ជំពូក ២២
1
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរពីទីនោះ ទៅដល់វាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ដែលនៅជិតទីក្រុងយេរ៉េខូ ស្ថិតនៅត្រើយម្វាងនៃទន្លេយ័រដាន់ គឺទល់មុខនឹងទីក្រុងយេរីខូ។
2
រីឯព្រះបាទបាឡាក់ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័របានឃើញអស់ទាំងការដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើចំពោះជនជាតិអំម៉ូរី។
3
ជនជាតិម៉ូអាប់ភ័យខ្លាចប្រជាជននោះយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏ភ័យរន្ធត់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ ព្រោះមានចំនួនច្រើន។
4
ស្ដេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់បាននិយាយជាមួយពួកចាស់ទុំរបស់ជនជាតិម៉ាឌានថា៖ «ហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើនសន្ធឹកនេះ មុខជាបង្ហិនអ្វីៗដែលមាននៅជុំវិញពួកយើង ដូចគោស៊ីរំលីងស្មៅនៅទីវាលមិនខាន»។ នៅពេលនោះ ព្រះបាទបាឡាក់ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ សោយរាជ្យនៅស្រុកម៉ូអាប់។
5
ស្ដេចបានចាត់អ្នកនាំសារទៅជួបលោកបាឡាម ជាកូនប្រុសរបស់លោកបេអ៊រ នៅក្រុងពេថោជាប់មាត់ទន្លេអើប្រាត ជាស្រុកកំណើតរបស់ជនជាតិលោក និងរបស់ញាតិសន្តានរបស់លោក។ លោកបានហៅពូកគេមក ដោយប្រាប់ថា៖ «មើល៍! មានជនជាតិមួយចេញមកពីស្រុកអេស៊ីប នាំគ្នាមកនៅពាសពេញផែនដី ហើយឥឡូវនេះ ពួកគេបោះជំរំនៅក្បែរទឹកដីរបស់យើង។
6
ដូច្នេះ សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង ព្រោះពួកគេខ្លាំងពូកែជាងយើង។ ប្រហែលជាយើងអាចរៀបចំវាយប្រហារពួកគេ ហើយបណ្ដេញពួកគេចេញពីស្រុកនេះបាន ដ្បិត យើងដឹងថា ពេលលោកឲ្យពរអ្នកណា អ្នកនោះនឹងទទួលពរ តែបើលោកដាក់បណ្ដាសាអ្នកណា អ្នកនោះពិតជាត្រូវបណ្ដាសាមិនខាន»។
7
ដូច្នេះ ពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ និងចាស់ទុំរបស់ជនជាតិម៉ាឌានទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចេញដំណើរទៅ ទាំងនាំយកជំនូនសម្រាប់ជូនគ្រូទាយទៅជាមួយផង។ ពួកគេបានទៅដល់ផ្ទះរបស់លោកបាឡាម ហើយរៀបរាប់ប្រាប់លោកនូវពាក្យរបស់ព្រះបាទបាឡាក់។
8
លោកបាឡាមបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «សូមអស់លោកស្នាក់នៅទីនេះមួយយប់សិន ខ្ញុំនឹងជូនចម្លើយដល់អស់លោកវិញ តាមសេចក្ដីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ ពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ក៏ស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះរបស់លោកបាឡាមនៅយប់នោះ។
9
ព្រះជាម្ចាស់យាងមកជួបលោកបាឡាម ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើមនុស្សដែលមកឯអ្នកទាំងនេះជានរណា?»។ លោកបាឡាមទូលព្រះជាម្ចាស់ថា៖
10
«ព្រះបាទឡាក់ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ ដែលជាស្ដេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ បានចាត់ពួកគេឲ្យមកប្រាប់ទូលបង្គំថា៖
11
មើល៍! មានជនជាតិមួយចេញមកពីស្រុកអេស៊ីប នាំគ្នាមកនៅពាសពេញស្រុករបស់យើង។ ដូច្នេះ សូមលោកមកជួយដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង។ បើលោកដាក់បណ្ដាសាពួកគេនោះ ប្រហែលជាយើងអាចរៀបចំវាយប្រហារពួកគេ និងបណ្តេញពួកគេចេញបាន»។
