1
-تد ایوب نیں جواب دِتا ۔
2
-اینج دِیاں بوہت ساریاں گَلاں سُنیا ں نیں ۔تُسیں سارے دُکھ دین والی تَسلی دین والے او۔
3
-پس تیرا فضول بولناں کِدوں مُکے گا ؟ تے بولن دے لئی تینوں کیہڑی شے نے اُکسا یا اے۔
4
-میں وی تہاڈے وانگوں گلاں کر سکدا ! جے کر تہاڈی جان وی میری جان دی تھاں ہُندی ۔میں وی تہاڈے خلاف گَلاں گھڑ دا تے اپنا سِر ہِلاؤندا ۔
5
-تے اپنے مونہہ دے کلام نا ل تہانوں تسلی دیندا اے میرے ہونٹاں دی تسلی تہاڈی پیڑگھٹ کر دی ۔
6
-پَر جَدوں میں بولناں واں تے فیر میریاں پیڑاںرُک نئیں جاندیاں تے جَدوں چُپ رہناں واں تے مینوں کیہڑا آرام ہووے گا ؟
7
-ہُن تے اوہنے مینوں بیزار کر دِتا اے ۔اے خُدا! تُوں میری سارے عزیزاں نُوں قتل کر دِتا اے۔
8
-تُوں مینوں زور نال پھَڑ لیا وے ۔ایہو ای میرا گواہ اے ۔میری کمزوری میرے خلاف کھلو کے میرے مونہہ اُتے گواہی دیندی اے ۔
9
-اوس نیں اپنے غُصہ وچ مینوں پھٹ پائے تے میرا پِچھا کیتا اے ۔اوہ میرے اُتے دَند کریچد ااے ۔میر ا دُشمن مینوں اَکھیاں کڈھ دا اے۔
10
-اوہناں نیں اپنا مونہہ میرے لئی کھولیا اے ۔تے پھَٹکار دیاں ہویاں میری گہَل اُتے طمانچہ ماریا اے تے سارے ایکا کر کے میرے خلاف اَکٹھے ہو ئے نیں ۔
11
-خُدا نیں مینوں ظالم دے حوالہ کیتا اے۔تے بُریاں دے ہتھیں چڑھایا اے۔
12
-میں بڑے چین وِچ ساں ۔اوہنے مینوں اپنی دُھرّ بنایا اے ۔
13
-اوہدے ماہر تیِر چَلان والیاں نیں مینوں گھیر لیا اے ۔اوہ میرے گُردیاں نُوں وِنہہ دِتا اے تے رحم نئیں کر دا ۔اوہ میرا غُصہ دھرتی اُتے ڈوہل دیند ا اے ۔
14
-اوہنے مینوں ہار دے ہار دے توڑ سُٹیا اے ۔اوہ جنگی مَرد وانگوں میرے اُتے چڑھ دوڑ دا اے۔
15
-میں اپنی کھَل اُتے ٹاٹ دے لیڑے سِتے نیں ۔تے اپنے غرور نُوں مِٹی وِچ مِلا یا اے ۔
16
-رَؤن نال میرا مُکھ سُج گیا وے تے موت دی چھاں نیں فریاں پِمنیاں نُوں لُکا لیا اے ۔
17
-میرے ہتھاں وِچ بھانویں ظلم نئیں ۔تے میری پُوجا پاک اے۔
18
-اے دھرتی! میرا لَہو ناں لُکا ،تے میری فریاد نُوں آرام دی تھاں ناں دے ۔
19
-ویکھ ! ایس لمحہ وِی میرا گواہ اَسمان اُتے وے۔تے میرا وکیل اَسمان دے اَسمان اُتے وے۔
20
-جیہرے میرے یار نیں اوہ ای میرے اُتے ہسدے نیں ۔پَر میری اَکھ خُدا دے حضُور اَتھرو وَگاؤندی اے ۔
21
-کاش! انسان تے خُدا دے درمیان فیصلہ کَرن والا ہُندا ۔جیویں آدم زاد تے اوہدے گواہنڈی دے درمیان ہُندا اے ۔
22
-ایس لئی پئی چُنے سال بِیت جاؤن گے ۔تے اوس رستہ اُتے چَلا جاواں گا ۔جتھوں مُڑ نئیں آواں گا ۔