¹ اَمی مُوقَع فَریسیاوصدوقیا اَ پَلوعیسی اُندِن تا آزمایشُش بُکُنِن اَ ِامَنظوراز اَنَه شو خواست تا آییی آسمونی اَ اَنَیا نِشو آدِه. ² در جوابُش گُت وقتِ غروب اَگو هوا خَش بو چون آسمو سرخ اِسی ³ اَنَه صُبح اَگو اِروز هوا بد اَبو چون آسمو سُرخ و گرفتَه اِسی شما خوب اَفَمی چگونَه صورتِ آسمو تَعبیر اَکُنی اما از تعبیرِ نشانَیای زَمانیا ناتوانی . ⁴ نَسلِ شرارَت پیشَه و زناکار آییی شا وی اما آیی اَ شما دادَه نابو جز آیی یونُسِ نبی پَس اَنَیا تَرکُش کِه و اَ راهِ خوش چو ⁵ چون اَ اَندَی دریا چِدِن شاگردیا فراموش شو که با خوشو نو واسَین. ⁶ عیسی شَه اَنَیا گُت آگاه بی ذو از خمیر مایه ی فریسیا و صدوقیا دوری بُکُنی ⁷ پس اِدیا در میونِ خوشو بحث شاکه شاگُت با خومو نومو نیاردِه . ⁸ عیسی اُش فَمی و شَه اِدَیا گُت اَی سست ایمانیا چوهِ دربارَی اِدِه که نوتو نی با هم بَحث اَکِردوی؟ ⁹ آیا اَیاد نِداری اَنَه پَنج نو و پنج هزار تن و چند سبد که تو واسِه ؟ ¹⁰ یا اَنَه هَفت نو و چهار هزار تن و چند زَنبیل که تو واسِه؟ ¹¹ پس چرا درک ناکُنی که با شما در بارَی نو حرفُم نِزَت بلکه اُمگُت که از خمیرمایی فریسیا وصدوقیا دوری بُکُنی ¹² اَمی موقع درک شو که اِدیا دربارَی تعلیم فریسیا وصدوقیا هشدار اُشدَدِ نه دربارَی خمیرمایی نو ¹³ چون عیسی اَ نواحیِ قیصریه فلیپی رَسی از شاگردیای خوش اُش پُرسی ، اَ گُفتَی مَردُم پُسِ انسان کِه اِسی ؟ ¹⁴ اَنَیا جواب شودا بَرخی اَگُون یحیی تعمیددَهَندَه اِسی بعضی دِگَه اَگُون ایلیا و عده ای نیز اَگُون ارمیا یا یکی اَ اِ پیامبریا اِسی . ¹⁵ عیسی اُش پُرسی شما چه اَگُوی ؟ بنظرِشما مَه کِه اِسِم ؟ ¹⁶ شمعونِ پطرس جواب اُشدا، تو مسیح اِش پُسِ خدای زندَه ¹⁷ عیسی اُش گُت خوشبحالِ تو ای شمعون پُسِ یونا چون اِ حقیقت را جسمُ خون بَر تو آشکار اُشنِکِه بلکه بوای مَه که در آسمو اِسی . ¹⁸ مَه نیز اَگُوم که تو اَی پطرُس ،وبر اِ صخرَی کلیسای خوت رابنا اَکُنِم و در دروازیایِ هاویه بَر اَنَه استیلا نابو ¹⁹ کلیدیایِ پادشاهیِ آسمو اَ تو اَدَیم ، هر چه بر زَمی آبَنِش در آسمو بَسته اَبو و هر چی بَر زمی باز بُکُنِش در آسمو گُشودَه اَبو . ²⁰ اَمی موقَع شاگردیا ی خوش را مَنع اُشکِه اَ هیچکَس مَگُوی اَنَه مَسیح اِسی ²¹ از اَمی موقَع عیسی اَ آگاه ساختَنِ شاگردیای خوش اَ اِ حقیقت آغازُش کِه لازم اِسی اَ اُرشلیم اُچو و اَنکَه از مشایخ و سران کاهنیا و علمای دین آزار بسیار اَبینِه وکُشتَه اَبو و در روزِ سوم بلند اَوابو ²² اما پطرس اَنَه اَ کناری بو و سرزنش کنانُش گُت دور از تو سرورُم مبادا که چنین چیزی هرگز بر تو واقَع ببو ²³ عیسی روش واگَردَنا و شَه اَنَه گُت دور بِوَش از مَه اَی شیطان تو مانِعِ راهِ مَه اِسِش چون افکار تو انسانی اِسی نه الهی ²⁴ سپس رو شَه شاگردیا که وَ اُش گُت اَگَه کِسی شَوی از مَه پیروی بُکُن باید خوش انکار بُکُن صلیبِ خوش واسی و از پی ِ مَه بیا . ²⁵ چون هر که شَوی جانِ خوش را نجات آدِه از دَست اَدِه اما هر که بخاطرِ مَه جونِ خوش از دست آدِه اَنَه باز پیدا اَکُن. ²⁶ انسان را چه سودکه تمامِ دنیا را بِبُی اما جونِ خوش را بِبازِه؟ انسان بَرَی بازیافتَنِ جونِ خوش چه شَه شا آدِه؟ ²⁷ چون پُسِ انسان در جلالِ بوای خوش همراه فِرشتَیای خوش دا و هر کسی بَرَی اعمالُش پاداش اَدِه . ²⁸ آمین اَ شما اَگُوم برخی اِنکِه ویسیسِن که تا پُسِ انسان نِبینِن که در پادشاهی خوش دا طعمِ مرگ را شُناشا بِچِشِن