अध्याय 4
1
येशु योहानाहीन वादार चेला बोनावे तिया बाप्तिस्मो कीरीआ इ परुश्याहा कानांप गेहली आथी एहकी जाहा प्रभुल मालुम पोड्यो,
2
तेबी येशु सोता बाप्तिस्मो केतुलो नाहा पेन तिया चेला बनाव आथो,
3
ताहा ते यहुदीया दिवाला सोडीन फासे गालीलआ हिवालाम गीयो,
4
आने तिया शोमरोना हिवालामने जापोड्यो,
5
ताहा तो शोमरोआ हिवालाम सुखर नावा वोहतीम आलो, ते याकोबा आपु पोयरो योसेफ याल देदली खेति पाही ते आथे,
6
तिह याकोबा वेय आथी काहाकी चाली चालीन थाकलो येशु तेहकीच तिया वेयी पाही तो बोढो, भारे माजनाप बार वाजले आथे,
7
तिह एक शामरानी बाई पाय काडा आली , येशुय तियील आख्यो, “माल पीया दे,”
8
काहाकी तिया चेल मांडो वेचातो लागीहीला आथा,
9
ताह ती शोमरानी बाई तियाल आख्यो, “ तु ते यहुदी हाय मा सारखी शोमरोनी बाई पेने पिय पाय मागीरीयोहो इ केहकी ?” काहाकी यहुदी शोमरोनी लोकाआरी केहडाच व्यवहार संबध नाय थोवतला.
10
येशुय तियाील उत्तर देदो “देवाआ दान इ काय आने माल पिया दे एहकी तूल आखनारो केडो हाय ई तुल हामजातो तर तु तियापेने मागती आने तियाय तुल जिवतो पांय देतो,
11
ती बाई तियाल आखो, ‘साहेब, पाय काडा तुमापे कायच नाहा आने वेय तर खुब उंडी हाय, तुम्हापे जीतो पाय कीहीनी ?
12
आमा जुनो डायो याकोब याय इ वेय आमाल देदी तो सोता पीतुलो तिया पेक्षा आपु मोडा हाय काय ?
13
येशुय तियील उत्तर देदो, जो केडो ई पाय पीयी तियाल फासे पाय पीलागी,
14
पेन आय देहेतो पाय जो केडा पियी तियाल कीदीहीच पाय पी लागनारो नाहा. जो पायआय तियाहाल देहे ते तियाहाम सार्वकालिक जीवनाकेता गुगालाहोस पाया चिरफो लागी,
15
ती बाई तियाल आख्यो साहेब माल पाय पीनेय लागे आने पाय काडा ओई लागु आवाणे पोडे ऐहडो तो पाय माल दे.
16
येशुय तियील आख्यो, जो तो कोवालाल हादी लाव,
17
ति बाईस आख्यो माल माटी नाहा हाय, येशुय तियील आख्यो तु खेरोच गोगी की माल माटी नाहा,
18
काहाकी तुल पाच माटी आथा आने तोआरी आमी हाय तो तो माटी नाहा ई तु खेरो आख्यो,
19
ति बाई तियाल आख्ये का साहेब आपु संदेष्टे हाय ई माल आमी होय जायो,
20
आमा जुना डायाय याच डोगापे उपास केलो आने तुमा आखताहा की जिह उपास केरा जोज तो जागो यरुशलेम शहराम हाय,
21
येशुय तियील आख्यो पोयरी मापे विश्वास थोव की ऐहकी घटणा आवनारी हाय, तुमा या डोगाऊपे आने यरुशलेम शहरात पेन आबाआ उपास केनारो नाहा.
22
तुमा जियाल वोकुता नाहा ऐहंडा उपास केता, आम्हाल मालुम हाय ऐहडा बी उपास आमा केता काहाकी यहुदामने तारण हाय,
23
तर खेरो उपासक आत्म्याकी व खेरोच होरगा आबो उपास केबी ऐंहडी टायम आवी, किंबहुना आलीचा हाय काहाकी आपु उपासक ऐहडेच रा जोजे एहकी आबा इच्छा हाय,
24
देव आत्मो हाय आने तिया उपासकाही तिया उपास आत्म्याकी व खरोखर जोजे,
25
ती बाई तियाला आख्यो आय जाहु की मसीहा जियाल ख्रिस्त आखते तो आवणारो हाय. माल मालुम हाय तो आवी ताहा तो बाठ्या गोठ्या आखी,
26
येशुय तियील आख्यो तोआरी गोगनारो आयच तो हाय, तो ताहाम तियाचेला आला आने तो एक बाई आरी गोगेह या तियाहाल नोवाय वाट्यो.
27
तेबी केडो एहकी आख्यो नाहा की आपु काय फुसतो आने आपु तियाीआरी काह गोगतो हो
28
ती बाई ताहा आपु पाया डेगडो तिहच टाकीन गावम गीयी आने लोकाहाल आखा लागी.
