8 ¹ Унга Эфрайимнинг одамлари: “Нима учун сен бундай қилдинг? Мидианликлар билан жанг қилгани бораётганингда бизни чақирмадинг?”- дедилар. Шундай деб, у билан жуда баҳслашдилар. ² Гидъўн уларга жавоб бериб деди: “Сизлар ҳозир қилган иш каби мен бирор иш қилдимми? Узумни Абиэзер терганидан кўра Эфрайим йиғиб олгани яхшироқ эмасми? ³ Мидиан ҳокимлари Ореб ва Зибни Худо сизларнинг қўлларингизга топширди, мен сизлар қилганингиз каби нима ҳам қила олар эдим?” У уларга шундай деганидан сўнг уларнинг руҳи унга нисбатан тинчланди. ⁴ Сўнг Гидъўн ва у билан бирга бўлган уч юз киши Йорданга келиб, ундан ўтишди.Улар душманларни таъқиб қилиб, жуда толиққан эдилар. ⁵ У Суккот аҳолисига: “Менинг ортимдан келаётган халққа нон беринглар. Улар толиқдилар, мен эса Мидиан подшоҳлари Зебаҳ ва Тсалмунони таъқиб қиляпман”,- деди. ⁶ Суккотнинг ҳокимлари: “Зебаҳ ва Тсалмунонинг қўллари аллақачон сенинг қўлингдамики, биз сенинг қўшинингга нон берайлик?”- дедилар. ⁷ Шунда Гидъўн: “Шундай деганларинг учун, Раббий Зебаҳ ва Тсалмунони менинг қўлимга топширганида, мен таналарингизни саҳро тиканлари ва янчувчи тишли тахталар билан ёриб ташлайман”,- деди. ⁸ У ердан Пенуэлга бориб, унинг аҳолисига худди шу сўзларни айтди. Пенуэлнинг аҳолиси ҳам унга Суккот аҳолиси каби жавоб бердилар. ⁹ У Пенуэл аҳолисига ҳам: “Мен тинчликда қайтганимда, мана шу минорани бузиб ташлайман”,- деди. ¹⁰ Зебаҳ ва Тсалмуно Каркорда эдилар. Шарқ аҳолисининг бор қўшинидан қолган ўн беш мингга яқин қўшин улар билан бирга эди. Қилич яланғочлайдиган юз йигирма минг киши эса қулаган эди. ¹¹ Гидъўн Нобаҳ ва Йогбеҳаҳдан шарқ томонда чодирларда яшовчиларнинг олдига борди ва қўшин беғам турганида, қўшинни қириб ташлади. ¹² Шунда Зебаҳ ва Тсалмуно қочиб кетдилар. У уларнинг ортидан қувиб, Мидианнинг иккала подшоҳини, Зебаҳ ва Тсалмунони тутиб олди ва бор қўшинни саросимага солди. ¹³ Сўнг Йоаш ўғли Гидъўн Херес тепалигидаги жангдан қайтди. ¹⁴ У Суккот аҳолисидан бир йигитни тутиб олди ва ундан сўраб-суриштирди. У Суккот ҳокимлари ва оқсоқолларини ― етмиш етти нафар кишини ёзиб берди. ¹⁵ Шунда Гедъўн Суккот аҳолисига келиб деди: “Мана Зебаҳ ва Тсалмуно! Улар учун сизлар: "Зебаҳ ва Тсалмунонинг қўллари аллақачон сенинг қўлингдамики, биз сенинг толиққан одамларингга нон берайлик?"- деб, менинг устимдан кулган эдингизлар. ¹⁶ У шаҳарнинг оқсоқолларини олди ва саҳро тиканлари ҳамда янчувчи тишли тахталар олиб, улар билан Суккот аҳолисини жазолади. ¹⁷ Пенуэл минорасини ҳам бузиб ташлади, шаҳарнинг аҳолисини эса қириб ташлади. ¹⁸ Сўнгра Зебаҳ ва Тсалмунога: “Сизлар Табўрда ўлдирган одамлар қанақа эдилар?”