនាងថាផាត ជាបុត្រីព្រះបាទសាឡូម៉ូនធ្វើជាប្រពន្ធ)
12
លោកបាណា ជាកូនប្រុសលោកអហ៊ីលូដ នៅតំបន់តាណាក់ និងមេគីដោ ព្រមទាំងតំបន់បេតសៀនទាំងមូល ដែលនៅខាងក្រោយតំបន់សារថាន ដែលស្ថិតនៅខាងក្រោមយេសរាល ពីបេតសៀនរហូតដល់អេបិល-មហូឡា និងរហូតទៅដល់ខាងនាយយ៉ុកមាម
13
លោកបេន-កេប៊ើរនៅរ៉ាម៉ូត កាឡាដ (លោកគ្រប់គ្រងភូមិទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកយ៉ាអ៊ារ ជាកូនរបស់លោកម៉ាណាសេ គឺស្រុកកាឡាដ និងតំបន់អើកុប ក្នុងស្រុកបាសានក៏ជាកម្មសិទ្ធិរបស់លោកដែរ មានក្រុងធំៗចំនួនហុកសិប ជាទីក្រុងមានកំពែង និងមានគ្រោងទ្វារធ្វើពីលង្ហិន។
14
លោកអហ៊ីណាដាប់ ជាកូនរបស់លោកអ៊ីដោ នៅតំបន់ម៉ាហាណែម។
15
លោកអហ៊ីម៉ាស់នៅទឹកដីណែបថាលី (លោកបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយព្រះនាងបាសម៉ាត ជាបុត្រីរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូនធ្វើជាប្រពន្ធ)
16
លោកបាណា ជាកូនរបស់លោកហ៊ូសាយ នៅទឹកដីអេស៊ើរ និងអាឡុត។
17
លោកយេហូសាផាត ជាកូនរបស់លោកបារូអានៅទឹកដីអ៊ីសាខារ
18
លោកស៊ីម៉ៃ ជាកូនរបស់លោកអេឡា នៅទឹកដីបេនយ៉ាមីន
19
លោកកេប៊ើរ ជាកូនរបស់លោកអ៊ូរី នៅស្រុកកាឡាដ ព្រមទាំងទឹកដីរបស់ស្តេចស៊ីហុន ស្ដេចនៃជនជាតិអាម៉ូរី និងស្រុករបស់ស្តេចអុក ស្ដេចស្រុកបាសាន ហើយគាត់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងតែមួយគត់នៅក្នុងតំបន់នោះ។
20
ស្រុកយូដា និងស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលមានមនុស្សច្រើនដូចខ្សាច់នៅមាត់សមុទ្រ។ ពួកគេបានស៊ី និងផឹក ហើយសប្បាយរីករាយ។
21
ព្រះបាទសាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រង់លើនគរទាំងឡាយចាប់ពីទន្លេ រហូតដល់ស្រុកភីលីស្ទីន និងដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកអេស៊ីប។ ពួកគេបាននាំសួយសាអាករមកថ្វាយព្រះបាទសាឡូម៉ូននៅអស់មួយជីវិតរបស់ស្តេច។
22
ស្បៀងអាហារប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ក្នុងវាំងរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន មានម្សៅម៉ដ្ដប្រាំបួនតោន ម្សៅធម្មតាដប់ប្រាំបីតោន
23
គោបំប៉នដប់ក្បាល គោធម្មតាម្ភៃក្បាល ចៀមមួយរយក្បាល ប្រើស ឈ្លូស ក្ដាន់ និងមាន់ទាបំប៉ន។
24
ស្តេចបានត្រួតត្រាលើតំបន់ទាំងមូលដែលស្ថិតនៅត្រើយខាងនាយទន្លេ ចាប់ពីធីពសារហូតដល់កាសា លើស្តេចទាំងប៉ុន្មាននៅខាងនាយទន្លេ ហើយមានសុខសន្តិភាពគ្រប់ទិសទីនៅជុំវិញទ្រង់។
25
ស្រុកយូដា និងស្រុកអ៊ីស្រាអែលរស់នៅដោយសន្តិភាព ចាប់ពីក្រុងដាន់រហូតដល់ក្រុងបៀរសេបា មនុស្សរស់នៅដោយសុខសាន្ត ក្រោមដើមទំពាំងបាយជូរ និងដើមឧទុម្ពររបស់ខ្លួននៅថ្ងៃអាយុរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន។
26
ព្រះបាទសាឡូម៉ូនមានសេះបួនម៉ឺនក្បាល សម្រាប់រទេះចម្បាំងរបស់ទ្រង់ និងពលទ័ពសេះមួយម៉ឺនពីរពាន់នាក់។
27
អ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់ផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារ សម្រាប់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន និងអស់អ្នកដែលបរិភោគរួមតុជាមួយស្តេច គឺម្នាក់មួយខែ។ ពួកគេមិនឲ្យខ្វះខាតអ្វីឡើយ។
28
ពួកគេក៏យកស្រូវ និងចំបើងសម្រាប់សេះ ព្រមទាំងសត្វផ្សេងៗទៀតដែលជាជំនិះ នៅតាមកន្លែងត្រឹមត្រូវ ម្នាក់ៗនាំយកអ្វីៗដែលគេអាចយកមកបាន។
29
ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យព្រះបាទសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងយ៉ាងខ្លាំង ដូចជាខ្សាច់នៅមាត់សមុទ្រ។
30
ប្រាជ្ញារបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូនលើសជាងប្រាជ្ញារបស់ប្រជាជន ដែលរស់នៅទិសខាងកើត និងលើសជាងប្រាជ្ញារបស់អ្នកស្រុកអេស៊ីបទៅទៀត។
31
ស្តេចមានប្រាជ្ញាលើសមនុស្សទាំងអស់ គឺលើសលោកអេថាន ពីអំបូរសេរ៉ាគីត លោកហេម៉ាន ព្រមទាំងលោកកាល់កូល និងលោកដារដា ជាកូនរបស់លោកម៉ាហូល ភាពល្បីល្បាញរបស់ស្តេចបានឮដល់ជាតិសាសន៍នៅជុំវិញ។
32
ស្តេចបានតែងសុភាសិតចំនួនបីពាន់ និងបទចម្រៀងមួយពាន់ប្រាំបទ។
33
ស្តេចបានរៀបរាប់ពីរុក្ខជាតិទាំងឡាយតាំងពីដើមតាត្រៅនៅស្រុកលីបង់ រហូតដល់ដើមហ៊ីសុបដែលដុះនៅក្រៅជញ្ជាំងក្រុងផង។ ស្តេចក៏បានពន្យល់អំពីសត្វចតុប្បាទ សត្វស្លាប សត្វលូនវារ និងត្រីផងដែរ។
34
មនុស្សមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍បានមកស្តាប់ប្រាជ្ញារបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូន។ ពួកគេគឺជាសេ្តចដែលមកពីប្រជាជាតិនៅលេីផែនដី។