29
चाला मायुय केले बाढो काय जियाय माल आख्यो तो माहु वेरा तोच ख्रिस्त वेरी काय ?
30
ताहा ते गावामेने तिहीनी आवा लाग्ये तिया हावे
31
तिया चेला तियाल राव्या कीन, ‘रब्बी, काय तेबी खायले,
32
पेन तो तियाहाल आखे तुमाहाल मालुन नाहा का एहडो अन्न माआरी खा केता हाय,
33
यापने चेला एकाबीहराल गोगा लाग्या याल केडाय खाऊनु लावी देदो वेरी काय,
34
येशुय तियाहाल आख्यो, “जियाय माल मोकल्यो तिया इच्छानुसार केरा आने तिया काम तिटलीन चाला केता ईच मा मांडो हाय.”
35
आजी चार मोयना आवकाश हाय ताहा वाडणु आवी वेरा आय तुम्हाल आखु आपु नजर उचे कीन खेते वेरा ते वाडा केता उजले वेले हाय काय ?
36
वाडनारो मजुर मिलेका आने सर्वकालीक जीवना केता पीक टोलो केह याकेता की पोनाराय आने वाडणाराय बी एकदम आनंद केरा.
37
एक पोही ओन बीहरो वाडे ऐहडी जी म्हण हाय ती या बाराम खेरी हाय,
38
ज्याकेता तुम्हाय कष्ट केयो नाहा ते वाडाआ आय तुमाल मोकलु बीहराय कष्ट केलो आथो आन तुमा तिया कष्टा भागेदारी वीगीया,
39
मायुय केले बोठा काय तियाय माल आख्यो एहकी साक्ष देणार ति बाईल गोगनुपने तिया गावामने खुबूजे शोमरोनी लोकाहाय तियाप विश्वास थोव्यो.
40
ताहा शोमरोनी तियाहोवे आले ता तियाय तियाल आपुआरी रा केता विनंती केयी ताहा तो तिह बेन दिही रीयो.
41
आजी कोतातेबी लोकाही तिया वचनापे विश्वास केयो
42
आने ते ती बाईल आख्यो, ‘आमी तो आखल्याप आमा विश्वास केते एहकी नाहा, आहाकी आमाय सोता उनाले हाय ओ खरोखोर जगाआ तारणारो हय ई आमाल होमजायोह
43
ताहा तो बेन दिहा फासे तो तिहने गालील हिवालाम निगी गीयो.
44
काहाकी येशुय सोता साक्ष देदी की संदेष्ट्याल सोता देशाम मान मिलतो नाहा, ताहा तो गालीला हिवालाम आलेा ताह गालीलामने लोकाही तिया मानपान देदो,
45
काहाकी तियाय सणाप यरुशलेम शहराम केल्या बाठ्या गोठ्या तियाय वेल्या आथ्या काहाकी तो बी सणाप गीलो आथो,
46
फासे तो गालीलाआ लिवालाम काना गावाम फासे आलो तिही तियाय पाया द्राक्षरोस केलो आथो, यिता जागाप केडो ऐ सरकारी अधिकारी आथो तिया पोयरो कफर्णहुमाम बिमार आथो.
47
येशु यहुदीया दिवालाम ने गालीला हिवालाम आल्लो हाय ई उनायन तो तियाहोवे गियो आने तियाय ऐठा आवीन आपु पोयरो हारो कीदे ऐहकी तियाय विनंती केयी काहाकी तो मोरां सारखो तो आथो,
48
तियाप येशुय आख्यो तुमा चिन्हे आने अदभुत वेया सिवाय विश्वास थावनारा नाहा.
49
तो अधिकारी तियाल आख्यो प्रभुजी माआ पोयरो मोरालाग्यो, तुमा ऐठा आवा मेहरबानी केरा.
50
येशुय तियाल आख्यो, “ जो तुमा पोयरो वाचायोह ताहा तो मनुष्य तियाल येशुय आख्यो वचनाप विश्वास थोवीन आपु मार्गाम निगी गीयो,
51
आने तो एठा जातुलो ताहा तिया दास तियाल भेटीन आख्यो ‘आपु पोयरो वाचलो हाय.
52
ताहा केंडीवेले तिया तब्येत हुदरा लागली ताहा प्रश्न केया आने ते तियाल आख्यो काल माजनाप एक वाज तिया तोप तिगी गीयो,
53
यापने जिया ताशा येशुय आखलो आथो की तो पायरो वाचलो हाय तिया ताशाल ई वेयो ऐहकी बाहकाय वोख्यो आने तियाय सोता आने बाठा घराणाय तियाप विश्वास थोव्यो.
54
येशु यहुदीय हिवालामने गालील हिवालाम आलेा ताहा तियाय फासे जो दुसरो चिन्ह केया तो ई.