अध्याय – 21
1
आने तिया नंतर फासे तिबीरीया फुगारा तुडीप येशुय चेलाहान सोता प्रगट वेयो.
2
शिमोन पेत्र आने जियाल दिदुम आखतले तोओ थोमा, गालील शहराम काना गावाम नथनेल ओन जब्दीई पोयरो आने तियाहल चेलामेने बिहीरे बेन माही ई आरी आथे.
3
शिमोन पेत्राय तियाहान आख्यो, “माय मासे तेरा जातोहो,” तेअे तियाही आख्यो, “आमा बी पेने तोओ आरी आवतेहे” ताहा तोओ निघीन उडीयाम बोहीन आने तियु रात तियाल काहीज तेराम आलो नाहा.
4
पेन आमी वेगऱ्या वेता समय येशुय समुद्रा तेडी पाही आवीन उभो आथो, पेन तो येशु हाय ई चेलाहाम होमजायो नाहा.
5
ताहा येशु तियाहान आख्यो “पेायरा तुमापे काहा खावुलो हाय का ?” तियाहाई तियाल आख्यो “नाहा”.
6
आने तोओ तियाहन आख्यो, “उडी हुदा हाथु वेला जांले टाका ओन तुमा हाल मिली” तियाहाल तियाय टाक्यो आने मासा वोजावाय ते तियाहान खेचता आले नाहा.
7
ताहा जीया चेलाहाप येश प्रेम आथो तो पेत्राल आख्यो “तो प्रभु हाय.” शिमोन पेत्राय उनायो की, “तो प्रभु हाय, प्रभु हाय.” ताहा तो उगडालो आथो तियाखातुर तियाय बाहेरने पोतडे, झगा, नैय पोवुलेा कारण की तयाय तियाकुराम झगा वेटालीन आन फगाराम कुऊदी पोड्यो.
8
आने बिहरा चेला तियाहाने उडीवाय तेअे मासे जाले खेचते खेचते आले, काहाका ते तेडीने खुब दुर नैय आथे पेन सुमाने दोन हाता आते आथे.
9
तहा तेअे तेडीप आवीन तेअे बारे आला ताहा तिही कोलाहाम आग आथी आने तियुप थोवले मासे ओन मांडो
10
येशुय तियहान आख्यो “तुमाही तेअेले मासामेने थोडेक मासे ली आवा.”
11
ताओ शिमोन पेत्राय उडीप चोडीन एकशे त्रेपन्न मोडे मासावाय पोरालो जाले तेडीप खेची काड्यो, तेअ तोअतोअज आथे तेबी जोजे फाट्यो नाहा.
12
येशुय तियाहान आख्यो “ आवा मांडो खाआ” काहाका तो ओ प्रभु हाय ई तियाहान होमज्यो नाहा, तुअ केडो हाय ई तियाहल पुछाा चेलाहान हिम्मत आली नाहा.
13
ताहा येशु मांडोलीन ओन तियाहान देदो तेहकीज मासे बी देदे.
14
येशु मोय गेहलो तिया बादा जिवं उठ्यो तिया चेलाहान प्रगट वेरा ई तिसरी दाव वेयो.
15
फासे मांडो खाईन उठ्या तियानंतर येशुय शिमोन पेत्राल आख्यो “योहाना, पोयरा शिमोना, इयापेक्षा ते मापे खुब प्रेम केअतो का ? तो तियाल आख्यो, “हा प्रभु, तु जांतो की माय तोपे प्रेम कआतो हो” तोओ तियाल आखतोलो “माआ कोकरे चार”
16
तोओ फासो बिहीरी दाव तियाल आख्यो, “योहान, पोयरा शिमाना, तु मापे प्रेम केतो का ?” तियाय तियाल आख्यो, “ओ प्रभु तु जाआतोहो की माय तोप प्रेम केतोहो” तोअ तियाल आख्यो “माआ मेडे राख”.
17
तो ओ तिसरीदा तीयाल फुच्छो, ““योहान, पोयरा शिमाना, तु मापे प्रेम केतो का ?” तो तियाल फुच्छो “प्रभु तुल आखोज जाआतोहो हाय, आन तु जातोहो की आय तोप प्रेम राखुहू.” येशुय तियाल आख्यो “मा मेडे राख”.
18
माय तुल खेरो खेरो आखुहू तु जाहाजुवान आथो ताहा तोओ कमर बांधीन तो इच्छा वेतली तिही तु जातलो पेन तुअ डायो वी न जाहो ताहा हात आगला केहो बिहीरो तो आ कमर बांधी आने तोओ इच्छा नैय वेरी तेबी तुअ तेहे लीई जाय”
19
तो केला मोलावाय देवा गौरव केनारो आथो ई प्रगट केअरा तो ओ तियाल आखतलो आन येशुय आख्यो ताहा “माआ फासला आव”.
20
ताहा पेत्रा फासला फिऱ्या आने वेतलो की जिया चेलापे येशुय प्रेम आथे जो ओ मांडो खावुलो वेला तिया छाती आरी ठेकलो आथेा फासला फिरीन “प्रभु, तुल तिई देणारो तो ओ केडो हाय ? ऐहकी आखतालो आथो तियाल तियाय फासला चालता वेयो.
21
तेहकी तियाल विईन पेत्र येशुल आख्यो “प्रभु, इया काय?”
22
येशुय तियाल आख्यो “माय आवेहे ताव तोओ रा जोजे ऐहकी जर माआ इच्छा वेरी तर तिया तुल काय ? तु माआ फासला आव”
23
ताहा आखा पावुमे ई गोठ फैलाई गिई तोओ चेलो मोरारे नाह पेन इसुअ तियाल आख्यो नाहा आथो की तो ओ मोनारो नाहा पेन माय आवेहे तावलुग एहकी जर माआ इच्छा वेरी तर तुल काय ?
24
जोओ येशु गोठी साक्षी देदे तोओ जियाय ए गोठ्या लिखल्या हाय तोच ओ चेलो हाय आने तिया साक्षी खेरी हाय ई आमाहाल माहिती हाय.
25
आन ईया केअता येशुय केअले खुब काही गोठ्या हाय ती एक एक लिख्यो तर लिखले फुस्तक ईया जागाम बी होमाय नाय एहकी माल वाटेहे.