¹ E cando baixou do monte, %seguíano% grandes multitudes (seguíanlle). ² E velaquí, achegóuselle un leproso e prostrouse diante del, dicindo: Señor, se queres, podes limparme. ³ E estendendo Xesús a man, tocouno, dicindo: quero; sé limpo. E ao instante quedou limpo da súa lepra. ⁴ Entón Xesús díxolle: mira, non llelo digas a ninguén, senón vaite e móstrate ao sacerdote e presenta a ofrenda que ordenou Moisés, para que lles sirva de testemuño a eles. ⁵ E cando entrou Xesús en Capernaúm, achegóuselle un centurión suplicándolle ⁶ dicindo: Señor, o meu criado está postrado na casa, paralítico, sufrindo moito. ⁷ E Xesús díxolle: Eu irei e sandareino. ⁸ Pero o centurión respondeu e dixo: Señor, non son digno de que entres baixo o meu teito; mais soamente dá a palabra e o meu criado quedará san. ⁹ Porque eu tamén son home baixo autoridade, con soldados ás miñas ordes; e digo a este: «vai», e vai; e ao outro: «vén», e vén; e ao meu servo: «fai isto», e faino. ¹⁰ Ao oílo Xesús, marabillouse e dixo aos que lle seguían: en verdade dígovos que en Israel non atopei en ninguén unha fe tan grande. ¹¹ E dígovos que virán moitos do oriente e do occidente, e sentarán á mesa con Abraham, Isaac e Jacob no reino dos ceos. ¹² Pero os fillos do reino serán lanzados ás tebras de fóra; alí será o pranto e o renxer de dentes. ¹³ Entón Xesús dixo ao centurión: vaite; así como criches, che sexa feito. E o criado foi sandado nesa mesma hora. ¹⁴ Ao chegar Xesús á casa de Pedro, viu á sogra deste deitada na cama con febre. ¹⁵ Tocoulle a man, e a febre deixouna; e ela levantouse e servíalle. ¹⁷ E á tardiña, trouxéronlle moitos endemoniados; e expulsou os espíritos coa súa palabra, e sandou a todos os que estaban enfermos, ¹⁶ para que se cumprise o que foi dito por medio do profeta Isaías cando dixo: El mesmo tomou as nosas fraquezas e levou as nosas enfermidades. ¹⁸ Vendo Xesús unha multitude arredor del, deu orde de pasar cara o outro lado. ¹⁹ E un escriba achegóuselle e díxolle: Mestre, seguireiche onde sexa que vaias. ²⁰ E Xesús díxolle: as raposas teñen tobos e as aves do ceo niños, pero o Fillo do Home non ten onde recostar a cabeza. ²¹ Outro dos discípulos díxolle: Señor, permíteme que vaia primeiro e enterre ao meu pai. ²² Pero Xesús díxolle: sígueme, e deixa que os mortos enterren aos seus mortos. ²³ Cando entrou Xesús na barca, os seus discípulos seguírono. ²⁴ E de súpeto desatouse unha gran tormenta no mar, de xeito que as ondas cubrían a barca; pero Xesús estaba durmido. ²⁵ E achegándose a El, espertárono, dicindo: Señor, sálvanos, que perecemos! ²⁶ E El díxolles: Por que estades amedrentados, homes de pouca fe? Entón levantouse, reprendeu aos ventos e ao mar, e sobreveu unha gran calma. ²⁷ E os homes marabilláronse, dicindo: quen é este, que aínda os ventos e o mar lle obedecen? ²⁸ Cando chegou alén, á terra dos gadarenos, saíronlle ao encontro dous endemoniados que saían dos sepulcros, violentos en extremo, de maneira que ninguén podía pasar por aquel camiño. ²⁹ E gritaron%berraron%, dicindo: que temos que ver contigo, Fillo de Deus? Viñeches aquí para atormentarnos antes do%de% tempo? ³⁰ A certa distancia deles había unha %manda%(piara) de moitos porcos paciendo; ³¹ e os demos rogábanlle, dicindo: se vas botarnos fóra, mándanos á piara%manda% de porcos. ³² Entón El díxolles: ide! E eles saíron e entraron nos porcos; e velaquí que a piara%manda% enteira precipitouse por un%barranco% (despeñadero) ao mar, e pereceron nas augas. ³³ Os que coidaban a piara%manda% fuxiron; e foron á cidade e contárono todo, incluso o dos endemoniados. ³⁴ E toda a cidade saíu ao encontro de Xesús; e cando o viron, rogáronlle que se fose da súa comarca.