¹ Entón os fariseos e os saduceos achegáronse a Xesús, e para poñerlle a proba pedíronlle que lles mostrase un sinal do ceo. ² Pero respondendo El, díxolles: Á tardiña dicides: «Fará bo tempo, porque o ceo está avermellado». ³ E pola mañá: «Hoxe haberá tempestade, porque o ceo está avermellado e ameazador». Sabedes discernir o aspecto do ceo, pero non podedes discernir os sinais dos tempos? ⁴ Unha xeración perversa e adúltera busca sinal, e non se lle dará sinal, senón o sinal de Xonás. E deixándoos, foise. ⁵ Os discípulos, ao pasar cara o outro lado, esquecéronse de levar pan. ⁶ E Xesús díxolles: Estad atentos e gardádevos do fermento dos fariseos e saduceos. ⁷ E eles discutían entre si, dicindo: Dio porque non levamos pans. ⁸ Pero Xesús, dándose conta, dixo: Homes de pouca fe, por que discutides entre vós que non tedes pan? ⁹ Aínda non entendedes nin lembrades os cinco pans para os cinco mil, e cantas cestas recollestes? ¹⁰ Nin os sete pans para os catro mil, e cantas canastras recollestes? ¹¹ Como é que non entendedes que non vos falei do pan? Pero gardádevos do fermento dos fariseos e saduceos. ¹² Entón entenderon que non lles dixo que se gardasen do fermento do pan, senón do ensino dos fariseos e saduceos. ¹³ Cando chegou Xesús á rexión de Cesarea de Filipo, preguntou aos seus discípulos, dicindo: Quen di a xente que é o Fillo do Home? ¹⁴ E eles dixeron: Uns, Xoán o Bautista; e outros, Elías; pero outros, Xeremías ou un dos profetas. ¹⁵ El díxolles: E vós, quen dicides que son eu? ¹⁶ Respondendo Simón Pedro, dixo: Ti es o Cristo, o Fillo do Deus vivente. ¹⁷ E Xesús, respondendo, díxolle: Ditoso es, Simón, fillo de Xonás, porque isto non cho revelou carne nin sangue, senón o meu Pai que está nos ceos. ¹⁸ Eu tamén che digo que ti es Pedro, e sobre esta roca edificarei a miña igrexa; e as portas do Hades non prevalecerán contra ela. ¹⁹ Eu dareiche as chaves do reino dos ceos; e o que ates na terra, será atado nos ceos; e o que desates na terra, será desatado nos ceos. ²⁰ Entón ordenou aos discípulos que a ninguén dixesen que El era o Cristo. ²¹ Desde entón Xesucristo comezou a declarar aos seus discípulos que debía ir a Xerusalén e sufrir moitas cousas de parte dos anciáns, dos principais sacerdotes e de escribas, e ser morto, e resucitar ao terceiro día. ²² E tomándolle aparte, Pedro comezou a reprenderlle, dicindo: Non o permita Deus, Señor! Iso nunca che acontecerá. ²³ Pero volvéndose El, dixo a Pedro: Quítache de diante de min, Satán! Esme pedra de tropezo; porque non estás a pensar nas cousas de Deus, senón nas dos homes [das persoas]. ²⁴ Entón Xesús dixo aos seus discípulos: Se algún quere vir en pos de min, néguese a si mesmo, tome a súa cruz e sígame. ²⁵ Porque o que queira salvar a súa vida, a vai perder; pero o que perda a súa vida por causa de min, a vai achar. ²⁶ Pois que proveito obterá unha persoa se gaña o mundo enteiro, pero perde a súa alma? Ou que dará unha persoa a cambio da súa alma? ²⁷ Porque o Fillo do Home ha de vir na gloria do seu Pai cos seus anxos, e entón recompensase a cada un segundo a súa conduta. ²⁸ En verdade dígovos que hai algúns dos que están aquí que non probarán a morte ata que vexan ao Fillo do Home vir no seu reino.