- деди. Улар: “Улар сен каби эдилар, ҳар бири подшоҳнинг ўғлига ўхшар эди”,- дедилар. ¹⁹ Шунда у: “Улар менинг биродарларим, менинг онамнинг ўғиллари эдилар. Раббий тирик! Агар сизлар уларни тирик қолдирганларингизда эди, мен сизларни ўлдирмаган бўлар эдим”,- деди. ²⁰ У ўзининг тўнғичи Йетерга: “Тур, уларни ўлдир”,- деди. Лекин ўсмир қиличини чиқармади, зеро у қўрқди, чунки у ҳали ёш эди. ²¹ Зебаҳ ва Тсалмуно: “Ўзинг туриб бизни ўлдир, чунки одамнинг кучи ўзига хос”,- дедилар. Гидъўн туриб, Зебаҳ ҳамда Тсалмунони ўлдирди ва уларнинг туяларининг бўйинларида бўлган шодаларни олди. ²² Исроилликлар Гидъўнга: “Сен, сенинг ўғлинг, сенинг ўғлингнинг ўғли бизнинг устимиздан ҳукмронлик қилгин, чунки сен бизни мидианликларнинг қўлидан халос этдинг”,- дедилар. ²³ Гидъўн уларга: “Мен ҳам сизларнинг устингиздан ҳукмронлик қилмайман, менинг ўғлим ҳам сизларнинг устингиздан ҳукмронлик қилмайди. Раббий сизларнинг устингиздан ҳукмронлик қилсин”,- деди. ²⁴ Гидъўн уларга яна деди: “Сизлардан бир нарсани сўрайман, менга ҳар бирингиз ўз ўлжангиздан биттадан сирға беринглар. (Зеро душманларда кўплаб олтин сирғалар бор эди, чунки улар исмоилликлар эдилар). ²⁵ Улар: “Берамиз”,- дедилар. Улар кийимларни ёйдилар ва ҳар бири у ерга ўз ўлжасидан биттадан сирға ташладилар. ²⁶ У сўраб олган олтин сирғаларнинг вазни бир минг етти юз шеқел олтин эди. Бу Мидиан подшоҳларида бўлган қирмизи кийимлар, тугмалар, шодалардан ташқари ҳамда уларнинг туяларининг бўйинларида бўлган олтин занжирлардан ташқари эди. ²⁷ Гидъўн булардан эфод ясади ва уни ўз шаҳрига, Ўфраҳга қўйди. Исроилликларнинг ҳаммаси ўша ерга унинг ортидан зинокорона бора бошладилар. Бу Гидъўн ҳамда унинг хонадони учун тўр бўлди. ²⁸ Шундай қилиб, мидианликлар Исроил ўғиллари қаршисида бўйсундилар ва бошқа бошларини кўтармадилар. Шунда Гидъўннинг кунларида ер қирқ йил ором олди. ²⁹ Йоашнинг ўғли Йеруббаал бориб, ўз уйида яшади. ³⁰ Гидъўннинг ўз пушти камаридан келиб чиққан етмиш нафар ўғли бор эди, чунки унинг хотини кўп эди. ³¹ Шунингдек, Шеқемда яшаган чўриси унга ўғил туғиб берди ва у уни Абумалек, деб атади. ³² Йоашнинг ўғли Гидъўн ўта кекса ёшда оламдан ўтди ва Абиэзернинг Ўфраҳдаги отаси Йоашнинг мақбарасида дафн этилди. ³³ Гидъўн ўлганида, Исроил ўғиллари яна Баалнинг ортидан зинокорона юра бошладилар ва ўзларига Баал-беритни худо қилдилар. ³⁴ Исроилнинг ўғиллари уларни атрофларидаги барча душманларидан халос қилган ўз Раббий Худосини ёдга олмадилар. ³⁵ Йеруббаал, яъни Гидъўннинг уйига ҳам, у Исроилга қилган барча яхшиликлари учун яхшилик қилмадилар.