1
Saiu dali e recgresou á súa terra, e os seus descípolos o siguiron.
2
Cando chegou o sabado, comezou a ensinar na sinagoga e moitos co escoitaban maravillabanse o oílo dicindo_ De
onde saca estas cousas e qué sabeduría é esta que lle foi dada? Qué significan eses milagres que fai coas mans?
3
Non e éste o carpinteiro, o fillo de María, e irmán de Xacobe e de Xosé. de Xudas e de Simón?. Non están suas irmas conosco?. E escandalizábanse por causa del.
4
Xesús dixolles: non hai profeta sen honra, agas no súa propia terram e entre os seus parentes e na sua casa ,
5
El non foi quén de facer alí ningunha obra poderosa, agas de impoñer as suas mans a alguns poucos enfermos e curalos,
6
E estaba sorprendido da incredulidade deles ; e así, percorria as aldeas dos arredores ensinando.
7
Entón El chamou aos doce e comenzou a envialos de dos en dous, dándolles autoridade sobre os espítitos inmundos,
8
e ordeolles ca non levaran nada para o camiño, so un bastón; nin pan, nin alforxa, nin diñeiro no cinto;
9
calzados con sandalias, e levando una soa túnica.
10
Díxolles tamén: En calquer lugar que entredes nunha casa, quedádebos alí ata que marchedes.
11
E en calquer lugar que non vos reciban nin vos escoiten, ídevos sacudindo o po da planta dos vosos para testemuña contra deles.
12
En saíndo eles procamaban que todos se arrepintiran.
13
E botaban fora moitos demos é unxian con aceíte a moitos enfermos e os sandaban.
14
O rei Herodes escoitou isto, pois o nome de Xesús fixose moi coñecido, pero a xente dicia: Xoan o Bautista, resucitou dentre os mortos, por iso actúan nel estes poderes. Mais outros dicían: é Elias.
15
E outros: e un profeta, coma calquera dos profetas.
17
O escoitar isto Herodes, dicia: Xoán, a quen eu decapitéi, resucitou.
16
Pois Herodes mesmo mandara prender a Xoán e o encadenou na prisión pola causa de herpdías, muller do seu irmán Filipe, pois Herodes casarase con ela.
18
Porque Xoán decíalle a Herodes: non te está permitido ter a muller do teu irmán.
19
E Herodias tiñalle xenreira e queria matalo , pero non podia,
20
porque Heredes tiña medo de Xoán, sabendo quera un home xusto e santo, e o protexía. e cando o escoitaba quedaba desacougado , pero gostaballe escoitalo.
21
Pero chegou un día axeitado, cando Herodes no día que facía anos, ofreceu un convite para os oficiais, os nobles e a xente importante de Galilea.
22
A filla de Herodías chegou e bailou para eles e gostoulle moito a Herodes e a os convidados que estaban a carón del na mesa. E o rei dixolle a rapaza; Pideme o que queiras que cho daréi!
23
E xuroille; Dareiche o que me pidas ata a metade do meu reino! Ella saliu e díxolle a súa nai: Que podo pidirlle?
24
E ela respostoulle: a cabeza de Xoán o Bautista!
25
Deseguida ela presentouse diante do rei coa súa pitición , dicindo: quero que me des agora mesmo a cabeza de Xoán o Bautista nunha bandexa!
26
O rei púxose triste, mais por mor seu xuramento e dos que se sentaban con el a mesa non quixo desairala.
27
E de contado o rei mandou a un verdugo que lle trouxera a cabeza de Xoán. El foi e decapitouno na cadea,
28
e trouxo a cabeza nuha bandexa e déullela a moza e a moza, e a moza deullela a nai.
29
Cando os discípulos o souberon, viñeron e colleron o corpo e fóronno enterrar.
30
Os apóstolos reunironse con Xesús e lle contaron todo o que tiñan feito e ensinado.
31
El dixolle: vinde afastarvos dos demaís a un lugar solitario e descansade un tempo, ( pois eran moitos os que iban e viñan e eles non tiñan tempo nin para comer)
32
e foron na barca a un lugar arredado e so.
33
Pero a xente mirounos marchar e moitos os recoñeceron, e xuntos correron dende os pobos e chegaron primeiro queles.
34
O desembarcar Xesús mirou unha grande multitude e tivo compasión deles , porque eran como ovellas sen pastor. E comenzou a ensinarlle moitas cousas.
35
Cando xa era moi tarde, os seus discípulos vieñeron a El e dixreonlle; este e un lugsr solitario e a hora xa avanzou moito
36
despideos para que poidan ir aos campos e aldeas arredor e merquen algo de comer.
37
Pero Él costestou dicindo: dádekkes vos de comer. Eles lle dixeron : Queres que merquemos douscentos denarios de pan e darllos para que coman?
38
Entón Él díxolles: canto pan tedes? ide mirar. Cando o souperon, dixéronlle: cinco pans e dous peixes.
39
E lles mandou a todos que se sentaran en grupos na herba verde.
40
E recostáronse en grupos de cen e de cincoenta.
41
E colleu os cinco pans e os dous peixes, e alzando os ollos ao ceo bendíxoos. e partindo os pans ía dándollos aos discipulos para que os levaran diante deles. Tamén repartíu os dous peixes para todos.
42
Todos comeron a fartar..
43
E recolleron doce capachos cheas de cachos de pan, e tamén dos peixes.
44
E os que comeron. eran cinco mil homes.
45
De seguida fixo que os seus discipulos subiran á barca e foran diante del á outra orilla de Betsaida, mentres El despidia a multitude.
46
E despois de despedirse deles, foi ao monte a orar.
47
Fíxose noite e barca estaba no medio do mar, e El estaba so en terra.
48
E véndoos fatigados vogando contra o vento, como a cuarta vixilia da noite foi a eles camiñando enriba do mar. como querendo pasar de largo.
49
Pero cando eles o viron camiñar sobre o mar pensaron: É un pantasma! E comezaron a berrar,
50
porque todos o viron e estaban espantados, pero deseguido El falou con eles e díxolles: Tede ánimo; son eu ,non teñades medo!
51
E subiu a barca con eles, e acañmou o vento, e eles estaban ademirados en gran maneira,
52
pois non entenderan o dos pans, xa que o seu corazón estaba pechado.
53
Cando atravesaron para a outra banda, chegaron á terra en Xenesaret e desembarcaron.
54
Cando saliron da barca a xente rexoñeceu a Xesús de contado,
55
e percorrendo todas aquelas comarcas trouxeron aos enfermos nas padíolas a onde escoitaban que Él estaba.
56
A todos os lugares que Él entraba nas aldeas, cidades, ou campos, puñan aos enfermos nos mercados , e rogábanlle que poideran tocar tan sequera a orla do seu manto. e; todos os que o tacaban curaban.