¹ Saulo, respirando aínda ameazas e morte contra os discípulos do Señor, foi ao sumo sacerdote, ² e pediulle cartas para as sinagogas de Damasco, para que se atopaba algúns que pertencesen ao Camiño, tanto homes como mulleres, puidéseos levar atados a Xerusalén. ³ E sucedeu que mentres viaxaba, ao achegarse a Damasco, de súpeto resplandeceu no seu derredor unha luz do ceo; ⁴ e ao caer a terra, oíu unha voz que lle dicía: Saulo, Saulo, por que me persegues? ⁵ E el dixo: Quen es, Señor? E El respondeu: Eu son Xesús a quen ti persegues; ⁶ érguete, entra na cidade, e diráseche o que debes facer. ⁷ Os homes que ían con el detivéronse atónitos, oíndo a voz, pero sen ver a ninguén. ⁸ Saulo ergueuse do chan, e aínda que os seus ollos estaban abertos, non vía nada; e levándoo pola man, trouxérono a Damasco. ⁹ E estivo tres días sen ver, e non comeu nin bebeu. ¹⁰ Había en Damasco certo discípulo chamado Ananías; e o Señor díxolle nunha visión: Ananías. E el dixo: Heme aquí, Señor. ¹¹ E o Señor díxolle: érguete e vai á rúa que se chama Dereita, e pregunta na casa de Xudas por un home de Tarso chamado Saulo, porque, velaquí, está a orar, ¹² e viu nunha visión a un home chamado Ananías, que entra e pon as mans sobre el para que recobre a vista. ¹³ Pero Ananías respondeu: Señor, eu oín de moitos sobre este home, canto mal el fixo aos teus santos en Xerusalén, ¹⁴ e aquí el ten autoridade dos principais sacerdotes para prender a todos os que invocan o teu nome. ¹⁵ Pero o Señor díxolle: Ve, porque el é o meu instrumento escollido, para levar o meu nome diante dos xentís e de reis, e dos fillos de Israel; ¹⁶ porque eu amosareille canto debe padecer polo meu nome. ¹⁷ Ananías foi e entrou na casa, e despois de poñer as mans sobre el, dixo: Irmán Saulo, o Señor Xesús, que se che apareceu no camiño por onde viñas, envioume para que recobres a vista e sexas cheo do Espírito Santo. ¹⁸ Nese intre caeron dos seus ollos como unhas escamas, e recobrou a vista; e levantouse e foi bautizado. ¹⁹ Tomou alimentos e cobrou forzas. E por varios días estivo cos discípulos que estaban en Damasco. ²⁰ De contado púxose a predicar a Xesús nas sinagogas, dicindo: El é o Fillo de Deus. ²¹ E todos os que o escoitaban estaban abraiados e dicían: Non é este o que en Xerusalén destruía aos que invocaban este nome, e o que viñera aquí con este propósito: para levalos atados ante os principais sacerdotes? ²² Pero Saulo seguía fortalecéndose e confundindo aos xudeus que habitaban en Damasco, demostrando que este Xesús é o Cristo. ²³ Despois de moitos días, os xudeus tramaron desfacerse del, ²⁴ pero a súa conxura chegou ao coñecemento de Saulo. E aínda vixiaban as portas día e noite co propósito de matalo; ²⁵ pero os seus discípulos tomárono de noite e sacárono por un burato na muralla, baixándoo nunha canastra. ²⁶ Cando chegou a Xerusalén, trataba de xuntarse cos discípulos; e todos lle temían, non crendo que era discípulo. ²⁷ Pero Bernabé tomouno e presentouno aos apóstolos, e contoulles como Saulo vira ao Señor no camiño, e que El lle falara, e como en Damasco falara con valor no nome de Xesús. ²⁸ E estaba con eles movéndose libremente en Xerusalén, falando con valor no nome do Señor. ²⁹ Tamén falaba e discutía cos xudeus helenistas; mais estes tentaban matalo. ³⁰ Pero cando os irmáns soubérono, levárono a Cesarea, e de alí enviárono a Tarso. ³¹ Namentres a igrexa gozaba de paz por toda Xudea, Galilea e Samaria, e era edificada; e andando no temor do Señor e na fortaleza do Espírito Santo, seguía medrando. ³² E mentres Pedro viaxaba por todas aquelas rexións, veu tamén aos santos que vivían en Lida. ³³ Alí atopou a un home chamado Eneas, que estivera prostrado en cama por oito anos, porque estaba paralítico. ³⁴ E Pedro díxolle: Eneas, Xesucristo sándache; érguete e fai a túa cama. E ao instante ergueuse. ³⁵ Todos os que vivían en Lida e en Sarón vírono, e convertéronse ao Señor. ³⁶ Había entón en Xope unha discípula chamada Tabita (que traducido ao grego é Dorcas); esta muller era rica en obras boas e de caridade que facía continuamente. ³⁷ E sucedeu que naqueles días enfermou e morreu; e lavado o seu corpo, puxérono nun apousento alto. ³⁸ Como Lida estaba preto de Xope, os discípulos, ao oír que Pedro estaba alí, enviáronlle dous homes, rogándolle: Non tardes en vir a nós. ³⁹ Entón Pedro levantouse e foi con eles. Cando chegou, levárono ao aposento alto, e todas as viúvas rodeárono chorando, mostrando todas as túnicas e roupas que Dorcas adoitaba facer cando estaba con elas. ⁴⁰ Mais Pedro, facendo saír a todos, axeonllouse e orou, e volvéndose ao cadáver, dixo: Tabita, érguete. E ela abriu os ollos, e ao ver a Pedro, incorporouse. ⁴¹ E el deulle a man e levantouna; e chamando aos santos e ás viúvas, presentouna viva. ⁴² E isto sóubose en todo Xope, e moitos creron no Señor. ⁴³ E Pedro quedou en Xope moitos días cun tal Simón, curtidor.