20 ¹ Кўп ўтмай, ўша кунларнинг бирида Исо маъбадда халққа таълим бериб, Хушхабарни воизлик қилаётганида, олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар унинг олдига келиб, ² Унга шундай дедилар: “Бизга айт-чи, Сен бу ишларни қандай ҳокимият билан қиляпсан? Сенга бу ҳокимиятни ким берган?” ³ Исо эса уларга жавобан деди: “Мен ҳам сизлардан бир нарсани сўрайман, Менга айтинглар-чи: ⁴ Яҳёнинг чўмдириши Осмондан эдими, ёки инсонларданми?” ⁵ Улар эса ўзаро мулоҳаза қилиб шундай дедилар: “Агар Осмондан десак, У: Унда нима учун Яҳёга ишонмадингизлар?- дейди. ⁶ Лекин агар инсонлардан десак, бутун халқ бизни тошбўрон қилади, чунки улар Яҳёнинг пайғамбар эканлигига аминдирлар”. ⁷ Шунда улар: “Қаерданлигини билмаймиз”,- деб жавоб бердилар. ⁸ Исо эса уларга деди: “Мен ҳам бу ишларни қандай ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтмайман”. ⁹ Кейин У халққа шундай масални сўзлай бошлади: “Бир одам узумзор ўтқазиб, уни боғбонларга топшириб, ўзи узоқ вақтга бошқа юртга кетди. ¹⁰ Вақти келганида, у боғбонлар олдига бир қулини юборди, токи улар узумзор ҳосилидан унга берсинлар. Лекин боғбонлар уни уриб, қуруқ қайтариб юбордилар. ¹¹ Шунда у яна бошқа қулини юборди. Лекин уни ҳам уриб, ҳақорат қилиб, қуруқ қайтариб юбордилар. ¹² У яна учинчисини юборди, аммо улар уни ҳам ярадор қилиб, қувиб юбордилар. ¹³ Шунда узумзор эгаси деди: Нима қилсам экан? Севимли ўғлимни юбора қолай. Улар уни кўрганларида, балки уни ҳурмат қилишар. ¹⁴ Лекин боғбонлар ўғлини кўрганларида, ўзаро мулоҳаза қилиб: Бу меросхўр! Уни ўлдирамиз, ўшанда унинг мероси бизники бўлади,- дедилар. ¹⁵ Шундай қилиб, ўғлини узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдирдилар. Узумзор эгаси уларни нима қилар экан? ¹⁶ У келиб ўша боғбонларни қириб ташлайди, узумзорни эса бошқаларга топширади”. Буни эшитганлар: “Худо асрасин!”- деб айтдилар. ¹⁷ Исо эса уларга қараб деди: “Унда: Қурувчилар рад этган тош бурчакнинг асосий тоши бўлди,- деб ёзилган оятнинг маъноси нима? ¹⁸ Бу тошга йиқилган ҳар бир киши парчаланиб кетади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб ташлайди”. ¹⁹ Олий руҳонийлар ва уламолар Исонинг бу масални улар ҳақида айтганини тушуниб, шу вақтнинг ўзида Уни қўлга олмоқчи бўлдилар, лекин халқдан қўрқдилар. ²⁰ Шунинг учун улар Исони кузатиб, Унинг олдига ўзларини художўй қилиб кўрсатувчи маккор одамларни юбордилар, токи улар Исони ҳокимнинг қўлига ва ҳукмига топшириш учун Унинг айтаётган бирон сўзида Уни тузоққа илинтирсинлар. ²¹ Шундай қилиб, улар Исодан: “Устоз! Биз биламизки, Сен тўғри сўзлайсан ва таълим берасан, ҳеч кимга юз-хотирчилик қилмасдан, Худонинг йўлини ҳақиқатда ўргатасан. ²² Императорга солиқ тўлаш биз учун жоизми ёки йўқми?”- деб сўрадилар. ²³ Лекин Исо уларнинг маккорлигини англаб, уларга деди: “Нима учун Мени васвасага соляпсизлар? ²⁴ Менга бир динорни кўрсатинглар-чи! Ундаги сурат ва ёзув кимники?” Улар эса: “Императорники”,- деб жавоб бердилар. ²⁵ Исо уларга: “Унда императорникини императорга, Худоникини Худога беринглар”,- деди. ²⁶ Шундай қилиб, улар Исонинг халқ олдида айтган биронта сўзида Уни тузоққа илинтира олмасдан, Унинг жавобидан ҳайрон қолиб, жим бўлдилар. ²⁷ Сўнг тирилиш бўлишини рад этадиган саддуқийлардан баъзилари келиб, Исога шундай дедилар: ²⁸ “Устоз! Мусо бизга: Агар хотини бор одам фарзандсиз ўлиб кетса, унда укаси унинг хотинини олиб, ўз акасининг зурриётини тикласин,- деб ёзиб қолдирган. ²⁹ Шундай қилиб, етти ака-ука бор эди. Биринчиси уйланиб, фарзандсиз ўлди. ³⁰ Иккинчиси ўша хотинни олиб, фарзандсиз ўлди. ³¹ Шунингдек, учинчиси ҳам, ҳатто еттинчисигача ҳаммаси ўша хотинни олиб, фарзандсиз ўлдилар. ³² Ҳаммасидан сўнг ўша хотин ҳам ўлди. ³³ Хўш, тирилишда у қайси бирининг хотини бўлади? Чунки еттовлари ҳам уни хотинликка олган эдилар-ку?!” ³⁴ Исо уларга жавоб бериб деди: “Бу дунёнинг одамлари уйланадилар ва эрга тегадилар. ³⁵ Лекин у дунёга ҳамда ўликлардан тирилишга сазовор бўлганлар эса уйланмайдилар, эрга ҳам тегмайдилар. ³⁶ Улар энди ўла олмайдилар, чунки улар фаришталардек бўладилар. Улар тирилиш ўғиллари бўлиб, Худонинг ўғилларидир. ³⁷ Мусонинг ўзи ҳам ёнаётган бута ёнида Раббийни “Иброҳимнинг Худоси, Исҳоқнинг Худоси ва Ёқубнинг Худоси”, деб атаб, ўликларнинг тирилишини кўрсатган эди. ³⁸ Худо эса ўликларнинг эмас, балки тирикларнинг Худосидир, чунки Унда ҳамма тирикдир”. ³⁹ Бунга жавобан уламолардан баъзилари: “Устоз, Сен яхши айтдинг”,- дедилар. ⁴⁰ Бундан сўнг Исога бирон савол беришга ботина олмадилар. ⁴¹ Исо эса уларга деди: “Қандай қилиб Масиҳни Довуднинг ўғли дейишади? ⁴² Мана, Довуднинг ўзи Санолар китобида айтмоқда: Раббий менинг Раббимга айтди: ⁴³ “Душманларингни оёқларинг остига йиқитмагунимча, Сен Менинг ўнг томонимда ўтириб тургин”. ⁴⁴ Шундай қилиб, Довуд Масиҳни Раббим, деб атаган бўлса, қандай қилиб Масиҳ унинг ўғли бўлади?” ⁴⁵ Сўнг бутун халқ Уни тинглаб турганида, Исо шогирдларига деди: ⁴⁶ “Узун кийимлар кийиб юришни, бозор майдонида олқиш олишни, синагогаларда юқори ўринда ва зиёфатларда тўрда ўтиришни яхши кўрадиган уламолардан эҳтиёт бўлинглар! ⁴⁷ Улар беваларнинг уй-жойларини шилиб, риёкорлик билан узоқ ибодат қиладилар. Улар оғирроқ ҳукмга дучор бўладилар”.