14 ¹ Бир шаббат куни Исо фарзий бошлиқларидан бирининг уйига зиёфатга борди. Улар эса Уни кузатиб турар эдилар. ² Исонинг олдида истисқо касаллигидан шишиб юрган бир одам ҳозир бўлди. ³ Исо эса қонуншунослару фарзийлардан: “Шаббат куни одамни даволаш жоизми?”- деб сўради. ⁴ Улар эса индамадилар. Шунда Исо ўша кишига тегиб, уни шифолади ва жўнатиб юборди. ⁵ Сўнг уларга: “Сизлардан кимнингдир эшаги ёки ҳўкизи чуқурга тушиб кетса, у шаббат куни бўлса ҳам, уни дарҳол чиқариб олмасмиди?”- деди. ⁶ Улар эса Унга бирон жавоб бера олмадилар. ⁷ Шу орада меҳмонлар тўрга ўтиришга интилаётганларини пайқагач, Исо уларга бир масални айтиб берди: ⁸ “Сен бировнинг никоҳ тўйига чақирилган бўлсанг, тўрга чиқиб ўтирма, токи таклиф этилганлар орасида сендан эътиборлироғи чиқиб қолмасин ⁹ ва икковингизни чақирган мезбон келиб сенга: Бу ўринни унга бер,- деб айтмасин. Ўшанда сен уялиб, пойгакда ўтиришга мажбур бўласан. ¹⁰ Лекин сен чақирилган бўлсанг, келиб пойгакда ўтиргин, токи сени чақирган мезбон келиб, сенга: Дўстим, илтимос тўрга чиққин,- деб айтсин. Шунда сен бошқа меҳмонлар олдида ҳурмат қозонасан. ¹¹ Чунки кимки ўзини юксалтирса, пасайтирилади. Ўзини паст олган эса юксалтирилади”. ¹² Сўнг Исо Ўзини чақирган одамга деди: “Тушлик ёки кечки зиёфат қилганингда, дўстларингни, ака-укаларингни, қариндошларингни ва бой қўшниларингни таклиф қилма, токи улар ҳам сени чақириб, сен ўз мукофотингни олиб қолмагин. ¹³ Лекин зиёфат қилганингда, қашшоқ, майиб, шол ва кўрларни чақиргин. ¹⁴ Улар сенга қайтара олмаганлари учун сен бахтли бўласан, чунки сен ҳақ одамларнинг тирилишида мукофотингни оласан”. ¹⁵ Исо билан бирга дастурхон атрофида ёнбошлаганлардан бири буни эшитгач, Унга: “Худонинг Шоҳлигида нон ейдиган киши бахтлидир!”- деди. ¹⁶ Исо эса унга деди: “Бир одам кечки зиёфатга катта дастурхон тайёрлаб, кўпларни чақирди. ¹⁷ Кечки зиёфат вақти келгач: Келинглар, дастурхон тайёр бўлди,- деб меҳмонларга айтмоқ учун қулини юборди. ¹⁸ Шунда ҳаммалари келишиб олгандек, узр сўрай бошладилар. Биринчиси у одамга: Мен ер сотиб олдим, бориб уни кўришим керак. Илтимос, мени кечиринг,- деди. ¹⁹ Бошқаси эса: Мен беш жуфт ҳўкиз сотиб олдим, уларни синагани боряпман. Илтимос, мени кечиринг,- деди. ²⁰ Яна бошқаси: Мен уйландим, шунинг учун кела олмайман,- деди. ²¹ Қул қайтиб келиб, хўжайинига булар ҳақида хабар берди. Шунда уй эгаси ғазабланиб, ўз қулига: Тур, шаҳарнинг катта ва тор кўчаларига тез бориб, қашшоқ, майиб, шол ва кўрларни бу ерга олиб кел,- деди. ²² Сўнгра қул: Хўжайин, сиз буюрганингиздай қилдим, лекин ҳали бўш жой бор,- деди. ²³ Шунда хўжайин қулига: Менинг уйим тўлиши учун йўл ва сўқмоқларга бор, одамларни келишга ишонтир,- деди. ²⁴ Чунки сизларга айтаманки, ўша чақирилган одамлардан бирортаси ҳам зиёфатимдан татиб кўрмайди”. ²⁵ Халқнинг кўпчилиги Исо билан бирга борар экан, У ўгирилиб уларга деди: ²⁶ “Агар ким Менинг олдимга келса ва ўзининг ота-онаси, хотини, болалари, ака-укаси, опа-сингиллари, ҳатто ўз ҳаётидан ҳам нафратланмаса, у Менинг шогирдим бўла олмайди. ²⁷ Кимки Менинг орқамдан бориб, ўз хочини кўтариб олмаса, Менинг шогирдим бўла олмайди. ²⁸ Масалан, сизлардан бирортангиз минора қурмоқчи бўлса, уни тугатиш учун унинг нарсаси етарлими, деб олдиндан қийматини ҳисоблаб чиқмайдими? ²⁹ Акс ҳолда, у пойдевор солиб, минорани тугата олмаса, шунда буни кўрганларнинг барчаси: ³⁰ Бу одам қуришни бошлади-ю тугата олмади,- деб уни масхара қиладилар. ³¹ Ёки қайси бир подшоҳ бошқа бир подшоҳга қарши урушга бораётиб, ўзимнинг ўн минг аскарим билан йигирма минг аскарга қарши чиқишга қодирманми, деб олдиндан ўтириб маслаҳатлашмас экан? ³² Акс ҳолда, душман ҳали узоқдалигидаёқ, унинг олдига элчи юбориб, сулҳ тузади. ³³ Шундай қилиб, сизларнинг ҳар бирингиз ўзингизда бор бўлган ҳамма нарсадан кечмасангизлар, Менинг шогирдим бўла олмайсизлар. ³⁴ Туз – яхши нарса. Лекин туз ўз кучини йўқотса, уни қандай тузатиш мумкин? ³⁵ Ерга ҳам, гўнгга ҳам ярамайди. Уни ахлатга ташлаб юборадилар. Кимнинг эшитишга қулоғи бўлса, эшитсин!”