1
Naqueles días, houbo de novo unha grande multitude que non tíña que comer, Xesús chamou a seus discipulos e díxolles
2
Teño compaixión desta xente, porque levan xa tres días conmigo e non teñen que comer;
3
e se os dispido sen comer as suas casa desmaíarasen no camiño, pois alguns viñeron de lonxe.
4
Os discípulos respondéronlle: ¿onde poderá alguén atopar o suficiente, para fartar de pan a estos aquí no deserto?
5
El preguntóulles:: cantos pans tedes? Eles respostaron, sete.
6
Entón mandou a multitude recostarse no chan e collendo os sete pans, depois de dar grazas, partiunos é dáballos aos discípulos para que os repartiran, e eles déronllos a multitude
7
Tamén tíñan uns poucos peixíños e despois de bendecilos , mandou que tamén os repartiran.
8
Todos comeron e sé fartaron e recolleron do que sobrou dos cachos, sete canastos.
9
Os que comeron eran coma uns catro mil, e despediunos.
10
E subindo de seguido a barca,cos seus discípulos, foi a rexión de Dalmanuta
11
Entón sairon os fariseos e comenzaron a discutir con Él, pedíndolle unha sinal do ceo para poñelo a proba.
12
e sospirando profundamente no seu espírito, dixo: Porque pide sinal esta xeneración? Asegúrovos que non se lle dará ningún sinal a esta xeneración.
13
E deixándoos, embarcouse de novo e foise á outra ribeira.
14
E esquecéronse de traer pan con eles. e non tiñan maís cun pan na barca.
15
E Él ordenoulles dicindo: coidadiño! Gardarbos do fermento dos fariseos e do fermento de Herodes.
16
( e descutián entre eles que non tíñan pans.) Decatandose Él díxolles:
17
:Por qué discutides que non tedes pan? Aínda non comprendeste nin entendedes? Tendes o corazón duro?
18
Tendo ollos , non vedes? Tendo oidos, non escoitades? Non lembrádes
19
cando partín os cinco pans entre os cinco mil, cantas cestas cheas de cachos recollestes? eles dixeron doce.
21
E cando partín os sete pans entre os catro mil, cantos cestos cheos dos cachos recollestes? Eles dixeron sete.
20
El dixolles: ainda non entendedes?
22
Chegaron a Betsaida, e lle trouxeron aun cego e rogáronlle que o tocara.
23
E tomando da man ao cego, sacouno fora da aldea; e despois de escupirlle nos ollos e poñer as mans sobre él, preguntoulle. Ves algo?
24
E alzando os seus ollos, dixo: vexo aos homes , pero miroos como árbores que camiñan .
25
Entón Xesús puxo outra vez as mans sobre os seus ollos, e el mirou fixamente e foi restaurado;, de tal xeito que miraba todo con claridade e dende lonxe.
26
E mandóuno á sua casa dicindolle: Nin siquera entres na aldea.
27
Saiu Xesús cos seus discípulos cara as aldeas de Cesarea de Filipo; e no camiño preguntou a seus discípulos, dicindolles: Quen din os homes que sou eu?
28
E respondéronlle: Uns Xoán o Bautista, outros, Elías; e outros un dos profetas.
29
El preguntóulles de novo: e vos , quen dicides que son Éu. Respondendp Pedro, díxolle. Tí es o Mesías!.
30
e El advirtiulles severamente que non falaran del.
31
E comezou a ensinarlles que o Fillo do Home tiña que fofrir moiyas cousas e ser rexeitado polos ancians, os principais sacerdotes e os esctibas, e ser morto e despois de tres días resucitar.
32
E lle dicia estas verbas claramente, mais Pedro collendoo aparte comenzou a rifarlle.
33
Entón Él,.reviróuse e ollando cara os seus discípulos reprendeu a Pedro e díxolle: arreda de mín Satanas! pois non tes a mira nas cousas de Deus, senón nas dos homes.
34
E chamando á xente e aos seus discípulos díxolles: ei alguen quere vir comigo, neguese así mesmo colla a súa cruz e sigame.
35
Porque o que queira salvar a súa vida, perderaa , pero quen perda súa vida pola miña causa e a do evanxelio, salvaraa.
36
Pois de qué lle serve a alguén gañar o mundo enteiro sé perde a sua alma.?
37
Pois que dara unha persoa en troques da súa alma?
38
Porque aquel que se avergoñe de min e das miñas palabras nesta xeneración adúltera e pecadora, o F illo do Home tamén se avergoñará de el, cando veña na gloria do seu Paí cos anxos santos..