9 ¹ Бундан кейин Исо ўн икки шогирдини биргаликда чақириб, уларга ҳамма жинларни қувиб чиқариш ва касалларни шифолаш куч-қудрати ва ҳокимиятини берди. ² Шунда Худонинг Шоҳлигини воизлик қилиш ва беморларни шифолаш учун уларни юбориб, ³ уларга деди: “Йўлингизга ҳеч нарса олманглар: ҳасса ҳам, тўрва ҳам, нон ҳам, пул ҳам, иккитадан кийим ҳам олманглар. ⁴ Қайси уйга кирсангизлар, ўша ерда қолаверинглар ва ўша ердан йўлга чиқинглар. ⁵ Агарда одамлар сизларни қабул қилмасалар, унда бу шаҳардан чиқаётганингизда, уларга қарши гувоҳлик қилиб, оёқларингиздаги чангни қоқиб кетинглар”. ⁶ Шундай қилиб, шогирдлар жўнаб кетдилар ва ҳамма ерда Хушхабарни воизлик қилиб, беморларни шифолаб, қишлоқдан-қишлоққа ўтиб юрдилар. ⁷ Вилоят ҳокими Ҳирод Исонинг қилган ҳамма ишлари ҳақида эшитиб, гангиб қолди, чунки баъзилар: “Мана, Яҳё ўликлардан тирилди”,- деб айтар эдилар, ⁸ бошқалар эса: “Элийаҳ пайғамбар пайдо бўлди”, яна бошқалар: “Қадимги пайғамбарлардан бири тирилди”,- деб айтар эдилар. ⁹ Шунда Ҳирод: “Мен Яҳёни бошидан жудо қилганман. Лекин бу Одам ҳақида шундай нарсаларни эшитяпман, У ким экан?”- деди. Шунинг учун Уни кўришга интилар эди. ¹⁰ Ҳаворийлар эса қайтиб келиб, қилган ишлари ҳақида Унга айтиб бердилар. Исо уларни алоҳида Ўзи билан Бейт-Сайда шаҳри яқинидаги саҳро жойга олиб борди. ¹¹ Аммо халқ буни билгач, Унинг кетидан эргашди. Исо уларни қабул қилиб, улар билан Худонинг Шоҳлиги ҳақида суҳбатлашди ва шифога муҳтож бўлганларни шифолади. ¹² Кун эса кечга оғиб борар эди. Ўн икки шогирди Исонинг олдига келиб, Унга: “Халқнинг кетишига рухсат бер, токи улар атрофдаги овулу қишлоқларга бориб озиқ-овқатларини топишсин ва тунашсин. Чунки биз бу ерда саҳро жойдамиз”,- дедилар. ¹³ Лекин Исо уларга: “Сизлар уларга овқат беринглар!”- деб айтди. Улар эса: “Бешта нон ва иккита балиқдан бошқа ҳеч нарсамиз йўқ-ку. Бориб ҳамма одамга овқат сотиб олайликми?”- дедилар. ¹⁴ Чунки у ерда тахминан беш мингта эркак бор эди. Аммо Исо Ўз шогирдларига: “Уларни ҳар қаторга элликтадан қилиб ўтқазинглар”,- деди. ¹⁵ Шогирдлари эса худди шундай қилиб, ҳаммани ўтқазишди. ¹⁶ Шунда Исо бешта нон билан иккита балиқни олиб, осмонга қараб уларни дуо қилди. Сўнг уларни ушатиб, халққа тарқатиш учун шогирдларига берди. ¹⁷ Шундай қилиб, улар едилар ва ҳаммалари тўйдилар. Улардан ортиб қолган бурдаларни териб олганларида, ўн икки сават чиқди. ¹⁸ Бир куни Исо ёлғиз Ўзи ибодат қилаётган эди, Унинг шогирдлари У билан бирга эдилар. Исо эса улардан: “Халқ Мени ким, деб ҳисоблайди?”- деб сўради. ¹⁹ Улар жавобан дедилар: “Яҳё Чўмдирувчи, деб ҳисоблайдилар, баъзилари эса: Элийаҳ пайғамбар, бошқалари эса: Қадимги пайғамбарлардан бири тирилган,- деб айтадилар”. ²⁰ Шунда Исо улардан: “Сизларчи, Мени ким, деб ҳисоблайсизлар?”