1
۔ایوب ؔ نے اَپنی گَل فیر شروع کیتی تے آکھیا ۔
2
۔ ہائے ! کدی میں اوہناں مہینیاں وَرگا ہو جاواں۔ تے اوہناں دِناں وانگوں جیہدوں خُدا میرا رکھوالا سی ۔
3
۔ جیہدوں اوہدا دیِوا میرے سِر تےبلدا رہندا سی ۔ تے میں ہنیرے چہ اوہدی لو نال ٹُر دا ساں ۔
4
۔ جِسراں میں اَپنے چنگے دیہاڑیاں چہ ساں ۔ جیہدوں خُدا دی مرضی میرے ڈیرے تے ہُندی سی ۔
5
۔ تے جیہدوں قادِرِمُطلق میرے نال ہُندا سی ۔ میرے نوکر میرے دوالے کھلوتے رہندے سَن ۔
6
۔ جیہدوں میرے پَر مکھن نال دُھپ دے سَن ۔ تے چٹاناں میرے لئی تیل دیاں ندیاں وگاندیاں سَن ۔
7
۔ جیہدوں میں شہر دے بُوہے تے جاندا تے چوک چہ اَپنی کُرسی رَکھدا ساں ۔
8
۔ جوان بندے مینوں ویکھ کے لُک جاندے تے بُڈھے اُٹھ کے کھلو جاندےسَن ۔
9
۔ سردار بولدے نئیں سَن ۔ تے اَپنا ہَتھ اَپنے مُونہہ تے رَکھ دے سَن ۔
10
۔ حاکماں دا بولنا رُک جاندا سی ۔ تے اوہناں دیاں جیبھاں اوہناں تے تالو نال لَگ جاندیاں سَن ۔
11
۔ جیہڑا کَن میری سُن لیندا سی ۔تے مینوں مُبارک آکھ دا سی ۔ تے جیہڑی اَکھ مینوں ویہندی سی تے میری گواہی دیند ی سی ۔
12
۔ کیوں جو میں غیریب دا ترلا سُن کے اوہنوں چھڈاندا ساں ۔ تے یتیم نُوں جیہدا کوئی وارِث نئیں سی ہُندا ۔
13
۔ آخری ساہنواں تے پیا بندہ میری سلامتی دی دُعا کردا سی ۔ تے رنڈی دے دِل نُوں خُوشی دیندا ساں ۔
14
۔ میں نیاں دی بُکل ماردا ساں تے اوہنوں اَپنے تے پا لیندا ساں ۔ میری حکمت میرے کپڑے تے میری پِگ ہُندے سَن ۔
15
۔ میں انھیاں لئی اَکھاں تے لنگڑیاں لئی پیراں وانگوں ساں ۔
16
۔ میں غریباں دا پیو تے پردیسیاں دے مسئلے دا حَل کردا ساں ۔
17
۔ میں ظالم دیاں باچیاں بھَن دیندا ساں ۔ تے شکار اوہدے دنداں چوں کڈھ لیندا ساں۔
18
۔ میرا خیا ل سی پئی میں اَپنے ای گھر چہ مراں گا ۔ تے میرے دیہاڑے ریت وانگوں بے گِنت ہون گے ۔
19
۔ میریاں جڑاں پانی وانگ کھِلریاں ہون گئیاں تے تریل میریاں ٹاہنیاں تے رات کڈھے گی ۔
20
۔ میری اوچیائی میرے چہ وَسے گی ۔ تے میری کمان سداتیِک میرے ہَتھ چہ ڈاہڈی رہوے گی۔
21
۔ لوک میرے سُنن نُوں اُڈیکدےسَن ۔ تے چُپ کرکے میری صلاح سُن دے سَن ۔
22
۔ اوہ میری گَل کُجھ ودھاندے نئیں سَن ۔ تے میریاں گلاں اوہناں تے اَثر کردیاں سَن ۔
23
۔ اوہ مینوں اینج اُڈیک دے سَن ۔جیویں مینہہ نُوں ۔ ایسراں جیویں پچھیترے مینہہ لئی اَپنا مُونہہ کھولدے سَن ۔
24
۔ جیہدوں میں اوہناں تےمُسکراندا ساں تے اوہ یقین نئیں سَن کردے۔ تے میرے مُکھ تے آیا روُپ اوہناں کدی ناں وگاڑیا ۔
25
۔ میں اوہناں چہ اُچی تھاں تے سردار وانگوں بہندا ساں ۔ تے ایسراں جیویں فوج چہ بادشاہ یا اوس بندے وانگوں جیہڑا دُکھیاں نُوں تسلی دیندا اے ۔