¹ Nós, os que somos fortes, debemos levar as feblezas dos débiles e non agradarnos a nós mesmos. ² Cada un de nós agrade ao seu próximo no que é bo para a súa edificación. ³ Pois nin tan sequera Cristo agradouse a sí mesmo; antes ben, como está escrito: As inxurias dos que te inxuriaban caeron sobre min. ⁴ Porque todo o que foi escrito en tempos pasados, para a vosa ensinanza se escribiu, a fin de que a traveso da paciencia e do consolo das Escrituras teñamos esperanza. ⁵ E que o Deus da paciencia e do consolo concédavos ter o mesmo sentir os uns para cos outros conforme a Cristo Xesús, ⁶ para que en común, a unha voz, glorifiquedes ao Deus e Pai do noso Señor Xesus Cristo. ⁷ Polo tanto, aceptádevos os uns aos outros , como tamén Cristo aceptounos para gloria de Deus. ⁸ Pois vos digo que Cristo fíxose servidor da circuncisión para amosar a verdade de Deus, para confirmar as promesas dadas aos pais, ⁹ e para que os xentís glorifiquen a Deus pola súa misericordia, como está escrito: Polo tanto confesareite entre os xentís e ao teu nome cantarei. ¹⁰ E volve dicir: Alegrádevos xentís có seu pobo. ¹¹ E de novo: Loade ao Señor tódolos xentís e celébreno tódolos pobos. ¹² E á súa vez, Isaías di: será a raiz de Isaí, o que se levanta a rexer aos xentís; os xentís poñerán nel a súa esperanza. ¹³ E o Deus da esperanza vos encha de todo gozo e paz no crer, para que desbordedes na esperanza polo poder do Espírito Santo. ¹⁴ En canto a vós, meus irmáns, eu mesmo estou tamén convencido de que vós estades cheos de bondade, cheos de todo coñecemento e capaces tamén de exhortaros os uns aos outros. ¹⁵ Pero escrivinvos con atrevemento sobre algunhas cousas, para facer así que as recordedes outra vez, pola graza que me foi dada por Deus, ¹⁶ para ser ministro de Cristo Xesús aos xentís, ministrado ao xeito de sacerdote o evanxeo de Deus, a fin de que a ofrenda que fago dos xentís sexa aceptable, santificada polo Espírito Santo. ¹⁷ Polo tanto, en Cristo Xesús atopei razón para gloriarme nas cousas que se refiren a Deus. ¹⁸ Porque non me atreverei a falar de nada senón do que Cristo fixo por medio de min para a obediencia dos xentís, en palabra e en obra, ¹⁹ co poder dos sinais e prodixios, no poder do Espírito de Deus de xeito que dende Xerusalén e polos arredores ata o Ilírico prediquei con toda a súa plenitude o evanxeo de Cristo. ²⁰ Deste xeito esforceime en anunciar o evanxeo, non onde Cristo xa era coñecido, para non edificar sobre o fundamento de outro, ²¹ senón como está escrito: Aqueles aos que nunca lles foi anunciado sobre Él, verán, e aos que non oíron, entendan. ²² Por esta razón moitas veces vinme impedido de ir a vós ²³ pero agora, non quedando xa máis lugares para min nestas rexións e posto que por moitos anos tiven un gran desexo de is a vós, ²⁴ cando vaia a España irei a vós. Porque agardo veros ao pasar e que me axudedes a continuar cara aló, despois de que goce un pouco da vosa compañía. ²⁵ Pero agora vou a Xerusalén para o servizo dos santos, ²⁶ Pois en Macedonia e Acaia tiveron a ben facerme unha colecta para os pobres de entre os santos que están en Xerusalén. ²⁷ Si, tiveron a ben facelo e a verdade é que están en débeda con eles. Porque se os xentís participaron dos seus bens espirituais, tamén están obrigados a servir aos santos nos bens materiais. ²⁸ Así que cando leve a cabo isto e lles entregue esta ofrenda, irei a España chegando de paso a vervos. ²⁹ E sei que cando vaia a vós, irei na plenitudeda bendición de Cristo. ³⁰ Rógovos, irmáns, polo noso señor Xesús Cristo e polo amor do Espírito, que vos esforcedes xuntamente comigo nas vosas oracións a Deus por min, ³¹ para que sexa librado dos que son desobedientes en Xudea, e que o meu servizo a Xerusalen sexa aceptable aos santos ³² e para que con gozo chegue a vós por unha vontade de Deus, e atope repouso canda vós. ³³ O Deus de paz sexa con todos vós. Amén.