- деб сўради. Петъёр эса жавоб бериб: “Сен – Худонинг Масиҳисан!”- деди. ²¹ Лекин Исо буларни ҳеч кимга айтмасликни уларга қатъий буюриб деди: ²² “Инсон Ўғли кўп азоб чекиши, оқсоқоллар, олий руҳонийлар ҳамда уламолар томонидан рад қилиниши ва ўлдирилиши, учинчи куни эса тирилиши керак”. ²³ Кейин барча одамларга деди: “Агар ким Менинг ортимдан юришни хоҳласа, ўзидан воз кечсин ва ҳар куни ўз хочини кўтариб, Менга эргашсин. ²⁴ Чунки ўз жонини сақлаб қолмоқчи бўладиган ҳар бир кимса уни йўқотади. Мен учун жонини йўқотадиган ҳар бир кимса уни сақлаб қолади. ²⁵ Зеро агар инсон бутун дунёни эгаллаб олса-ю, лекин ўзини йўқотса ёки ўзига зарар етказса, бундан унга нима фойда? ²⁶ Чунки ким Мендан ва Менинг сўзларимдан уялса, Инсон Ўғли Ўзининг ҳамда Отасининг ва муқаддас фаришталарнинг шуҳрати билан келганида, ундан ҳам уялади. ²⁷ Сизларга ҳақиқатан айтяпманки: бу ерда турганларнинг баъзилари ўлимни кўришдан олдин Худонинг Шоҳлигини кўрадилар”. ²⁸ Шу сўзларни айтганидан кейин орадан саккиз кун ўтгач, Исо Петъёр, Юҳанно ва Ёқубни олиб, ибодат қилиш учун тоққа чиқди. ²⁹ У ибодат қилаётганида, Унинг юзининг кўриниши ўзгарди ва Унинг кийимлари оппоқ бўлиб порлади. ³⁰ Мана, икки киши Исо билан суҳбатлашиб турар эди. Булар Мусо ва Элийаҳ эди. ³¹ Улар шуҳратда намоён бўлиб, Исонинг Йерусалимда бажо келтириши керак бўлган иши, яъни дунёни тарк этиши ҳақида гаплашар эдилар. ³² Петъёр ва у билан бирга бўлганларни эса уйқу босган эди. Лекин уйғониб, Исонинг шуҳратини ва У билан бирга турган икки кишини кўрдилар. ³³ Ўшалар Исодан узоқлашиб кетаётганларида, Петъёр Исога деди: “Устоз, биз учун бу жой жуда соз экан! Қани, биз учта чайла қурайлик – бириси Сенга, бириси Мусога, бириси Элийаҳга...” Аммо у нимани сўзлаётганини ўзи билмас эди. ³⁴ Ҳали у гапираётганида, бир булут пайдо бўлиб, уларни сояси билан қоплади. Улар булутнинг ичига кирганларида, қўрқувга тушдилар. ³⁵ Булут ичидан: “Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Унга қулоқ солинглар”,- деган садо келди. ³⁶ Бу садо келгач, Исонинг ёлғиз Ўзи қолди. Шогирдлари эса ўша кунларда кўрганларини яшириб, бу ҳақида ҳеч кимга айтмадилар. ³⁷ Эртаси куни улар тоғдан тушиб келганларида, Исони катта оломон кутиб олди. ³⁸ Шу пайтда халқ орасидан бир киши бақириб деди: “Устоз! Сендан ўтиниб сўрайман, менинг ўғлимга қарагин, у менинг ягона болам. ³⁹ Ёвуз руҳ уни тутиб олади ва у бирданига бақириб юборади. Ёвуз руҳ боланинг оғзидан кўпиги чиққунича унга азоб беради ва уни қаттиқ қийнаб, ундан зўрға кетади. ⁴⁰ Мен Сенинг шогирдларингдан ёвуз руҳни қувишларини илтимос қилдим, лекин улар эплай олмадилар”. ⁴¹ Исо эса жавоб бериб деди: “Эҳ, имонсиз ва бузуқ авлод! Қачонгача сизлар билан