¹ ۱۔ لہذا بادشاہ تے ہاما ن دویویں ملکہ آستر دے کول گئےکہ اوتھے کھاون تے پیون ۔ ² ۲۔ ایہہ دوجے دن آلی دعوت سی ۔جدوں شراب دا دور چلدا پیا سی تے بادشاہ نے ملکہ آستر توں اِ ک واری فیر پُچھیا کہ اے ملکہ آستر! تیری کی منت اے؟ تو جو کُجھ چاویں گی او تینوں دِتا جاوے گا ۔دِس تینوں کی چائیدا اے ؟ جے تُو میری اِدھی بادشاھت وی منگے گی تے او وی دِتی جاوے گی ۔ ³ ۳۔ تد ملکہ آستر نے جواب دِتا کہ جے میں بادشاہ سلامت دی نظر وِچ چنگی آں تے میرے اوتے بادشاہ دا کرم ہووے تے نہ صرف میری جان نوں بچایا جاوے بلکہ میری اِک ہور منت وی اے کہ میری قوم دے لوکاں دی جان وی بچائی جاوے ۔ ⁴ ۴۔ کیوں جے مینوں تے میری قوم دے لوکاں نوں ویچ دِتا گیا اے تاں جے سانوں ساریاں نوں مار دِتا جاوے تے ساڈا نام و نشان وی نہ روے ۔جے اسیں غلام تے لونڈیاں وانگوں ویچے جائے تے میں چُپ رہندی کیوں جے ایہہ کوئی ایڈا وڈا واقع نہ ہوندا جہنوں بادشاہ نوں دِس کے پریشان کیتا جاندا ! ⁵ ۵۔ بادشاہ اخسویرس نے ملکہ آستر نوں پُچھیا کہ او کون اےتے کیتھے وے جہنے ایویں سوچن دی جرت کیتی؟ ⁶ ۶۔ آستر نے آکھیا: ساڈا او ہ مخالف تے دشمن اے ای خبیث ہامان اے ۔ایہہ سُن کے ہامان اوتے بادشاہ تے ملکہ دے اِگے ای کمبن لگ گیا۔ ⁷ ۷۔ تے بادشاہ غصے نال اُٹھ کھلو تا ، شراب دے پانڈے نوں ہتھوں رکھ دِتا تے محل دے باغ وِچ ٹُر گیا ۔ ہامان سمجھ گیا کہ بادشاہ نے اونوں سزا دِین دا فیصلہ کر لیا اے لہذا او اوتھے ای روکیا ریا تے کھلو کے ملکہ آستر توں زندگی دی پھیکھ منگن لگا۔ ⁸ ۸۔ جدوں بادشاہ محل دے باغ توں دعوت آلے کمرے وِچ مُڑ آیا تے اونے ویکھیا کہ ہامان اوسے دیوان اوتے جُھکیا ہویا اے جہدے اوتے ملکہ بیٹھی ہوئی سی ۔بادشاہ نے آکھیا کہ اے میرے گھر وِچ میرے ای سامنے ملکہ دی عزت اوتے ہتھ پان تے تُلیا ہویا اے؟ جیویں ای ایہہ لفظ بادشاہ دی زبان توں نکلے خدمت کرن آلیاں نے ہامان دے منہ اوتے کپڑا پا دِتا ۔ ⁹ ۹۔ خربُوناہ خواجہ سرا نے جیہڑا بادشاہ دے خادماں وِچوں سی بادشاہ نوں منت کیتی کہ حضور ! اِک سولی پنجاہ ہتھ اُچی ہامان دے گھر دے کول تیار کیتی گئی اے ۔او ہامان نے مردکی لئی تیار کروائی سی جہنے بادشاہ سلامت نوں اِک وڈے خطرے دے بارے دِسیا سی۔ بادشاہ نے آکھیا :ہامان نوں اوسے سُولی اوتے ٹنگ دِیو ۔ ¹⁰ ۱۰۔ بس اوناں نے ہامان نوں اوسے سُولی اوتے ٹنگ دِتا جہڑی اونے مردکی لئی تیار کروائی سی ۔ تد کیتے بادشاہ دا غصہ ٹھنڈا ہویا۔