12
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកបាឡាមថា៖ «អ្នកមិនត្រូវទៅជាមួយពួកគេជាដាច់ខាត ហើយក៏មិនត្រូវដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ ដ្បិត ពួកគេមានពរហើយ!»។
13
លោកបាឡាមក្រោកពីព្រលឹម ហើយបានប្រាប់ទៅពួកមេដឹកនាំរបស់ព្រះបាទបាឡាក់ថា៖ «សូមអស់លោកវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់អស់លោកវិញចុះ ព្រះអម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅជាមួយអស់លោកទេ»។
14
មេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់នាំគ្នាវិលត្រលប់ទៅជួបព្រះបាឡាក់វិញ ទូលថា៖ «លោកបាឡាមមិនព្រមមកជាមួយពួកយើងទេ»។
15
ព្រះបាទបាឡាក់បានចាត់មេដឹកនាំជាច្រើននាក់ឲ្យទៅម្ដងទៀត សុទ្ធតែអ្នកមានយសស័ក្ដិខ្ពស់ជាងមុន។
16
ពួកគេទៅជួបលោកបាឡាម ហើយប្រាប់ថា៖ «ព្រះបាទបាឡាក់ ជាបុត្ររបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ មានរាជឱង្ការថា៖ «សូមកុំឲ្យមានអ្វីបង្អាក់លោកមិនឲ្យមកជួបយើងឡើយ
17
ដ្បិត យើងនឹងបង់ថ្លៃជូនលោកដ៏ច្រើនលើសលប់ ហើយយើងនឹងលើកកិត្តិយសលោកយ៉ាងខ្ពស់ អ្វីដែលលោកបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើ យើងសុខចិត្តធ្វើតាមទាំងអស់ ដូច្នេះ សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង»។
18
លោកបាឡាមឆ្លើយទៅពួកគេវិញថា៖ «ទោះបីព្រះបាទបាឡាក់ប្រទានវាំងរបស់ព្រះអង្គដែលពេញទៅដោយប្រាក់ និងមាសមកខ្ញុំក្ដី ក៏ខ្ញុំពុំអាចល្មើសនឹងបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្ញុំជាដាច់ខាត ហើយក៏មិនអាចធ្វើការតិច ឬច្រើនជាងអ្វីដែលព្រះអង្គបង្គាប់ដល់ខ្ញុំដែរ។
19
ឥឡូវនេះ យប់នេះសូមអស់លោកចាំនៅទីនេះសិន ដើម្បីឲ្យខ្ញុំដឹងបន្ថែមទៀតនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលប្រាប់ខ្ញុំ»។
20
នៅយប់ ព្រះជាម្ចាស់យាងមកជួបលោកបាឡាម មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ដោយអ្នកទាំងនោះនាំគ្នាមកហៅអ្នកដូច្នេះ ចូរក្រោកឡើង ចេញដំណើរទៅជាមួយពួកគេចុះ។ ប៉ុន្តែ ត្រូវធ្វើតាមសេចក្ដីណាដែលយើងនឹងបង្គាប់ឲ្យអ្នកធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ»។
21
លោកបាឡាមក្រោកឡើងពីព្រលឹម លោករៀបចំកែបលា របស់គាត់ ហើយបានចេញដំណើរទៅជាមួយពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់។
22
ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះគាត់ចេញទៅដូច្នេះ។ ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈររាំងផ្លូវរបស់គាត់ ដូចជាសត្រូវរបស់គាត់ ពេលដែលគាត់កំពុងជិះលើសត្វលា។ មានអ្នកបម្រើរបស់លោកបាឡាមពីរនាក់រួមដំណើរជាមួយគាត់ដែរ។
23
លាបានឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈរនៅកណ្ដាលផ្លូវ ទាំងមានដាវហូតជាស្រេចកាន់នៅដៃផង។ លាក៏ងាកចេញពីផ្លូវ ទៅដើរនៅក្នុងចម្ការ។ លោកបាឡាមវាយលាឲ្យមកដើរតាមផ្លូវវិញ។
24
នោះទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈរនៅកណ្ដាលផ្លូវតូចចង្អៀត ដែលមានចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅសងខាង ហើយសងខាងផ្លូវមានរបង។
25
ធ្វើឲ្យជើងរបស់លោកបាឡាមគាបទៅនឹងរបង លោកបាឡាមក៏វាយវាទៀត។
26
ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅឆ្ងាយបន្តិច ហើយឈរនៅត្រង់កន្លែងមានច្រកចង្អៀត ដែលពុំអាចវាងទៅស្ដាំ ឬទៅឆ្វេងឡើយ។
27
លាឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ វាក៏ក្រាបចុះ ធ្វើឲ្យលោកបាឡាមខឹងជាខ្លាំង ហើយយកដំបងវាយលាទៀត។
28
ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកមាត់របស់សត្វលា ធ្វើឲ្យលានោះចេះនិយាយ។ វានិយាយទៅលោកបាឡាមថា៖ «តើខ្ញុំធ្វើអ្វីលោក បានជាលោកវាយខ្ញុំដល់ទៅបីដងដូច្នេះ?»។
29
លោកបាឡាមតបទៅលាថា៖ «មកពីឯងធ្វើឆ្កួតៗចំពោះអញ! ប្រសិនបើ អញមានដាវនៅដៃ នោះអញមុខជាសម្លាប់ឯងបាត់ហើយ!»។
30
លាឆ្លើយទៅលោកបាឡាមវិញថា៖ «តើខ្ញុំមិនមែនជាលារបស់លោក ដែលលោកធ្លាប់ជិះពេញមួយជីវិតរបស់លោករហូតមកទល់ថ្ងៃនេះទេឬ? តើពីមុនៗមក ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើបែបនេះចំពោះលោកទេ?»។ លោកបាឡាមតបថា៖ «ទេ!»។
31
ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកភ្នែករបស់យលោកបាឡាមមើលឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលឈររាំងផ្លូវ ទាំងដកដាវជាស្រេចកាន់នៅដៃ។ លោកបាឡាមក៏ឱនក្បាល និងមុខរបស់ខ្លូនចុះ។
32
ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់មានប្រសាសន៍មកលោកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកវាយលារបស់អ្នកដល់ទៅបីដងដូច្នេះ? មើល៍! យើងបានចេញមកដូចជាសត្រូវរបស់អ្នក ដ្បិត ទង្វើរបស់អ្នកចំពោះយើងនោះអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។
33
សត្វលាវាបានឃើញយើង ហើយវាងាកចេញពីយើងដល់ទៅបីដង ប្រសិនបើ វាមិនងាកចេញពីយើងទេនោះ ម្លេ៉ះយើងសម្លាប់អ្នកបាត់ហើយ និងទុកជីវិតឲ្យវាវិញ»។
34
លោកបាឡាមមានប្រសាសន៍ទៅទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដ្បិត ខ្ញុំមិនបានដឹងថា លោកម្ចាស់ឈរបាំងផ្លូវពីមុខខ្ញុំទេ។ ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើ លោកមិនពេញចិត្តឲ្យខ្ញុំទៅទេ នោះខ្ញុំនឹងបកក្រោយវិញ»។
35
ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់មានប្រសាសន៍ទៅលោកបាឡាមថា៖ «ចូរទៅជាមួយអ្នកទាំងនោះចុះ តែអ្នកត្រូវនិយាយតាមសេចក្ដីដែលយើងប្រាប់អ្នកប៉ុណ្ណោះ»។ ដូច្នេះ លោកបាឡាមក៏ទៅជាមួយពួកមេដឹកនាំរបស់ព្រះបាទបាឡាក់។
36
នៅពេលដែលលព្រះបាទបាឡាក់បានឮថាលោកបាឡាមមកដល់ហើយ ស្ដេចក៏ចេញទៅទទួលលោកនៅក្រុងរបស់ស្រុកម៉ូអាប់ ដែលនៅមាត់ស្ទឹងអើណូន ក្បែរព្រំដែន។
37
ព្រះបាទបាឡាក់មានរាជឱង្ការទៅលោកបាឡាមថា៖ «តើយើងមិនបានចាត់គេឲ្យជួបលោក ដើម្បីអញ្ជើញលោកមកទេឬ? ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនព្រមមកជួបយើង? តើយើងមិនអាចលើកកិត្តិយសលោកបានឬ?»។
38
លោកបាឡាមឆ្លើយទៅស្ដេចថា៖ «មើល៍! ទូលបង្គំបានមកជួបព្រះករុណាហើយ។ ឥឡូវនេះ តើទូលបង្គំគ្មានសិទ្ធិនឹងនិយាយពាក្យអ្វីទេឬ? ទូលបង្គំនិយាយតែពាក្យដែលព្រះជាម្ចាស់ដាក់នៅក្នុងមាត់របស់ទូលបង្គំតែប៉ុណ្ណោះ»។
39
លោកបាឡាមក៏ទៅជាមួយព្រះបាទបាឡាក់ រហូតដល់ក្រុងគារយ៉ាត់ហាសូត។
40
ព្រះបាទបាឡាក់បានយកគោ និងចៀម ធ្វើយញ្ញបូជា ហើយឲ្យសាច់ខ្លះទៅលោកបាឡាម ព្រមទាំងមេដឹកនាំដែលមកជាមួយលោក។
41
លុះព្រឹកឡើង ព្រះបាទបាឡាក់បាននាំលោកបាឡាមឡើងទៅទីខ្ពស់របស់ព្រះបាល។ នៅកន្លែងនោះ លោកបាឡាមអាចមើលឃើញតែជំរំខ្លះរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ។