1
Despois disto o rei Asuero engrandeceu a Amán, fillo de Hamedata agagueo, e ensalzouno e estableceu a súa autoridade sobre todos os príncipes que estaban con él.
2
E todos os servos do rei que estaban á porta do rei inclínabanse e postrábanse ante Amán, porque así o ordeara o rei en canto a él; pero Mardoqueo nin se inclinaba nin se postraba.
4
Entón os servos do rei, que estaban á porta do rei, dixéronlle a Mardoqueo: ¿Por qué traspasas o mandato do rei?
3
E sucedeu que despois que eles lle falaran día tras día e él se negara a escoitalos, llo informaron a Amán para ver si a palabra de Mardoqueo era firme; porque él lles declarara que era xudío.
5
Cando Amán viu que Mardoqueo non se inclinaba nin se postraba diante del, Amán encheuse de furia.
6
E él non se contentou con botar man só a Mardoqueo, pois xa o informaran de cal era o pobo de Mardoqueo, que estaba por todo o reino de Asuero.
7
No mes primeiro, que é o mes de Nisán, o ano doce do rei Asuero, botouse o Pur, e dicir a sorte, diante de Amán para cada día e cada mes ata o mes doce, que é o mes de Adar.
8
E Amán díxolle ao rei Asuero: Hai un pobo espallado e difundido entre os pobos en todas as provincias do teu reino; as súa leis son diferentes das de todos os demáis pobos, e non gardan as leis do rei, así que non lle convén o rei deixalos vivos.
9
Si o rei lle parece ben, decrétese que sexan destruidos, e eu pagarei dez mil talentos de prata nas mans dos que manexan os negocios do rei, para que os poñan nos tesouros do rei.
10
O rei tomou da súa man o anel de selar e deullo a Amán, fillo de Hamedata agagueo, inimigo dos xudíos.
11
E o rei díxolle a Amán: Queda coa prata, e tamén co pobo, para que fagas con él o que che pareza ben.
12
Entón foron chamados os escribas do rei o día trece do mes primeiro, e conforme a todo o que Amán ordeara, foi escrito aos sátrapas do rei, aos gobernadores que estaban sobre cada provincia e aos príncipes de cada pobo, a cada provincia conforme a súa escritura, a cada pobo conforme a súa lingua, escrito no nome do rei Asuero e selado co anel do rei.
13
E mandáronse cartas por medio dos correos a todas as provincias do rei para destruir, matar e exterminar a todos os xudíos, mozos e anciás, nenos e mulleres, nun só día, o día trece do mes doce, que é o mes de Adar, e as súas posesións dadas ao saqueo.
14
A copia do edicto que sería promulgada lei en cada provincia foi publicada a todos os pobos para que estiveran preparados para ese día.
15
Saíron os correos urxentes por orde do rei. O decreto foi promulgado na fortaleza de Susa, e mentras o rei e Amán se sentaron a beber, a cidade de Susa estaba consternada.