7 ¹ Олий руҳоний Стефандан: “Бу шундайми?”- деб сўради. ² Лекин у жавобан деди: “Эй, эркаклару биродарлар ва оталар, тингланглар! Отамиз Иброҳим Харран шаҳрида истиқомат қилишидан олдин Месопотамияда шуҳрат Худоси унга зоҳир бўлиб, ³ унга: Ўз ерингдан, қариндошларинг орасидан чиқиб, Мен сенга кўрсатадиган ерга бор,- деб айтган эди. ⁴ Шунда у қалдийларнинг еридан чиқиб, Харранда истиқомат қилган эди. Отаси ўлганидан кейин эса Худо уни сизлар ҳозир яшаётган мана шу ерга кўчирди. ⁵ Бу ерда унга оёқ қўядиган бирор жойни мерос қилиб бермади. Бироқ у ҳали фарзандсиз бўлганида, Худо бу ерни унга ва унинг зурриётига мулк қилиб беришини ваъда қилди. ⁶ Худо унга шуни билдирган эдики: унинг зурриёти бегона ерга кўчиб келади ва тўрт юз йил давомида қулликда жабр тортади. ⁷ Лекин Мен, - деди Худо, - уларни қул қилиб олган халқни ҳукм қиламан. Бундан кейин улар у ердан чиқиб, мана шу ерда Менга хизмат қиладилар. ⁸ Сўнг Худо Иброҳимга хатна ахдини берди. У эса Исҳоқни туғиб, уни саккиз кунлигида хатна қилди. Исҳоқдан Ёқуб туғилди. Ёқубдан эса ўн икки қабиламизнинг оталари туғилдилар. ⁹ Оталар ҳасад қилиб, Юсуфни Мисрга сотдилар. Аммо Худо у билан бирга эди ¹⁰ ва уни ҳамма қайғуларидан халос қилиб, Миср подшоҳи фиръавннинг олдида унга илтифоту донолик берди. Фиръавн уни Миср давлати ва ўзининг бутун саройи устидан ҳоким қилиб қўйди. ¹¹ Ўша пайтда бутун Миср ва Канъан ерларига қаҳатчилик ва буюк қайғу келди. Оталаримиз озиқ-овқат топа олмас эдилар. ¹² Ёқуб эса Мисрда буғдой борлигини эшитиб, биринчи марта у ерга оталаримизни юборди. ¹³ Улар иккинчи марта борганларида, Юсуф акаларига ўзини маълум қилди. Шундай қилиб, Юсуфнинг авлоди фиръавнга маълум бўлди. ¹⁴ Юсуф эса акаларини юбориб, отаси Ёқубни ва етмиш беш жон бўлган бутун қариндошларини чақиртириб олди. ¹⁵ Ёқуб Мисрга кўчиб ўтди. Ўша ерда унинг ўзи ҳам, оталаримиз ҳам вафот этдилар. ¹⁶ Уларнинг жасадлари эса Шехемга келтирилиб, Иброҳим шехемлик Ҳамўрнинг ўғилларидан кумуш пулга сотиб олган қабрда дафн этилдилар. ¹⁷ Аммо Худо Иброҳимга қасам ичиб берган ваъдани бажо келтириш вақти яқинлашганида, шу халқ Мисрда ўсиб кўпаяётган эди. ¹⁸ Ўша пайтда Мисрда Юсуфни танимаган бошқа бир подшоҳ кўтарилди. ¹⁹ У авлодимизга қарши маккорлик билан муомала қилар эди. У оталаримизга зулм қилиб, уларнинг гўдаклари тирик қолмасликлари учун уларни ташлашга мажбур қилар эди. ²⁰ Шу вақтда Мусо туғилди ва у Худонинг кўзида жуда гўзал эди. У уч ой давомида отасининг уйида боқилди. ²¹ Лекин у ташлаб юборилганида, фиръавннинг қизи уни олиб, ўз ўғли каби тарбиялаб ўстирди. ²² Мусо мисрликларнинг ҳамма донолигига ўргатилган бўлиб, ўз сўзларида ва ишларида кучли эди. ²³ У қирқ ёшга тўлганида, унинг юрагига ўз биродарлари, Исроил ўғилларини кўриш нияти келди. ²⁴ Ноҳақ азобланаётган бир одамни кўриб, уни ҳимоя қилди ва мисрликни ўлдириб, у учун қасос олди. ²⁵ Худо унинг қўли орқали уларга нажот беради, деб биродарлари тушунишини у ўйлаган эди. Аммо улар тушунмадилар. ²⁶ Эртаси куни улардан баъзилари уришаётганларида, у келиб уларни ярашишга кўндириб: Сизлар – биродарсизлар-ку! Нима учун бир-бирингизга озор беряпсизлар?- деди. ²⁷ Бироқ ўз яқинига озор бераётган одам Мусони итариб ташлаб, унга: Ким сени устимиздан бошлиқ ва қози қилиб қўйди? ²⁸ Кеча мисрликни ўлдирганингдай, мени ҳам ўлдирмоқчи эмасмисан?- деди. ²⁹ Ўшанда Мусо бу сўзлардан қочиб кетди ва Мидиён ерида мусофир бўлиб юрди. У ерда ундан икки ўғил туғилди. ³⁰ Қирқ йил ўтганидан сўнг, Синай тоғининг саҳросида фаришта унга ёнаётган бутанинг оловида зоҳир бўлди. ³¹ Мусо буни кўриб, шу кўринишдан ҳайрон бўлди. У қараш учун яқинлашганида, унга Раббийнинг овози келди: ³² Мен сенинг оталарингнинг Худосиман — Иброҳим, Исҳоқ, ва Ёқубнинг Худосиман. Мусо эса титраб, қарашга ҳам журъат этмас эди. ³³ Сўнг Раббий унга деди: Оёғингдан пойафзални ечиб қўй, чунки сен турган жой – муқаддас ердир. ³⁴ Мен Мисрдаги халқимнинг қийналишини кўрдим ва уларнинг оҳ-ноласини эшитдим. Уларни халос қилиш учун тушиб келдим. Энди бор, Мен сени Мисрга юбораман. ³⁵ Одамлар: Сени ким бошлиқ ва қози қилиб қўйди?