6 ¹ Исроил ўғиллари яна Раббий нигоҳида ёвуз нарсаларни қила бошладилар ва Раббий уларни етти йилга мидианликларнинг қўлларига топширди. ² Мидианликларнинг қўли эса Исроилнинг устида оғир эди. Исроил ўғиллари мидианликлардан ҳимояланиш учун тоғларда даралар, ғорлар ва мустаҳкамланган жойлар қилдилар. ³ Исроил экин экканида, мидианликлар, амалеқликлар ва шарқнинг аҳолиси келиб, уларнинг ерларида юрар, ⁴ ўз қароргоҳларини қурар, Ғазогача ернинг ҳосилларини битирар ва Исроилда озиқланиш учун қўйни ҳам, ҳўкизни ҳам, эшакни ҳам қолдирмас эдилар. ⁵ Чунки улар ўз чорвалару чодирлари билан келиб, чигиртка каби кўп сонли бўлиб келар эдилар. Уларнинг ўзлари ва уларнинг туяларининг сон-саноғи йўқ эди. Улар Исроил ерини бўм-бўш қилиш учун унда юрар эдилар. ⁶ Исроил мидианликлар туфайли жуда қашшоқлашди. Шунда Исроил ўғиллари Раббийга фарёд қилдилар. ⁷ Исроил ўғиллари Раббийга мидианликлардан фарёд қилганларида, ⁸ Раббий Исроил ўғилларига пайғамбарни юборди ва уларга деди: “Исроилнинг Раббий Худоси шундай дейди: Мен сизларни Мисрдан олиб чиқдим, сизларни қуллик уйидан олиб чиқдим. ⁹ Сизларни мисрликларнинг қўлидан ва сизларни эзганларнинг қўлидан халос қилдим. Мен уларни олдингиздан қувиб юбориб, уларнинг ерларини сизларга бердим, ¹⁰ ва сизларга: Мен – сизларнинг Раббий Худойингизман. Сизлар амўрликларнинг ерида яшаб, уларнинг худоларини эҳтиром қилманглар,- дедим. Лекин сизлар Менинг овозимга қулоқ солмадингизлар”. ¹¹ Сўнг Раббийнинг фариштаси келиб, Ўфраҳда Абиэзернинг авлоди Йоашга тегишли бўлган эман остида ўтирди. Унинг ўғли Гидъўн эса мидианликлардан яшириниш учун исканжада буғдойни уриб чиқараётган эди. ¹² Унга Раббийнинг фариштаси намоён бўлди ва унга: “Раббий сен билан бирга, эй, кучли паҳлавон!”- деди. ¹³ Гидъўн унга: “Эгам менинг! Агар Раббий биз билан бўлса, нима учун буларнинг ҳаммаси бошимизга тушди? Бизнинг оталаримиз: "Раббий бизни Мисрдан олиб чиқди", деб айтиб берган Унинг барча мўъжизалари қани? Эндиликда Раббий бизни тарк этди ва бизни мидианликларнинг қўлларига топширди”,- деди. ¹⁴ Раббий унга қараб деди: “Шу кучинг билан бориб, Исроилни мидианликларнинг қўлларидан халос қилгин. Мен сени юборяпман”. ¹⁵ У: “Ё, Раббий! Мен Исроилни қандай қилиб халос қиламан? Мана, менинг авлодим Манашеҳнинг қабиласида энг қашшоғи, мен ҳам отамнинг уйида энг кичигиман”,- деди унга. ¹⁶ Раббий унга: “Мен сен билан бирга бўламан. Сен мидианликларни бир кишини енггандек енгасан”,- деди. ¹⁷ Гидъўн эса Унга деди: “Агар мен Сенинг нигоҳларингда иноят топган бўлсам, унда Сен мен билан суҳбатлашаётганинг ҳақида менга аломат бергин: ¹⁸ мен Сенинг олдингга келмагунимча ва ўз туҳфамни келтириб Сенга тақдим қилмагунимча, шу ердан кетма”. У: “Мана, келгунингча тураман”,- деди. ¹⁹ Гидъўн бориб, улоқчани сўйди ва бир эфа ундан ачитқисиз нон тайёрлади. Гўштни саватга солди, шўрвани хумчага қуйди ва эман остига олиб келиб, фариштага тақдим этди. ²⁰ Худонинг фариштаси унга: “Гўшт ва ачитқисиз нонни олиб, мана бу тошнинг устига қўйгин, сўнг шўрвани устига тўккин”,- деди. У худди шундай қилди. ²¹ Раббийнинг фариштаси қўлида бўлган таёғининг учини чўзиб, гўшт ва ачитқисиз нонга