¹ Polo demais, meus irmáns, alegrade no Señor. A min non me molesta volvervos escribir o mesmo, e para vós é cuestión de seguridade. ² Coidádevos dos cans, coidádevos dos malos traballadores, coidádevos da falsa circuncisión; ³ Porque a verdadeira circuncisión somos nós, quenes adoramos no Espírito de Deus dando gloria a Cristo Xesús, e non confiando nas forzas humanas, ⁴ aínda que eu tamén podería confiar nelas. Se alguén pensa que ten motivos para confiar nas forzas humanas, canto máis eu: ⁵ circuncidado o oitavo día, da liñaxe de Israel, da tribo de Benxamín, hebreo de hebreos; en canto á lei, un fariseo; ⁶ en canto ao celo, perseguidor da igrexa; en canto á xustiza da lei, irreprensible. ⁷ Pero todo o que para min era unha ganancia, o considero como unha perda por amor de Cristo. ⁸ E aínda máis, considero tódalas cousas como unha perda tendo en conta o insuperable valor de coñecer a Cristo Xesús, o meu Señor, por quen perdín todo iso, e considéroo como lixo para gañar a Cristo, ⁹ e atoparme nel, non coa miña propia xustiza que procede da lei, senón a que é a través da fe en Cristo, a xustiza que procede de Deus pola fe. ¹⁰ Quero coñecer a Cristo, o poder da súa resurrección e a participación nos seus sufrimentos, chegando a ser coma El na súa morte, ¹¹ co fin de chegar á resurrección de entre os mortos. ¹² Non é que xa teña obtido todo isto nin que xa me fixera perfecto, senón que sigo adiante esperando alcanzar aquilo para o cal tamén fun alcanzado por Cristo Xesús. ¹³ Irmáns, eu mesmo non considero que xa o teño alcanzado; pero fago unha cousa: esquecendo o que quedou atrás e esforzándome por acadar o que está por diante, ¹⁴ prosigo cara á meta para conseguir o premio da chamada sublime de Deus en Cristo Xesús. ¹⁵ 15 Entón, todos os que somos maduros na fe, teñamos esta mesma actitude; e se nalgún punto pensades de outro xeito, iso tamén vós será revelado por Deus; ¹⁶ así e todo, sigamos vivindo dignos do que xa acadamos. ¹⁷ Irmáns, imitade a min, e observade aos que andan segundo o exemplo que tedes en nós. ¹⁸ Porque como vos dixen a miúdo, e agora vos repito ata chorando, moitos andan como inimigos da cruz de Cristo. ¹⁹ O seu fin é a destrución, o seu deus é o seu apetito e a súa gloria está na súa vergoña. Só pensan nas cousas terreais. ²⁰ En troques, a nosa cidadanía está no ceo, de onde tamén agardamos ansiosamente un Salvador, o Señor Xesús Cristo. ²¹ El ha transformar o noso corpo miserable para que sexa como o seu corpo glorioso, polo exercicio do poder con que somete a si mesmo tódalas cousas.