бирга бўламан? Қачонгача сизларга чидайман? Ўғлингни бу ерга олиб кел!” ⁴² Ўсмир ҳали келаётган эди, жин уни ерга ағнатиб ура бошлади. Лекин Исо нопок руҳга тақиқлаб, ўсмирни шифолади ва уни отасига топширди. ⁴³ Уларнинг ҳаммаси Худонинг буюклигига ҳайрон қолдилар. Улар ҳали Исонинг қилаётган ҳамма ишларидан ҳайратланаётганларида, У Ўз шогирдларига деди: ⁴⁴ “Ушбу сўзларимни қулоқларингизга қуйиб олинглар! Инсон Ўғли одамлар қўлига топширилади”. ⁴⁵ Лекин улар бу сўзни тушунмадилар. Бу сўз улардан яширин бўлгани учун улар уни англамадилар, аммо Исодан бу сўз ҳақида сўрашга қўрқар эдилар. ⁴⁶ Шундан сўнг уларнинг орасида: “Биздан энг буюгимиз ким?”- деган баҳслашув пайдо бўлди. ⁴⁷ Исо эса уларнинг юрагидаги фикрларини билиб, бир болани олиб Ўзининг ёнига турғизиб қўйди ⁴⁸ ва уларга деди: “Ким шундай болани Менинг номимдан қабул қилса, Мени қабул қилади. Ким Мени қабул қилса, Мени Юборганни қабул қилади. Зеро сизларнинг орангизда ким энг кичик бўлса, у буюк бўлади”. ⁴⁹ Шу орада Юҳанно деди: “Устоз! Сенинг номингдан жинларни қуваётган бир одамни кўрдик ва унга буни ман этдик, чунки у биз билан бирга юрмайди”. ⁵⁰ Исо эса унга: “Ман қилманглар, чунки ким сизларга қарши бўлмаса, у сизлар томондадир”,- деди. ⁵¹ Исонинг дунёдан олиниш кунлари яқинлашганида, У Йерусалимга боришга қатъий қарор қилди. ⁵² Ўшанда Ўзидан олдин хабарчиларни юборди. Улар бориб, Исо келишига тайёргарлик кўриш учун Самариянинг бир қишлоғига кирдилар. ⁵³ Лекин самарияликлар Уни қабул қилмадилар, чунки Исонинг кўриниши Йерусалимга бораётган кишиникидай эди. ⁵⁴ Унинг шогирдлари Ёқуб ва Юҳанно буни кўриб: “Ҳазрат! Биз Элийаҳ пайғамбар қилганидек, осмондан олов тушишини ва уларни йўқ қилишини буюришимизни истайсанми?”- дедилар. ⁵⁵ Лекин Исо бурилиб, уларга тақиқлаб деди: “Сизлар қандай руҳда эканлигингизни билмайсизлар! ⁵⁶ Чунки Инсон Ўғли одамларнинг жонини ҳалок қилиш учун эмас, балки қутқариш учун келган”. Шунда улар бошқа қишлоққа кетдилар. ⁵⁷ Бундан кейин улар ўз йўлларида кетаётганларида, кимдир Исога: “Ҳазратим! Сен қаерга бормасанг ҳам, мен Сенга эргашаман”,- деди. ⁵⁸ Исо эса унга: “Тулкиларнинг уялари, осмондаги қушларнинг инлари бор. Лекин Инсон Ўғлининг бош қўядиган жойи йўқ”,- деди. ⁵⁹ Сўнгра Исо бошқасига: “Менинг орқамдан эргаш!”- деб айтди. У эса жавобан: “Ҳазрат! Олдин бориб отамни кўмиб келишга ижозат бер”,- деди. ⁶⁰ Исо унга: “Ўликларга ўз ўликларини кўмишларини қўйиб бер. Сен эса бориб, Худонинг Шоҳлигини воизлик қилгин”,- деди. ⁶¹ Кейин яна бошқаси: “Ҳазратим! Мен Сенга эргашаман. Фақат олдин бориб, уйдагилар билан хайрлашишимга ижозат бер”,- деди. ⁶² Исо эса унга: “Қўллари билан омочни тутиб, орқасига қараган ҳеч ким Худонинг Шоҳлигига лойиқ эмасдир”,- деди.