1
۱۔ فیر پنجویں فرِشتے نے اپنا نرسِنگا پھونکیا۔ میں اِک تارے نوں ویکھیا جیہڑا آسمان توں دھرتی اُتے ڈِگ پیا (ڈِگیا)۔ اوُس تارے نوں اتھاہ گڑھے دی چابی (کُنجی) دتی گئ۔
2
۲۔ اوہنے اتھاہ گڑھے نوں کھولیا، تے گڑھے وچّوں ایس طرح دھوّاں نکلیا جیویں وڈی بھٹی توں دھوّاں نلکدا اے۔ سورج تے ہوا اوس گڑھے دے وچوں نکلدے دُھویں نال کالے ہو گئے۔
3
۳۔ اوس دھُویں وچوں ٹِڈیاں دھرتی اُتے آ گئ یاں، تے اوہناں نوں زمین اُتے دے ٹھویاں (بچھّو) ورگی طاقت دِتی گئی۔
4
۴۔ اوہناں نوں دسیا گیا کے زمین اُتے گھا (گھاس) یا ہرے بُوٹے یا درخت نوں نُقصان نہ پُچان، پر اوہناں لوکاں نوں جِناں دے متھے تے خُدا دی مُہر نئیں۔
5
۵۔ اوہناں نوں لوکاں نوں مار دِین دی اجازت نئیں دِتی گئی، پر پنج مہینے تک اوہناں نوں صرف اذیت دین دی۔ اوہناں دی اذیت ایس طرح دی سی جیویں ٹھواں (بچھّو) کسے نوں ڈنگ مارے۔
6
۶۔ اوہناں دِناں وچ لوک موت منگن گے، پر او نئی آئے گی۔ اوہ دِلوں مرن دی چاہ کرن گے پر موت اوہناں توں دُور نسے گی۔
7
۷۔ٹِڈیاں جنگ لئی تیّار کیتے گئے گھوڑیاں وانگو لگدیاں سن۔اوناں دے سِراں تے کُجھ انج دا سی جیویں سونے دے تاج ہوون (ہون)۔ تے اُناں دے منہ (چہرے) انسان دے منہ (چہرے) وانگو سن۔
8
۸۔ اوہناں دے وال جیوں عورتاں دے وال تے دَند شیر ورگے سن۔
9
۹۔ اوہناں دی بکتر فولاد دے بکتر ونگوں تے اوہناں دے پراں دی آواز ایسی سی جیویں بُہت سارے رتھ تے جنگ وچ ڈوڑدے گھوڑیاں دی آواز ہووے۔
10
۱۰۔ اوہناں دی دُم دا ڈنگ بچھّواں دے ڈنگ وانگوں، تے اوہناں دی دُم وچ اِنی طاقت سی کے پنج مہینیاں تک لوکاں نوں دُکھ دے سکن۔
11
۱۱۔ اتھاہ گڑھے دا فرشتہ اوہناں دا بادشاہ سی۔ اوہدا ناں عِبرانی وچ ”ابدون “ تے یونانی وچ ”اپلیون “ اے۔
12
۱۲۔ پہلا غم گُزر گیا۔ ویکھ! ایس دے بعد دو ہور بربادِیاں آون والیاں نے۔
13
۱۳۔ فیر چھِیویں فرشتے نے نرسِنگا پھونکیا، تے میں سُنہری قُربانگاہ دے سِنگاں وچوّں جہڑے خُداوند دے سامنے حاضر نئیں، اے آواز سُنی۔
14
۱۴۔ آواز نے چھیویں فرشتے نوں جدے کول نرسنگا سی، کییا، ”چار فرشتے جناں نوں وڈے فرات دے دریا دے کول بنیا (جکڑیا) سی کھول دے “۔
15
۱۵۔ اے چار فرشتے جِناں نوں خاص گھڑی، دِن، مہینے تے سال لئی تیّار کیتا گیا سی تا جوں اِک تیائی اِنسانان نوں مار دین، اوناں نوں کھول دِتا گیا۔
16
۱۶۔ گھوڑیاں تے سوار سپاہی ۲۰ کروڑ سن۔ میں اوہاں دا شُمار سُنیا۔
17
۱۷۔ میں اپنی رویا دے وچ گھوڑیاں نوں تے اوہناں دے سواراں نوں ایس طرح ویکھیا: اوہناں دے بکتر اگ وانگوں لال، گوڑے نیلے تے گندھک وانگوں پیلے سن۔ گھوڑیاں دے سِر شیر ببّر وانگون سن تے اوہناں دے منہ وچوں اگ دُھواں تے گندھک نکل دی سی۔
18
۱۸۔ اگ دُھواں تے گندھک جیہڑی اوہناں دے منہ وچوں نکلی، لوکاں دا تیسرا حصّہ اِناں تِن آفتاں دے سبب مر گیا۔
19
۱۹۔ گھوڑیاں دا زور اوہناں دے منہ تے اوہناں دیاں دُماں وچ سی، کیوں جو اوہناں دِیاں دُماں سَپاں وانگوں سن، اوہ اپنے سراں نال لوکاں نوں زخم دیندے سن۔
20
۲۰۔ باقی اِنسان جیہڑے اناں آفتاں نال نہ مرے، اوہناں اپنے کیتے ہوئے کمّاں توں توبہ نہ کیتی، نا ای اوہناں جِنّات، سونے چاندی، پِتل تے لکڑی دے بُت، اوہ چیزاں جیہڑیاں سُن ویکھ یا چل نئیں سکدیاں دی پوجا کرن تو باز آئے۔
21
۲۱۔ تے نا ہی اوہناں نے قتل، جادو گری، جِنسی حرامکاری یا چوری دے کمّاں توں توبہ کیتی۔