¹ Мусо хотинликка олган ҳабашистонлик хотини учун Аҳарўн ва Мирйам унга қарши гапирдилар, чунки у ўзига хотинликка ҳабашистонлик аёлни олган эди. ² Улар: “Раббий фақат Мусога гапирдими? У бизга ҳам гапирган эмасми?”- дедилар. Раббий буни эшитди. ³ Мусо эса ер юзидаги барча одамлар орасида энг камтарини эди. ⁴ Раббий қўққисдан Мусо, Аҳарўн ва Мирйамга: “Сиз учалангиз Йиғин Чодирига чиқинглар!”- деди. Уларнинг учаласи чиқдилар. ⁵ Шунда Раббий булут устунида тушиб келди ва Чодирнинг кириш жойида туриб, Аҳарўн ва Мирйамни чақирди. Уларнинг иккаласи чиқишди. ⁶ Раббий деди: “Менинг сўзларимга қулоқ солинглар! Агар сизларнинг орангизда пайғамбар бўлса, Мен унга ваҳийда намоён бўламан. Мен у билан тушида гаплашаман. ⁷ Лекин Менинг қулим Мусо билан бундай эмас. У Менинг уйимда ҳамма нарсага содиқдир. ⁸ Мен у билан оғизма-оғиз гаплашаман, жумбоқлар билан эмас, аниқ гаплашаман. У Раббийнинг қиёфасини кўради. Сизлар қандай қилиб, Менинг хизматчим Мусога қарши гапиришга қўрқмадингизлар?” ⁹ Раббийнинг ғазаби уларга алангаланди ва У узоқлашди. ¹⁰ Булут Чодирдан кўтарилганида, мана, Мирйамни қор каби мохов қоплади. Аҳарўн Мирйамга қараганида, мана, у мохов эди. ¹¹ Шунда Аҳарўн Мусога деди: “Эй, хўжайиним менинг, биз аҳмоқларча иш қилдик. Ёлвораман, гуноҳ қилганимизни бизга гуноҳга йўймагин. ¹² Унинг онасининг бачадонидан чиққанида, ярим танаси емирилиб кетган ўлик туғилган гўдак каби бўлиб қолишига йўл қўймагин”. ¹³ Мусо Раббийга фарёд қилиб: “Ё, Худо, ўтиниб сўрайман, уни шифолагин!”- деди. ¹⁴ Раббий эса Мусога: “Агар унинг отаси унинг юзига тупурганида, у етти кун уялиши керак эмасмиди? Шундай қилиб, уни қароргоҳнинг ташқарисида етти кунга қамаб қўйинглар, кейин яна қайтиб келсин”,- деди. ¹⁵ Мирйам қароргоҳдан ташқарида етти кун қамалиб турди. Мирйам қайтиб келмагунича, халқ йўлга отланмади.