1
پس عیسی سوار قایق بُیس واَندَی دریا اَشهر خُوش چو.
2
اَمی مُوقَی مردی مفلوج که اَ دُشَکی خَتِسُن شا پَلو آوعیسی چون ایمان اِدیا اُ شبینا اَ مفلوج اُش گُت دِل قوی بُکُن فرزندم گنایات آمرزیدَه بُویس
3
در اِ مُوقَع بعضی از علمای دین با خُشو شو گُت اِ مَردی کُفر اَ گُتُای
4
عیسی فکرشواُش خَند و اُشگُت : چواِ فِکرِ پلیدی اَ دلِ خوت را اَدِدای
5
شوگُت کُدُم آسونتر اِسی اِدِ اِسی که گنات آمرزیدَه بویس یا اِدِه که بلند وابَش و اَ راه بُرو.
6
اِدِه تا بِفَمی که پُوس انسان بَر زَمی اقتدارِ آمرزِشِ گُنایا اُوشه اَ مَفلوجُ اُشگُت بلند وابَش دُشَکِ خوت واسی وَ اَ خونَه بُرو
7
اَنَه مَردو بُلَند وابُیس و اَ خونَه چو .
8
چون مَردُم اِدِشو بینا تَرسِدِن و خدایی را که اِ قُدرَتی اَ انسان اُش بَخشِدِه تَمجید شو کِه .
9
چون عیسی اَمکِه تَرکُش کِه مَردی اَشبینا مَتی نام که در خَراجگاه اُداسُن اَ اَنَه اُشگُت اَ دُمِ مَه بِدا اَنَه بُلند وابُیس و شَه دُم چو
10
روزی عیسی اَ خونِه مَتی بر سَر سُفره اُداسُون که بسیاری از خراجگیریا و گناکاریا اُوندِن و با اَنَه وشاگردیاش هم سُفرَه بُودِن.
11
چون فَریسیا اِدِشو بینا ، به شاگردیای اَنَه شوگُت : چرا استادِ شما با خراجگیریا و گناکاریا غذا اَخَردُوی؟
12
چون عیسی اِدِه اُششُنُفت، گُت : مَریضیا اِسِن که به طَبیب نیاز شواِ نه تَندُرستیا.
13
اُچید و مفهومِ اِ کلامی را درک بُکُنید که "رحمَت راپَسَند اَکُنِم نه قوربونی را." چون مَه نیوندِسِم تا پارسایا بلکه گناکاریا را دعوت بُکُنَم
14
آنگاه شاگردیای یحیی اَ پِشِ عیسی اُندِن و شوگُت : " چرا اَما وفریسیا روزَه اَگِرَم ، اما شاگردیای تو روزَه ناگِرِن؟ "
15
عیسی پاسُخُش دا : "آیا اَبو مِمونیای عَروسی تا وقتی که دَما با اِدَیا اِسی سوگواری بُکُنِن؟. اما ایامی دا که دَما اَ اِدَیا گِرِتَه اَبو آنگاه روزَه اَگیرِن .
16
هیچ کی پارچه ی نواَ جَمی کُنهَ وصله نازِن چون که وصله اَ جَمَه کندهَ اَبوپَریش بیشتر اَبو
17
و نیز شرابِ نو در مَشکیای کُنَه ناریزِن ، چون مَشکیا پارَه اَبو وَ شراب اَریزه و مَشکیا از بین اَچِن. شرابِ نو را در مَشکیای نو اَریزِن تا هر دو مَحفوظ بِن
18
در اِ مُوقَی که عیسی این سُخَنیا بَرَی اَنَیا تعریف اَکُردُی، یکی از رئیسیا اَپِشِ اَنَه اُند و اَ مُقابِلُش زانوش زَد وَاُشگُت: " دُتُم اَمی اَلانَی مُرد. پَس اَمی اَلان بِدا و دَسِه خوت بَراَنَه اُونِس که زِندَه وابو"
19
عیسی بلند وابُیس وبا شاگردیاش با اَنَه چو .
20
دَر اَمی موقَی زَنی که دَوازدَه سال از خونریزی رَنج اَبُردُی، اَ پُشتِ سَرَه اَ عیسی نَزدیک بُیس و لَبَی رَدایِ اَنَه را لَمسُش کِه.
21
اَنَه با خوش گُتِسُون : " اَگَه حَتی به رَداش دست بِزَنِم ، شفا اَگِرِم "
22
عیسی واگِشت اَنَش بینا وَاُشگُت: " دُتُم دِل قَوی بِدَر ایمانُت تو را شَفاش دَدِه" اَمو ساعتی زَن شَفاش گِرِت.
23
و چون عیسی واردِ خونِی اَنا رئیس بویس و نوحَگَریا و کَسای که شیوَن اَکِرداین اُشبینا "
24
اَشگُت، اَ دَر اُچید اِ دُتی نِمُردِه بلکه خَتِه " اما اَنَیا اَ اَنَه خَنَشو کِه
25
چون مَردُم اَدَر کِه، عیسی داخِل بُیس وَ دَسِه دُتُوش گِرِت و اَنا بلند وابُیس.
26
خَبرِ اِ واقِعه در سرتاسَرِ آن ناحیَه پَخش بُیس
27
مُوقی که عیسی اَنَه مکانی تَرکُش کِه ، دو مَردِ کور اَ دُمِ اَنا فریاد شو زَد: "ای پُسِ داوود اَ مایا رَحم بُکُن ".
28
چون اَ خونِه دَر اُند، اَنَه دو مَردی اَپِش اُندِن. عیسی اَ اَنَیا سُوال اُشکِه: " آیا ایمانِتو اِسی کِه مَشا این کاری انجام آدَیم؟" جَوابشو دا " بَله سروَرا"
29
پَس عیسی چِشمیاشو لَمسُش کِه وَ اُشگُت" بنا بَر ایمانِتو براتو انجام بِبو ."
30
یَکدَفَی چِشمیاشو باز بُیس. عیسی اَ اَنَیا اِصرارُش کِه وَ اُشگُت " مراقب بی کَسی اَ اِ موضوع ای آگاه نَبو".
31
اما اَنَیا که اَ دَر چِدِن، اَنَه در تمام آن نواحی شهرتشو دا
32
در هَمو لَحظَه کِه اَنَیا اَ
دَر اَچِدِن ، مَردی دیو زَتَه را کِه لالَم بُدِه ، اَ پِشِ عیسی شو آو .
33
چون عیسی دیو را اَز اَنَه بیرونُش کِه ،زبونِ اَنَه مردِ لال باز بُیس مردم حیرت زَدَه شاگُت اِندو چیزی در اسراییل دِدَه نَبُدِه
34
اما فریسیا شُگُت اَنَه دیویا اَ یاریِ رییس دیویا اَ دَر اَکُن
35
عیسی هَمی شَریا و روستایا اَگِشتِه در کِنیسه یا اَنیا تعلیم شَدا و بشارت پادشاهی اعلام شَکِه هر درد و بیماری شفا شَه دا
36
و چون اَنبو جماعت اُشبینا دِلُش بَرَی اَنیا سُوت چون مِثِ گوسفَندیای بی شبان پریشون و دَرمانده اَندن
37
شَه شاگردیاش گُت محصول زیاد اِسی اما کارگر کم
38
پس از مالک محصول تُبِوی کارگریا بَرَی درو محصول خوت بِفرسه