11 ¹ Яҳудияда бўлган ҳаворийлар ва биродарлар эса мажусийлар ҳам Худонинг сўзини қабул қилганларини эшитдилар. ² Шунинг учун Петъёр Йерусалимга келганида, хатна қилинганлар унга таъна қилиб: ³ “Сен хатна қилинмаган одамларнинг олдиларига боргансан ва улар билан бирга еб-ичгансан!”- дедилар. ⁴ Петъёр эса бошидан бошлаб, уларга ҳаммасини бирма-бир сўзлаб бериб деди: ⁵ “Мен Йаффо шаҳрида ибодат қилаётган эдим ва транс ҳолатига тушиб, бир ваҳий кўрдим: мана, осмондан тўрт бурчагидан туширилаётган катта матодек қандайдир идиш тушар эди ва менга тушиб келди. ⁶ Мен ичига назар солдим ва диққат билан қараб, ер юзининг тўрт оёқлиларини, ёввойи ҳайвонларини, судралувчиларини ҳамда осмон қушларини кўрдим. ⁷ Сўнгра менга: “Петъёр, тур ва сўйиб егин”, - деган овозни эшитдим. ⁸ Мен эса: “Асло, Раббий, менинг оғзимга ҳеч қачон ҳаром ёки нопок нарса кирган эмас”,- дедим. ⁹ Лекин овоз осмондан иккинчи маротаба менга жавобан деди: “Худо поклаганини сен ҳаром дема”. ¹⁰ Бу эса уч марта бўлди, сўнгра ҳаммаси осмонга кўтарилди. ¹¹ Мана, ўша заҳоти Кесариядан менга юборилган учта одам мен турган уйнинг олдида ҳозир бўлдилар. ¹² Руҳ эса менга ҳеч шубҳаланмай улар билан бирга боришимни айтди. Мана, бу олтита биродар ҳам менга ҳамроҳ бўлдилар. Шундай қилиб, биз ўша одамнинг уйига кирдик. ¹³ У эса ўз уйида тикка турган фариштани қандай кўрганини бизга баён этди. Фаришта унга: “Йаффога одамлар юбор, Петъёр, деб аталган Шимўнни чақиртир. ¹⁴ Унинг сенга айтадиган сўзлари билан ўзинг ҳамда бутун хонадонинг нажот топасизлар”,- деб айтган экан. ¹⁵ Мен гапира бошлаганимда эса, Муқаддас Руҳ бошида бизнинг устимизга тушганидай, уларнинг ҳам устларига тушди. ¹⁶ Ўшанда мен Раббийнинг: “Яҳё одамларни сувга чўмдирган, сизлар эса Муқаддас Руҳга чўмдириласизлар”,- деган сўзини эсладим. ¹⁷ Шундай қилиб, агар Худо бизга, Исо Масиҳга имон келтирганларга инъомни берганидек, уларга ҳам худди ўшани берган бўлса, мен кимманки, Худога тўсқинлик қила олсам?” ¹⁸ Буларни эшитиб, улар тинчланиб: “Демак Худо мажусийларга ҳам ҳаёт учун тавба қилишни ато этибди”,- деб Худони улуғладилар. ¹⁹ Шу орада Стефаннинг ўлдирилишидан кейин бўлган қувғиндан сўнг тарқалиб кетган биродарлар Худонинг сўзини яҳудийлардан бошқа ҳеч кимга воизлик қилмай, Финикия, Кипр ва Антиоҳиягача етиб бордилар. ²⁰ Улардан баъзилари кипрлик ва киринеяликлар эдилар. Улар Антиохия шаҳрига келиб, юнонларга гапириб, Раббий Исони воизлик қилар эдилар. ²¹ Раббийнинг қўли улар билан бирга эди. Шунда буюк кўпчилик имон келтириб, Раббийга ўгирилишди. ²² Булар ҳақидаги хабар Йерусалимдаги Жамоатга етиб борди, шунда улар Антиохияга боришни Барнабога топширдилар. ²³ Барнабо у ерга келгач, Худонинг иноятини кўриб, қувонди. У ҳаммани чин юракдан Раббийни маҳкам тутишга даъват этди. ²⁴ Чунки у Муқаддас Руҳга ҳамда имонга тўлган, яхши одам эди ва халқнинг кўпчилиги Раббийга қўшилди. ²⁵ Сўнг Барнабо Шоулни қидириш учун Тарс шаҳрига борди ва уни топиб, Антиохияга олиб келди. ²⁶ Шундай қилиб, улар бир йил давомида Жамоат билан йиғилиб, кўп одамларга таълим бердилар. Антиохияда Исонинг шогирдлари биринчи марта масиҳийлар, деб аталдилар. ²⁷ Ўша кунларда Йерусалимдан Антиохияга баъзи пайғамбарлар келдилар. ²⁸ Улардан бири Агаб исмли пайғамбар туриб, бутун оламда қаттиқ очарчилик бўлишини Руҳ билан башорат қилди. Бу воқеа эса император Клавдийнинг даврида содир бўлди. ²⁹ Шунда шогирдларнинг ҳар бири ўз имконияти бўйича Яҳудияда яшаётган биродарларга ёрдам юборишга келишдилар. ³⁰ Шуни амалга ошириб, буларни Барнабо ва Шоул орқали Йерусалимдаги жамоабошиларга юбордилар.