9 ¹ Бешинчи фаришта карнай чалди, мана – осмондан ерга тушган юлдузни кўрдим. Унга тубсизлик қаърининг калити берилган эди. ² У тубсизлик қаърини очди, шунда гўё катта ўчоқдан тутун чиққанидек, ўша тубсизликдан тутун чиқди. Тубсизликдан чиққан тутундан қуёш ва ҳаво қоронғилашди. ³ Тутундан ерга чигирткалар чиқди. Уларга ер юзидаги чаёнлар эга бўлган ҳокимият берилган эди. ⁴ Чигирткаларга ернинг ўтига ҳам, бирор кўкатига ҳам, бирор дарахтига ҳам зиён етказманглар, фақатгина пешаналарида Худонинг муҳрига эга бўлмаган одамларга зарар етказинглар, деб дейилган. ⁵ Чигирткаларга одамларни ўлдириш эмас, фақат уларга беш ой қийнаш берилган эди. Уларнинг азоблаши – чаён одамни чаққанидаги азобдек эди. ⁶ Ўша кунларда одамлар ўлимни излайдилар, аммо уни топа олмайдилар; ўлишни истайдилар, аммо ўлим улардан қочади. ⁷ Чигирткаларнинг кўриниши эса жангга тайёрланган отларга ўхшар эди. Уларнинг бошларида гўёки олтинга ўхшаган тожлар бор эди, уларнинг юзлари эса одамларнинг юзларига ўхшаган эди. ⁸ Уларнинг сочлари аёлларнинг сочларидек, уларнинг тишлари эса шернинг тишларидек эди. ⁹ Уларнинг гўёки темир зирҳдек совути бор эди, қанотларининг шовқини эса – жангга югураётган кўплаб отлару жанг араванинг шовқинидек эди. ¹⁰ Уларнинг чаёнларникидек думлари ва нишлари бор эди. Ўша думларида эса одамларга беш ой зарар етказиш учун ҳокимият бор эди. ¹¹ Уларнинг устидан тубсизликнинг фариштаси подшоҳлик қилади. Унинг исми иброний тилида Абаддон, юнон тилида эса Аполлион эди. ¹² Бир кулфат ўтди, мана, унинг ортидан яна иккита кулфат келмоқда. ¹³ Олтинчи фаришта карнай чалди, мана – Худонинг ҳузурида турган олтин қурбонгоҳнинг тўртта шохидан кўтарилган бир овозни эшитдим. ¹⁴ У карнайга эга бўлган олтинчи фариштага: “Буюк Фрот дарёси бўйида боғланган тўртта фариштани ечиб юборгин”,- деди. ¹⁵ Шунда одамларнинг учдан бир қисмини ўлдириш учун маълум соат, кун, ой ва йилга тайёрланган тўртта фаришта ечиб юборилди. ¹⁶ Отлиқ қўшинларнинг сони икки юз миллион эди ва мен уларнинг сонини эшитдим. ¹⁷ Шундай қилиб, мен ваҳий кўринишида отларни ва уларнинг устида ўтирган, оташин ва ложувард ва олтингугуртли совут кийган чавандозларни кўрдим. Отларнинг бошлари шерларнинг бошларига ўхшар эди. Уларнинг оғизларидан эса олов, тутун ҳамда олтингугурт чиқар эди. ¹⁸ Мана, шу учта ярадан – отларнинг оғизларидан чиқаётган олов, тутун ва олтингугуртдан одамларнинг учдан бир қисми ўлиб кетди. ¹⁹ Зеро отларнинг кучи оғзида ҳам, думларида ҳам эди. Уларнинг думлари эса бошга эга бўлиб, илонга ўхшар эди. Улар шу бошлари билан зиён етказар эдилар. ²⁰ Бу яралардан ўлмаган бошқа одамлар ўз қўлларининг ишларидан тавба қилмадилар ва кўра олмайдиган, эшита олмайдиган, юра олмайдиган олтин, кумуш, мис, тош, тахта бутларга ҳамда ёвуз руҳларга сажда қилишдан воз кечмадилар. ²¹ Ўзларининг қотиллик, сеҳргарлик, зинокорлик ва ўғирликларидан ҳам тавба қилмадилар.