- деб рад этган ана шу Мусони Худо бутада зоҳир бўлган фаришта орқали бошлиқ ва халоскор қилиб юборди. ³⁶ Мусо уларни олиб чиқиб, Миср ерида, Қизил денгизда ҳамда қирқ йил давомида саҳрода аломату мўъжизалар яратиб юрди. ³⁷ Ўша Мусо Исроил ўғилларига: Раббий сизларнинг Худойингиз биродарларингиз орасидан сизларга мен каби бир Пайғамбарни кўтаради, Унга қулоқ солинглар,- деди. ³⁸ Ўша Мусо Синай тоғида унга гапирган фаришта билан ҳамда оталаримиз билан саҳродаги жамоатда бўлган эди. У бизга бериш учун тирик сўзларни қабул қилган эди. ³⁹ Оталаримиз эса унга бўйсунишни истамай, уни рад қилдилар ва ўз юракларини Миср томонга ўгирдилар. ⁴⁰ Улар Аҳарўнга: Бизга олдимизда борадиган худоларни ясаб бер, чунки бизни Миср еридан олиб чиққан Мусога нима бўлганини билмаймиз,- дедилар. ⁴¹ Ўша кунларда бир бузоқни ясаб, улар бутга қурбонлик келтирдилар ва ўз қўлларининг иши олдида шодландилар. ⁴² Худо эса улардан юз ўгириб, уларни осмон қўшинига сиғинишга топшириб қўйди. Пайғамбарларнинг китобида ёзилганидек: Ҳой, Исроилнинг хонадони! Қирқ йил давомида саҳрода бўлганингизда, Менга сўйилган ҳайвонлар ва қурбонликлар келтирган эдингизми? ⁴³ Сизлар Молекнинг чодирини ҳамда худойингиз Ремтаннинг юлдузини кўтариб олдингизлар ва уларга сажда қилиш учун уларнинг тасвирларини ясадингизлар. Мен эса сизларни Бобилдан ҳам нарига кўчириб юбораман. ⁴⁴ Саҳрода оталаримизнинг Гувоҳлик Чодири бор эди. Бу Чодир Мусога Гапирганнинг буюрганидек, у кўрган тасвир бўйича ясалган эди. ⁴⁵ Оталаримиз эса Иешуа билан бирга ўша Чодирни Худо оталаримизнинг ҳузуридан қувган халқларнинг ерига олиб кирдилар. Довуднинг кунларига қадар шундай эди. ⁴⁶ Довуд эса Худонинг олдида иноят топди. У: Ёқубнинг Худосига истиқоматгоҳ топа олай, деб ибодат қилган эди. ⁴⁷ Аммо Сулаймон Худога уй қурди. ⁴⁸ Лекин Тангри Таоло қўл билан ясалган маъбадларда яшамайди. Зеро пайғамбар айтганидек: ⁴⁹ Осмон – Менинг тахтим, ер эса – оёғимнинг супачасидир, сизлар Менга қандай уй қурасизлар?- дейди Раббий,- Менинг ором топишим учун қандай жой бор экан? ⁵⁰ Буларнинг барчасини Менинг қўлим яратган эмасми? ⁵¹ Эй, бўйин эгмас одамлар! Эй, юраги ва қулоқлари хатна қилинмаганлар! Оталарингиз каби сизлар ҳам ҳамиша Муқаддас Руҳга қаршилик қиласизлар. ⁵² Сизларнинг оталарингиз пайғамбарлардан қайси бирини қувғин қилмаган эдилар? Улар Ҳақнинг келишини башорат қилганларни ҳам ўлдирган эдилар. Сизлар эса энди Ўшанинг хоинлари ва қотиллари бўлдингизлар. ⁵³ Сизлар фаришталарнинг йўл-йўриғи билан Қонунни қабул қилиб, уни сақламадингизлар!” ⁵⁴ Синедрион аъзолари бу сўзларни эшитганларида, юракларида ғазабдан портлашиб, Стефанга қарши тишларини ғижирлата бошладилар. ⁵⁵ Стефан эса Муқаддас Руҳга тўлиб, осмонга қараб, Худонинг шуҳратини ва Худонинг ўнг томонида турган Исони кўриб, шундай деди: ⁵⁶ “Мана, мен очилган осмонни ва Худонинг ўнг томонида турган Инсон Ўғлини кўрмоқдаман!” ⁵⁷ Улар эса қулоқларини бекитиб, баланд овозда бақириб, яқдиллик билан Стефаннинг устига ёпирилди. ⁵⁸ Уни шаҳардан ташқарига олиб чиқиб, тошбўрон қила бошладилар. Гувоҳлар эса Шоул исмли бир йигитнинг оёқлари олдига ўз кийимларини қўйдилар. ⁵⁹ Стефанни тошбўрон қилаётганларида, у ибодат қилиб: “Ё, Раббий Исо, руҳимни қабул қилгин!”- деди. ⁶⁰ Сўнгра тиз чўкиб, баланд овоз билан хитоб қилди: “Ё, Раббий, бу гуноҳни уларга қўйма!” Шуни айтгач, у кўз юмди.