теккизди. Шунда тошдан олов чиқиб, гўшт ва ачитқисиз нонни еб юборди. Раббийнинг фариштаси эса унинг кўзидан ғойиб бўлди. ²² Гидъўн эса бу Раббийнинг фариштаси эканини кўриб: “Ҳолимга вой, ё, Раббий Худо! Чунки мен Раббийнинг фариштаси билан юзма юз кўришдим”,- деди. ²³ Раббий унга: “Сенга тинчлик бўлсин! Қўрқма, ўлмайсан”,- деди. ²⁴ Ўша жойда Гидъўн Раббийга қурбонгоҳ қурди ва уни Йаҳвеҳ Шалом, деб атади. У ҳозирги кунгача Абиэзернинг Ўфраҳидадир. ²⁵ Ўша тунда Раббий унга деди: “Отангнинг подасидан бир бузоқ ва етти ёшли бошқа бир бузоқни ол. Отангникида бўлган Баалнинг қурбонгоҳини эса бузиб ташла, унинг ёнидаги Аштаротнинг санамини парчалаб ташла. ²⁶ Сўнг мана шу қоянинг чўққисида қоидаси бўйича ўз Раббий Худойингга қурбонгоҳ қургин ва иккинчи бузоқни олиб, сен кесиб ташлайдиган Аштаротнинг дарахт ўтинларида тамоман ёндириш қурбонлигига келтир”. ²⁷ Гидъўн ўз қулларидан ўн кишини олди ва Раббий айтганидек қилди. Лекин буни кундузи қилишга отасининг хонадонидагилари ва шаҳар аҳолисидан қўрққани туфайли тунда қилди. ²⁸ Эрталаб шаҳар аҳолиси турди ва, мана, Баалнинг қурбонгоҳи бузиб ташланган, унинг ёнидаги Аштарот парчалаб ташланган ва янги ўрнатилган қурбонгоҳда иккинчи бузоқ тамоман ёндириш қурбонлигига келтирилган эди. ²⁹ Улар бир-бирларига: “Ким бу ишни қилди?”- дер эдилар. Изладилар, сўраб-суриштирдилар ва уларга: “Йоашнинг ўғли Гидъўн буни қилди”,- дедилар. ³⁰ Шаҳар аҳолиси Йоашга: “Ўғлингни олиб чиққин. У Баалнинг қурбонгоҳини бузиб ташлагани ва унинг ёнидаги Аштарот санамини парчалаб ташлагани учун ўлиши керак”,-дедилар. ³¹ Йоаш унинг қаршисида турганларнинг барчасига: “Баал учун сизлар курашасизларми? Уни сизлар ҳимоя қиласизларми? Ким у учун курашса, ўша одам шу тонгнинг ўзида ўлимга маҳкум қилинади. Агар у худо бўлса, ўзи учун ўзи курашсин, чунки у унинг қурбонгоҳини бузди”,- деди. ³² Шу кундан бошлаб Гидъўнни Йеруббаал, деб атай бошлади, чунки: “У унинг қурбонгоҳини бузгани учун Баалнинг ўзи у билан курашсин”,- деди. ³³ Сўнгра ҳамма мидианликлар, амолеқликлар ва шарқ аҳолиси биргаликда йиғилиб, дарёни кечиб ўтдилар ва Йезреэл водийсида қароргоҳ қурдилар. ³⁴ Гидъўнни эса Раббийнинг Руҳи қамради. У карнай чалди ва Абиэзернинг авлоди унинг ортидан боришга чақирилди. ³⁵ У Манашеҳнинг барча қабиласига элчилар юборди ва унинг ортидан боришга улар ҳам чақирилдилар. Шунингдек, Ашерга, Забулун ва Нафталига элчилар юборди. Улар эса у билан учрашгани келдилар. ³⁶ Гидъўн Худога деди: “Агар Сен, Ўзинг айтганингдек, менинг қўлим билан Исроилни халос қилсанг, ³⁷ унда аломат бер. Мана, қирқилган жунни хирмон саройида ёяман: агар шудринг фақат жунда бўлса ва бутун ер қуруқ бўлса, унда Сен айтганингдек, менинг қўлим билан Исроилни қутқаришингни билиб оламан”. ³⁸ Шундай бўлди ҳам. Эртаси куни, эрта тонгда туриб, у жунни сиқди ва жундан тўла бир пиёла шудрингни сиқиб олди. ³⁹ Гидъўн Худога яна: “Агар яна бир бора айтсам ва яна бир боргина жун билан синов ўтказсам, мендан ғазабланмагин. Энди фақат жуннинг усти қуруқ бўлсин, бутун ерда эса шудринг бўлсин”,- деди. ⁴⁰ Ўша тунда Худо худди шундай қилди: фақат жуннинг усти қуруқ бўлиб, бутун ерда эса шудринг бор эди.