¹ ۱۔ جد داود دے مرن دا ویلا نیڑے آیا تے اوہنے اپنے پُتر سلیمان نوں وصیّت کیتی۔ ² ۲۔ تے آکھیا پئی جِتھے کُل دھرتی دے لوکاں نے جانا اے، مینویں اوتھے جان والا ہاں، سو تَگڑا ہو تے دلیری ویکھا۔ ³ ۳۔ تے جہیڑی گل دا حُکم خُداوند تیرا خُدا دے وے اوہدےتے عمل کر یعنی اوہدیاں راہواں تے ٹُر، تے اوہدے فرماناں ، اوہدے حُکماں، تےقانوناں نوں مَن تے اوہدی مرضی پُوری کر۔ جیویں پئی موسیٰ دی شریعت وِچّ لکھیا اے تاں جو جیہڑا کم تُوں کریں اوہدے وِچّ جِتھے کِتّے تُوں جاویں اوتھے تینوں کُل کامیابی مِلے۔ ⁴ ۴۔ تے خُدا میرے نال کیتے ہوئے اپنے وعدے تے کھلوتا رہوے ۔ جے تیری اَلّ اوس راہ دی راکھی کرے جِدے تے اوہنے ٹُرنا ایں تے جے اوہ میرے حُضور دِل تے جان نال وفاداری نال چَلّے تے اِسرائیل دے تخت لئے تیرے گھر وِچّ بندے دی تھُڑ نہ ہووے گی۔ ⁵ ۵۔ تے تُوں آپ جاننا ایں پئی ضروریاہ دے پُتر یُواب نے میرے نال کی کیِتا سی یعنی اِسرائیل دے لشکردے دو آگَوواں ، نیر دے پُتر ابنیر تے یتر دے پُتر عماسا دے نال کی کیِتا۔ اوہنے اوہناں نُوں قتل کیتا تے امن دے دِنّاں وِچّ اینج لہو روہڑیا جینج جنگ ہو رہی اے۔ اوس لہو نال اپنی لَکدی تے جُتی نُوں پھینویا ۔ ⁶ ۶۔ سو تُو ں اوہدے نال عقل نال چلیں تے دھیان رکھیں پئی اوہدا چِٹا سِر اپنی آئی (موت ) نال قبر ے نہ پوئے۔ ⁷ ۷۔ پَر برزّلی جلعادی دے پُتراں تے مہر کریں تے اوہنوں اپنے نال روٹی کھان والیاں نال بھائیں کیوں جو جدوں میں تیرے بھرا ابی سلوُم دے اَگوں نسّیا تے اوہناں میرا ساتھ دِتّا سی۔ ⁸ ۸۔ تے یاد رکھیں پئی بنیمینی جیرا دا پُتر سمعی تیرے نال اے جنہیں محنایم جان دے دِن میرے تے ڈاڈھی لعنت کیتی سی تے جد اوہ یردن دے کنڈھے مینوں مَلن آیا تے میں رَبّ دی سونہہ چُک کے وعدہ کیتا پئی میں تینوں تلوار نال قتل نئیں کراں گا۔ ⁹ ۹۔ پَر ہن تُوں اوہنوں بے دوسا نہ سمجھیں ۔ تُوں سیاناں ایں سو آپ ہی سمجھ جا پئی اوہدا کی کرنا۔ سو تُوں اوہدا چِٹا رَت و رَت کر کے قبر ے پائیں ۔ ¹⁰ ۱۰۔ فیر داود اپنے پئو دادے نال سو گیاتے داود دے شہر وِچّ دفنایا گا۔ ¹¹ ۱۱۔ اوہنے اِسرائیل تے چالی ورّیاں تیک راجّ کیتا یعنی سَت ورے حبرون تے تیتی ورے ددیروشلیم وِچّ۔ ¹² ۱۲۔ فیر سلیمان اپنے پئو داود دے تخت تے بیٹھا تے اوہدا راج پَکی پیریں کھلو گیا۔ ¹³ ۱۳۔ تے اینج ہویّا پئی حجّیت دا پُتر ادُونیاہ، سلیمان دی ماں بت سبع دے حضور اَپڑیا۔ بت سبع نے اوہنوں پُچھیا تے کی تُوں صلح نال آیا ایں؟ اوہنے آکھیا پئی ہاں جی صلح نال ہی آیا ہاں۔ ¹⁴ ۱۴۔ اوہنے آکھیا پئی میں کُجھ ہور وی آکھنا وے ۔ اوہنے آکھیا : دَس ! کی کہنا چاہنا ایںَ ¹⁵ ۱۵۔ اوہنے آکھیا تُوں تے جاننی ایں پئی بادشاہی تے میری سی تے کُل اسرائیلی مینوں اپنا بادشاہ مَن دے سَن پَرحالات پَرت گئے تے بادشاہی میرے بھرا دے ہتھے لگ گئی۔ کیوں جو رَبّ خُداوند دی ایہو مرضی سی۔ ¹⁶ ۱۶۔ ہُن میں تیرے اَگے اِک مِنّت کرن لگا ہاں ، رَبّ ناں ایں ایہدی سُٹھ نہ پائیں۔ اُوہنے آکھیا: تری کی درخواست اے؟ ¹⁷ ۱۷۔ سو اوہنے اپنی گل کردیاں ہویاں آکھیا پئی مہربانی کرکے سلیمان بادشاہ نوں کہہ پئی ا بی شاگ شُونیمی نوں میرے نال ویاہ دے وے۔ اوہ تیر ی گَل نہ ٹالے گا۔ ¹⁸ ۱۸۔ بت سبع نے آکھیا بوہت ودھیا۔ میں بادشاہ اَگے تیری کہانی پاواں گی۔ ¹⁹ ۱۹۔ جد بت سبع، ادُونیاہ لئی سلیمان بادشاہ نال گل کرن گئی تے بادشاہ نے کھلو کے اوہنوں جی آیاں نوں آکھیا، اوہدے اَگے جُھکیا تے فیر اپنے تخت تے بہہ گیا۔ اوہنے بادشاہ دی ماں لئی اِک تخت منگایا تے اوہ اوہدے سجےّ ہتھ بہہ گئی۔ ²⁰ ۲۰۔ اوہنے آکھیا میں تیری کول اِک نِکی جیہی فریاد لے کے آئی ہاں۔ رَدّ نہ کریں۔ بادشاہ نے آکھیا : ما ں جی ! حُکم کرو، میں کدی نہ موڑاں گا۔ ²¹ ۲۱۔ اوہنے آکھیا: میں چاہنی ہاں پئی ابی شاگ شُونیمی دا ویّاہ تیرے بھرا ادُونیاہ نال ہو جاوے۔ ²² ۲۲۔ سلیمان بادشاہ نے اپنے ماں نُوں جواب دِتّا پئی تُوں ادُونیاہ نال ابی شاگ شُونیمی دے ویّاہ دی فریاد کیوں کر رہی ایں۔ تُوں چاہیں تے ادُونیاہ لئی بادشاہی دی فریاد وی کر سکنی ایں۔ کیوں جو اوہ جو میرا وڈا بھرا اے۔ اوہ کی تُوں تے ابیاتر کاہن تے ضرویاہ دے پُتر یُواب تک لئی بادشاہی منگ سکنی ایں۔ ²³ ۲۳۔ تد سلیمان بادشاہ نے رَبّ دی سونہہ چُکی پئی جے ادُونیاہ ایس فریا د بدلے قتل نہ کیتا جاوے تے مینوں خُدا دی مار وَگے۔ سگھوں اوہ جو چاہے سو میرے نال کرے۔ ²⁴ ۲۴۔ تے ہُن جیوندے خُدا سونہہ جنہے مینوں میرے پئو داود دے تخت تے بہایا تے طاقت دِتّی اے تے اپنے وعدے دے مطابق میرے لئی اِک شاہی ٹبّر دی لڑی ٹوری، پئی ادُونیّاہ اَج موت دے منہ وِچّ پا دِتّا جائے گا ! ²⁵ ۲۵۔ سو سلیمان یہویدع دے پُتر بِنایاہ نُوں حُکم کیتا تے اوہنے جا کے ادُونیّاہ تے اجیہا وار کیتا پئی اوہ مر گیا۔ ²⁶ ۲۶۔ تے ابیاتر کاہن نُوں بادشاہ نے آکھیا پئی عنتوت وِچ اپنیا ں پیلیاں نوں پِشاں ٹُر جا۔ توں ویں موت دی سزا جوگا ایں پَر میں تنیوں اجّے قتل نئیں کرنا۔ کیوں جو تُوں میرے پئو داود دے اَگے خُدا دا صندوق چُکدا ہوندا سَیں تے تُوں میرے پئو دیاں ساریاں مُصیبتاں وِچ نال کھلوتا۔ ²⁷ ۲۷۔ سلیمان نے ابیاتر نُوں خُدا دے کاہن دی کُرسی توں لا دِتّا تے اینج جو کُجھ سیلا وِچّ ایلی دے ٹبر بارے فرمایا سی اوہ پُورا ہویا۔ ²⁸ ۲۸۔ جد اے خبر یُوآب نوں مِلی جنہے ابی سلوم دی غیر حاضری وِچ ادُونیاہ نال رَل کے سازِش وِڈّی تے اوہ ربّ دے تنبُو وَل پھجیا تے مذبحے دے سِنگاں نوں پھڑ لیا۔ ²⁹ ۲۹۔ جد سلیمان نوں خبر مِلی پئی یُوآب خُداوند دے تنبُو وَل پھج گیا اے تے مذبحے دے کول اے تے اوہنے یہویدع دے پُتر بنِایاہ نوں حُکم کیتا پئی جا تے اوہنوں مار مُکا۔ ³⁰ ۳۰۔ سو بِنایاہ ربّ دے تنبو وِچّ گیا تے یُوآب نوں آکھیا پئی بادشاہ فرماندا اے پئی با ہر آجا ! پر اوہنے جواب دِتّا پئی نئیں، میں ایتھے ہی مراں گا۔ تد بنِایاہ نے بادشاہ نوں خبر دِتی پئی یُوآب نے مینوں اے کیہا اے۔ ³¹ ۳۱۔ سو بادشاہ نے بِنایاہ نوں حُکم کیِتا پئی جیویں یُوآب آکھدااے اونج ہی کر۔ اوہنوں مار کے دفن کر دے۔ تے اینج مینوں تے میرے پئو دے ٹبّر نُوں ایس نا جائز لہو توں جیہڑا یُوآب نے کیِتا اے، رِہا کر دے۔ ³² ۳۲۔ تے ربَ اوہدے توں اوس خُون دا بدلہ لوے گا جیہڑا اوہنے کیتا اے کیوں جو میرے پئو داود نوں بِن دسیّاں اوہنے دو بندیا ں تے تلوار نال وار کر کے قتل کر دِتّا سی۔ اوہ دوویں، یعنی نیر دا پُتر ابنیر ، اسرائیلی لشکر دا سردار یتر دا پُتر عماسا، یہوداہ دے لشکر دا آگُو، اوہدے نالوں کِتے چنگے تے ایماندارسَن۔ ³³ ۳۳۔ اوہناں دے خُون دا پاپ یُوآب تے اوہدے لڑی دے سر تے سدا تیک رہوے گا۔ پرداود، اوہدی اَل ، اوہدے ٹبّر تے اوہدے تخت تے سدا تیک ربّ دا امن رہوے گا۔ ³⁴ ۳۴۔ سو یہویدع دا پُتر بِنایاہ گیا تے یُوآب تے وار کر کے اوہنوں قتل کر دِتّا۔ تے اوہ بیابان وِچّ اپنے گھر ہی دفنایا گیا۔ ³⁵ ۳۵۔ تے بادشاہ نے یہویدع دے پُتر بِنایاہ نوں یُوآب دی تھایں فوج تے سردار لایا تے ابیاتر دی کُرسی صدُوق کاہن نوں دے دِتی ۔ ³⁶ ۳۶۔ فیر بادشاہ نے سمعی نوں سدیا تے اوہنوں آکھیا پئی یروشلیم وِچ اپنے لئی اِک گھر بنا لے تے اوتھے ہی رہن لگ پَو تے کِدھرے ناں جائیں ۔ ³⁷ ۳۷۔ تے جِدن تُوں یروشلیم چھڈیں گا قِدرون دی وادی دے پار جاویں گا تُوں پِک کر لَے پئی ماریا جاویں گا تے تیرا رَتّ تیرے اپنے سر ہووے گی۔ ³⁸ ۳۸۔ سمعی نے بادشاہ نوں آکھیا پئی تُوں ٹھیک فرمایا اے تے تیرا سیوَک اوہو کرے گاجو میرے مالک بادشاہ نے فرمایا اے تے واواہ چَر یروشلیم وِچّ رہیا۔ ³⁹ ۳۹۔ پَر تِن سال بعد سمعی دے دو کامے ، جات دے بادشاہ، معکاہ دے پُتر اکیِس کول نَس گئے۔ جد سمعی نوں پتا لگا پئی اوہدے کامے جات وِچ نیں ۔ ⁴⁰ ۴۰۔ تے اوہنے اپنے کھوتے تے پَلانا کَسّیا تے اپنے کامیاں نُوں لبھن لئی جات دی راہے پے گیا تے اکیِس کو ل جا اُپڑیا تے جاتوں موڑ لیایا۔ ⁴¹ ۴۱۔ جد سلیمان نُوں پتا لگا پئی سمعی یروشلیموں باہر گیا سی تے واپس آگیا اے۔ ⁴² ۴۲۔ تے بادشاہ نے سمعی نُوں سَد لیا تے آکھیا پئی کی میں تینوں ربّ دی سونہہ چُکا کے تینوں نہیں سی آکھیا پئی جِدن تُوں یروشلیموں باہر جاویں گا ، پَکا موت دی سزا پاوئیں گا؟ اوس ویلے تُوں مینوں اے آکھیا سی : تُوں ٹھیک فرمایا اے تے میں اوہدے دے عمل کراں گا۔ ⁴³ ۴۳۔ فیر تُوں رَبّ اَگے چُکی ہوئی سونہہ کیوں تروڑی تے جیہڑا حُکم تینوں میں کیتا سی اوہدے تے عمل کیوں نہ کِیتا؟ ⁴⁴ ۴۴۔ بادشاہ نے سمعی نوں اے وی آکھیا پئی اوہ کُل شرارت جیہڑی تُوں میرے پئو داود دے خِلاف کیتی اوہنوں تیرا دِل جان دا۔ ہُن ربّ تینوں تیرے پاپ دی سزا دیوے گا۔ ⁴⁵ ۴۵۔ پر سلیمان بادشاہ برکت پاوے گا تے داود دا تخت خُداوند دے حضوروِچ سَدا بچیا رہووے گا۔ ⁴⁶ ۴۶۔ فیر بادشاہ نے یہویدع دے پُتر بِنایاہ نوں حُکم کیتاتے اوہنے باہر جا کے سمعی تے اجہیا وار کِیتا پئی اوہ ڈھیر ہوگیا۔ تے اینج بادشاہی سلیمان دے ہتھ وِچ ہور پَکی ہو گئی۔